แนวคิดและหลักการสำคัญในกระบวนการยุติธรรม

170 ต่อการนำเอาวิธีการบังคับโทษรูปแบบใหม่ ๆ มาบังคับใช้ และยากต่อการจำแนกประเภทผู้กระทำ ความผิดเพื่อประโยชน์ในการแก้ไขฟื้นฟูผู้กระทำความผิดให้กลับคืนสู่สังคม อย่างไรก็ตาม หากเป็นกรณีที่ในคดีนั้นศาลอายุ ประวัติ ความประพฤติ สติปัญญา การศึกษา อบรม สุขภาพ ภาวะแห่งจิต นิสัย อาชีพ และสิ่งแวดล้อมของผู้นั้น หรือสภาพความผิด หรือการรู้สึก ความผิด และพยายามบรรเทาผลร้ายที่เกิดขึ้น หรือเหตุอื่นอันควรปรานีแล้ว เห็นเป็นการสมควร ศาล จะพิพากษาว่าผู้นั้นมีความผิดแต่รอการกำหนดโทษไว้หรือกำหนดโทษแต่รอการ ลงโทษไว้แล้วปล่อย ตัวไป เพื่อให้โอกาสผู้นั้นกลับ ตัวภายในระยะเวลาที่ศาลจะได้กำหนด แต่ต้องไม่เกินห้าปีนับ แต่วันที่ ศาลพิพากษา โดยจะกำหนดเงื่อนไขเพื่อ คุมความประพฤติของผู้นั้นด้วยหรือไม่ก็ได้เงื่อนไข เพื่อคุม ความประพฤติของผู้กระทำความผิดนั้น 283 การกำหนดโทษจำคุกค่อนข้างมากในกรณีที่สามารถรอการกำหนดโทษหรือรอลงอาญาและ ใช่มาตรการหลีกเลี่ยงโทษจำคุกได้ ทั้งที่โดยในระดับสหประชาชาติได้มีการวางหลัก มาตรฐานขั้นต่ำ สหประชาชาติสำหรับมาตรการไม่ควบคุมตัว (The Tokyo Rules) 284 ซึ่งเชื่อว่า มาตรการทางอื่นแทน การจำคุกเป็นมาตรการที่มีประสิทธิภาพในการแก้ไขฟื้นฟู ซึ่งเป็นผลดีแก่ทั้งฝ่ายทั้งสังคมและผู้กระทำ ผิด และเน้นย้ำว่าการเพิ่มขึ้นของผู้ต้องขังและภาวะผู้ต้องขังแออัดเรือนจำเป็นปัจจัยที่สร้างปัญหาและ ความยุ่งยากในการนำมาตรฐานขั้นต่ำในการแก้ไขฟื้นฟูผู้ต้องขังไปปฏิบัติโดยแท้ เนื่องจากการบังคับ โทษไม่สามารถตอบสนองต่อวัตถุประสงค์ในการลงโทษโดยเฉพาะการแก้ไขฟื้นฟูตามหลักการทาง ทฤษฎีทางอาชญาวิทยาได้แล้วก็นับเป็นความล้มเหลวของกระบวนการยุติธรรมทั้งระบบ ที่ทั้งค่าที่ใช้ จ่ายสูงและไม่มีประสิทธิภาพในการคืนคนดีสู่สังคม ในกรณีนี้ผู้เขียนเห็นว่า การที่กฎหมายไม่ได้มีการบังคับให้เจ้าพนักงานตรวจสอบค้นหา ข้อเท็จจริงในส่วนของตัวบุคคลเพื่อประกอบการฟ้องคดี กฎหมายเพียงวางหลักให้พนักงานสอบสวน จะต้องสอบสวนความเป็นมาแห่งชีวิตและความประพฤติอันเป็นอาจิณของผู้ต้องหา ในการสืบหา ประวัติผู้ต้องหาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 138 เท่านั้น การตรวจสอบ ค้นหาความจริงในชั้นเจ้าพนักงานจึงให้ความสำคัญกับการตรวจสอบค้นหาความจริงในส่วนที่ เกี่ยวข้องกับการกระทำความผิดตามองค์ประกอบความผิดซึ่งจะต้องมีในคำฟ้องตามประมวล กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158 เป็นหลักทั้งที่ความจริงเกี่ยวกับตัวผู้ต้องหาของการให้ เหตุผลที่สามารถอธิบายในการกำหนดโทษอันนำมาซึ่งความเป็นภาววิสัย การกำหนดโทษที่เหมาะสม 283 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 56 วรรคหนึ่ง 284 United Nations Standard Minimum Rules for Non-custodial Measures.