ศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง

53 (1) ในคาพิพากษาให้บุคคลใดออกไปจากสถานที่ใดให้ใช้บังคับตลอดถึงบริวารของ ผู้นั้นที่อยู่ในสถานที่นั้นด้วย เว้นแต่ผู้นั้นจะพิสูจน์ได้ว่าตนมีสิทธิพิเศษอื่น (2) ถ้าบุคคลใดได้เข้าเป็นผู้ค้าประกันในศาลเพื่อการดาเนินการใด ๆ ตามคาพิพากษา หรือคาสั่ง ให้คาพิพากษาหรือคาสั่งใช้บังคับแก่การประกันนั้นได้โดยไม่ต้องฟูองผู้ค้าประกันใหม่ (3) คาพิพากษาหรือคาสั่งเกี่ยวกับสถานะหรือความสามารถของบุคคล หรือนิติบุคคล บุคคลภายนอกจะยกขึ้นอ้างอิงหรือใช้ยันกับบุคคลภายนอกก็ได้ เว้นแต่บุคคลภายนอกจะมีสิทธิดีกว่า (4) คาพิพากษาหรือคาสั่งที่เกี่ยวกับสิทธิแห่งทรัพย์สินใด ๆ คู่กรณีที่เกี่ยวข้องอาจอ้างกับ บุคคลภายนอกได้ เว้นแต่บุคคลภายนอกจะมีสิทธิดีกว่า 2.7 หลักเกณฑ์อื่น ๆ เกี่ยวกับการทาคาพิพากษาหรือคาสั่ง ที่กาหนดไว้ในระเบียบของที่ประชุม ใหญ่ตุลาการในศาลปกครองสูงสุด ว่าด้วยวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2543 2.7.1 คาพิพากษาหรือคาสั่งชี้ขาดคดีของศาล ในคดีที่ศาลได้มีคาสั่งทุเลาการบังคับตามกฎหรือ คาสั่งทางปกครอง หรือคาสั่งเกี่ยวกับการบรรเทาทุกข์ชั่วคราว ให้ศาลกาหนดด้วยว่าจะให้คาสั่งดังกล่าวมีผล ต่อไปหรือไม่ เพียงใด (ข้อ 91) 2.7.2 ในการพิพากษาหรือมีคาสั่งชี้ขาดคดี ศาลจะยกข้อกฎหมายอันเกี่ยวด้วยความสงบ เรียบร้อยของประชาชนขึ้นวินิจฉัย แล้วพิพากษาหรือมีคาสั่งไปก็ได้ (ข้อ 92) 2.7.3 เมื่อคดีสองเรื่องหรือกว่านั้นขึ้นไปได้พิจารณารวมกันเพื่อสะดวกแก่การพิจารณา ศาลจะ พิพากษาหรือมีคาสั่งคดีเหล่านั้นเรื่องใดซึ่งเสร็จการพิจารณาแล้วจึงพิพากษาหรือมีคาสั่งเรื่องอื่น ๆ ต่อไป ภายหลังก็ได้ (ข้อ 93) 2.7.4 ถ้าในคาพิพากษาหรือคาสั่งชี้ขาดคดีใดมีข้อผิดพลาดหรือผิดหลงเล็กน้อย เมื่อศาลเห็นเอง หรือเมื่อคู่กรณีมีคาขอและมิได้มีการอุทธรณ์คาพิพากษาหรือคาสั่งนั้น ศาลจะมีคาสั่งแก้ไขเพิ่มเติมข้อผิดพลาด หรือผิดหลงเล็กน้อยนั้นให้ถูกก็ได้ แต่ถ้าได้มีการอุทธรณ์ อานาจในการแก้ไขให้เป็นของศาลปกครองสูงสุด (ข้อ 95)