แนวคิดและหลักการสำคัญในกระบวนการยุติธรรม

163 บทที่ 14 พัฒนาการและแนวคิดในการลงโทษ การศึกษากฎหมายอาญา คือ “การศึกษาวิธีการอันดี ซึ่งสังคมใช้เพื่อป้องกันต่อการกระทำ ผิด…” 270 ซึ่งปัจจุบันนี้มีการศึกษาถึงเหตุของการกระทำผิดในทางของวิทยาศาสตร์การลงโทษที่ เชื่อมโยงกับการกำหนดโทษ อันเป็นศาสตร์ที่มีความก้าวหน้าของโลกที่ใช้ในการควบคุมอาชญากรรม เพื่อผลในการป้องกันสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพ ปัจจุบันการดำเนินกระบวนการยุติธรรมทางอาญาจึงมิได้มีวัตถุประสงค์ตามทฤษฎีของการ แก้แค้นทดแทน (Vergeltungstheorie) ที่เน้นความรุนแรงของโทษให้สาสมกับการกระทำและความ เสียหายที่ผู้กระทำความผิดได้ก่อขึ้นโดยมองไปยังอดีตเพียงอย่างเดียว หากแต่เป็นไปด้วยจุดหมาย แห่งการป้องกันทั่วไป (Generalprävention) ซึ่งเป็นการลงโทษผู้กระทำความผิดเพื่อให้เห็นว่าการ กระทำเช่นนั้นไม่ได้รับการยอมรับจากสังคม และการป้องกันพิเศษ (Spezialprävention) ซึ่งเป็นการ บ้องกันไม่ให้ผู้ที่เคยกระทำผิดมาแล้วกลับมากระทำความผิดขึ้นอีกด้วยการแก้ไขฟื้นฟู หรือมาตรการ อื่น ๆ ซึ่งเป็นการมองไปยังอนาคตเพื่อที่จะป้องกันสังคมให้ปลอดภัยจากอาชญากรรม มาเป็น จุดมุ่งหมายหลักของการกำหนดโทษ การตรวจสอบค้นหาความจริงในชั้นเจ้าพนักงานจึงมีสิ่งจำเป็นที่ ต้องค้นหาและตรวจสอบเพิ่มจากในอดีตเกี่ยวกับความจริงของตัวผู้กระทำความผิด เพื่อให้ได้มาซึ่ง ข้อมูลสำหรับใช้ในการกำหนดโทษที่จะเกิดความเหมาะสมโดยสามารถแก้ไขถึงสาเหตุแห่งการกระทำ ความผิด ได้อย่างเป็นภาววิสัย ประวัติศาสตร์ในทางอาชญาวิทยาได้สั่งสมองค์ความรู้มากมาย โดยปรากฏอยู่ในรูปทฤษฎี ต่าง ๆ ของแต่ละสำนักความคิดที่หลากหลาย ซึ่งในทฤษฎีต่าง ๆ ก็มีลักษณะขัดแย้งกันอยู่บ้าง จึงมัก เกิดคำถามที่ว่า ทฤษฎีไหนเป็นทฤษฎีที่ควรยึดถือ และทฤษฎีเหล่านี้จะใช้ประโยชน์อย่างไร การเข้าใจลูกค้าเป็นหัวใจสำคัญของสินค้าและบริการที่ดี การตลาดที่ประสบความสำเร็จล้วน แต่มีนโยบายและกลยุทธ์ทางการค้าอันนำมาซึ่งการปฏิบัติที่อาศัยความเข้าใจนี้เป็นพื้นฐานทั้งสิ้น การ วางแนวนโยบายในทางอาญาเพื่อจัดการกับอาชญากรก็เช่นกัน ความจริงแล้วมีพื้นฐานมาจากการ เข้าใจอาชญากรอย่างลึกซึ้งจากศาสตร์ทางด้านอาชญาวิทยาที่อยู่เบื้องหลังตัวบทกฎหมายนั้นเอง โดย เมื่อพิจารณากระบวนการยุติธรรมทางอาญาจะพบว่า เป็นกระบวนการที่มีความเกี่ยวเนื่องและ สอดคล้องกันอย่างเป็นระบบโดยมีเป้าหมายร่วมกัน 270 อภิรัตน์ เพ็ชรศิริ. (2552). ทฤษฎีอาญา. กรุงเทพ: วิญญูชน. น. 43