แนวคิดและหลักการสำคัญในกระบวนการยุติธรรม

79 5.3.2 เพื่อประกันการมีตัวของผู้ต้องหา จากหลักการพิจารณาจะต้องกระทำโดยเปิดเผยและต่อหน้าจำเลย ตามมาตรา 172 แห่ง ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา เพื่อเป็นหลักประกันถึง “ความโปรงใส” ในการดำเนิน กระบวนพิจารณาความอาญาซึ่งเป็นลักษณะสำคัญของการพิจารณาคดีในศาล เพื่อประโยชน์ในการที่ สาธารณะจะได้รู้เห็นการดำเนินคดีในชั้นพิจารณาและพิพากษาคดี อันเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการ ตรวจสอบการใช้อำนาจรัฐ 147 และเพื่อพิสูจน์ความจริงในคดีอันเป็นประโยชน์ต่อการอำนวยความ ยุติธรรม และคุ้มครองสิทธิของจำเลย ไม่ว่าที่สุดแล้วศาลจะพิพากษาว่าจำเลยเป็นผู้กระทำความผิด หรือเป็นผู้บริสุทธิ์ก็ตาม โดยในคดีอาญาที่พนักงานอัยการเป็นโจทก์ ในวันไต่สวนมูลฟ้องนั้น จะต้องมี ตัวจำเลยมาศาลด้วย ตามหลักในมาตรา 165 วรรคหนึ่ง และนอกจากนี้ ในการสืบพยานและการ พิจารณาคดีก็จะต้องกระทำต่อหน้าจำเลยทั้งสิ้น ตามหลักในมาตรา 66 (2) และมาตรา 108 (5) ดังนั้นในระหว่างการพิจารณาคดี จึงเป็นกรณีที่มีความจำเป็นในการเอาตัวบุคคลไว้ในอำนาจรัฐ เช่นกัน เพราะหากผู้ต้องหาหรือจำเลยหลบหนีก็ย่อมที่จะดำเนินคดีกับบุคคลผู้นั้นไม่ได้ 5.3.3 การควบคุมตัวเพื่อเป็นประกันการบังคับโทษ เนื่องมาจากการบังคับโทษจะกระทำมิได้หากไม่มีตัวจำเลยผู้ที่จะต้องถูกดำเนินการบังคับ โทษซึ่งหากจำเลยได้รับการปล่อยตัวไปก็จะมีความเสี่ยงสูงที่จำเลยจะหลบหนีกฎหมายจึงให้อำนาจ ศาลในการสั่งขังจำเลยในระหว่างคดียังไม่ถึงที่สุด ดังจะเห็นได้จากการที่ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา ความอาญา มาตรา 185 วรรคหนึ่ง ซึ่งวางหลักไว้ว่า กรณีศาลเห็นว่าการกระทำของจำเลยไม่เป็น ความผิด ไม่ได้กระทำความผิด คดีขาดอายุความ หรือมีเหตุตามกฎหมายที่จำเลยจะไม่ต้องรับโทษ ให้ ศาลยกฟ้องและปล่อยจำเลยไป และให้อำนาจศาลในการขังจำเลยไว้หรือปล่อยตัวชั่วคราวระหว่างคดี ยังไม่ถึงที่สุด และนอกจากนี้ ในมาตรา 207 ยังได้วางหลักโดยให้อำนาจศาลในกรณีที่มีการอุทธรณ์คำ พิพากษา ในการออกหมายเรียกหรือหมายจับ ซึ่งศาลปล่อยตัวชั่วคราวไปแล้ว มาขังหรือปล่อยตัว ชั่วคราวระหว่างอุทธรณ์ก็ได้ ส่วนกรณีที่จำเลยถูกขังอยู่แล้วในระหว่างอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นมีอำนาจใน การปล่อยจำเลยหรือปล่อยตัวชั่วคราวได้ 147 สุรศักดิ์ ลิขสิทธิ์วัฒนกุล และคณะ. (2551). โครงการศึกษาเพื่อพัฒนาระบบตรวจสอบ ถ่วงดุลในกระบวนการยุติธรรมทางอาญา. รายงานวิจัย ส.ก.ว. กรกฎาคม. น. 93