ศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง

129 หลีกเลี่ยงได้ ตามมาตรา 42 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 คาพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ คร. 55/2563 กรณีที่ผู้ฟูองคดีขอให้ นายทะเบียนราษฎรเพิ่มชื่อผู้ฟูองคดีเข้าไปในทะเบียนราษฎรนั้น เมื่อผู้ฟูองคดียังมิได้ยื่นคาร้องตามแบบพิมพ์ ที่กาหนดต่อนายทะเบียน ตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่กฎหมายกาหนด จึงยังไม่มีการกระทาใดหรือการงดเว้น การกระทาใดของนายทะเบียนราษฎรที่เป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมาย หรือนายทะเบียนราษฎรละเลยต่อ หน้าที่ตามที่กฎหมายกาหนดให้ต้องปฏิบัติ หรือปฎิบัติหน้าที่ดังกล่าวล่าช้าเกินสมควร อันจะทาให้ผู้ฟูองคดี เป็นผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหาย หรืออาจจะเดือดร้อนหรือเสียหายโดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้ ตามมาตรา 42 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 3.1.3 คดีพิพาทเกี่ยวกับการกระทาละเมิดหรือความรับผิดอย่างอื่นของหน่วยงานทาง ปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐ ตามมาตรา 9 วรรคหนึ่ง (3) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและ วิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 3.1.3.1 กรณีเป็นผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหาย คาสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ 199/2560 เมื่อผู้ฟูองคดีซึ่งเป็นผู้ได้รับสิทธิค้าขาย บริเวณชายหาด ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหายจากการที่เจ้าหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนตาบลซึ่งเป็น ผู้ถูกฟูองคดี ได้เข้าดาเนินการขนย้ายร้านค้าของผู้ฟูองคดี โดยมิได้มีการบอกกล่าวล่วงหน้าและมิได้รับความ ยินยอมนั้น ผู้ฟูองคดีจึงเป็นผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหาย หรืออาจจะเดือดร้อนหรือเสียหายโดยมิอาจ หลีกเลี่ยงได้ จากการกระทาละเมิดของเจ้าหน้าที่ของรัฐดังกล่าว ตามมาตรา 42 วรรคหนึ่ง แห่ง พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 คาสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ อ.98/2565 ผู้ฟูองคดีฟูองว่านายทะเบียนแก้ไข รายการในทะเบียนบ้านของผู้ฟูองคดีจากหมู่ที่ 1 เป็นหมู่ที่ 6 โดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย ทาให้ผู้ฟูองคดีเป็น ผู้ขาดคุณสมบัติที่จะได้รับเลือกตั้งเป็นผู้ใหญ่บ้านหมู่ที่ 1 ผู้ฟูองคดีจึงเป็นผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหาย หรืออาจจะเดือดร้อนหรือเสียหายโดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้ จากการกระทาดังกล่าว ตามมาตรา 42 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 3.1.3.2 กรณีไม่เป็นผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหาย คาสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ 596/2559 กรณีฟูองว่าผู้อานวยการโรงเรียนมีคาสั่ง แต่งตั้งคณะกรรมการสืบหาข้อเท็จจริง กรณีมีผู้ร้องเรียนว่าผู้ฟูองคดีมีพฤติกรรมไม่ให้เกียรติต่อผู้ปกครอง นักเรียนและหมิ่นประมาทต่อหน้าสาธารณชน ซึ่งระยะเวลาล่วงเลยมาหลายปีแล้ว แต่ผู้ฟูองคดียังไม่ได้รับแจ้ง ผลการสืบหาข้อเท็จจริงดังกล่าว ทาให้ผู้ฟูองคดีเสื่อมเสียชื่อเสียงนั้น เมื่อคาสั่งดังกล่าวเป็นขั้นตอนการ ดาเนินการภายในของฝุายปกครอง มิใช่คาสั่งทางปกครอง ผู้ฟูองคดีจึงมิได้เป็นผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนหรือ เสียหาย หรืออาจจะเดือดร้อนหรือเสียหายโดยมิอาจหลีกเลี่ยง ได้ ตามมาตรา 42 วรรคหนึ่ง แห่ง พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542