ศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง

148 ดังกล่าว ในประเด็นเดียวกันกับที่หน่วยงานทางปกครองได้ยื่นฟูองบริษัทเอกชน และศาลได้มีคาพิพากษา ชี้ขาดคดีไปแล้ว ดังนี้ การฟูองคดีของบริษัทเอกชนจึงเป็นการดาเนินกระบวนพิจารณาซ้า ข้อยกเว้น กรณีที่กาหนดไว้ในข้อ 96 วรรคหนึ่ง (1) – (7) แห่งระเบียบของที่ประชุมใหญ่ตุลาการ ศาลปกครองสูงสุดว่าด้วยวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2543 ดังนี้ (1) การแก้ไขข้อผิดพลาดหรือผิดหลงเล็กน้อยตามข้อ 95 (2) การพิจารณาพิพากษาหรือมีคาสั่งชี้ขาดคดีใหม่ตามมาตรา 75 (3) การพิจารณาใหม่แห่งคดีที่สานวนคดีหรือเอกสารในสานวนคดีสูญหายหรือบุบสลายตาม ข้อ 21 (4) การยื่น การรับ หรือไม่รับอุทธรณ์ตามมาตรา 73 (5) การดาเนินการเกี่ยวกับการบรรเทาทุกข์ชั่วคราวในระหว่างการยื่นอุทธรณ์ ซึ่งคาอุทธรณ์ อยู่ระหว่างการพิจารณาของศาลปกครองชั้นต้นตามข้อ 104 หรือข้อ 106 (6) การที่ศาลปกครองสูงสุดส่งคดีคืนไปยังศาลปกครองชั้นต้นที่ได้พิจารณาและพิพากษาหรือ มีคาสั่งคดีนั้นเพื่อให้พิพากษาหรือมีคาสั่งใหม่หรือพิจารณาและพิพากษาหรือมีคาสั่งใหม่ ตามข้อ 112 (7) การบังคับคดีตามคาพิพากษาหรือคาสั่ง คาสั่งศาลปกครองสูงสุดที่ อ.99/2562 (ประชุมใหญ่) คดีก่อนกรมศุลกากรซึ่งเป็นผู้ฟูองคดีในคดีนี้มี คาสั่งเรียกให้นาย ส. ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ของผู้ฟูองคดีชดใช้ค่าเสียหายเป็นเงิน 19,574 บาท จากการที่นาย ส. กระทาละเมิดต่อผู้ฟูองคดี นาย ส. จึงฟูองขอให้ศาลเพิกถอนคาสั่งดังกล่าว ระหว่างการพิจารณาคดีของศาล นาย ส. ถึงแก่ความตาย นาง ล. คู่สมรสของนาย ส. ยื่นคาร้องขอเข้ามาแทนที่นาย ส. และศาลมีคาสั่งอนุญาต ต่อมาศาลปกครองสูงสุดมีคาพิพากษาให้เพิกถอนคาสั่งของผู้ฟูองคดีเฉพาะส่วนที่ให้นาย ส. ชดใช้ค่าสินไหม ทดแทนแก่ผู้ฟูองคดี เป็นเงินเกินกว่า 9,787 บาท เมื่อคดีนี้ผู้ฟูองคดีฟูองว่า ผู้ฟูองคดีมีหนังสือเรียกให้ ผู้ถูกฟูองคดีซึ่งเป็นทายาทโดยธรรมของนาย ส. ชดใช้ค่าสินไหมทดแทน แต่ผู้ถูกฟูองคดีได้รับหนังสือแล้ว เพิกเฉย ขอให้ศาลมีคาพิพากษาหรือคาสั่งให้ผู้ถูกฟูองคดีซึ่งเป็นทายาทโดยธรรมของนาย ส. ชาระเงินจานวน 19,574 บาท ซึ่งเป็นประเด็นเดียวกันกับคดีก่อน จึงเป็นการดาเนินกระบวนพิจารณาซ้า ข้อสังเกต การฟูองซ้อนเป็นเรื่องที่กฎหมายห้ามผู้ฟูองคดีดาเนินการ ส่วนการฟูองซ้าและการดาเนิน กระบวนพิจารณาซ้าเป็นเรื่องที่กฎหมายห้ามคู่กรณี คือ ผู้ฟูองคดีและผู้ถูกฟูองคดี ดาเนินการ