100000167

๑๐๒ ข้อสังเกต ตามตัวอย่างที่ 1 และ 2 ดังกล่าวข้างต้น เนื่องจากพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิด ของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 มิได้กําหนดถึงเรื่องอายุความในการฟูองคดีทายาทของเจ้าหน้าที่ ในกรณีที่ เจ้าหน้าที่ผู้กระทําละเมิดได้ถึงแก่ความตายเอาไว้โดยเฉพาะ ดังนั้น จึงต้องนําหลักกฎหมายในเรื่องอายุ ความคดีมรดก คือ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1754 ในฐานะกฎหมายใกล้เคียงมาใช้โดย อนุโลม กล่าวคือ หน่วยงานของรัฐต้องฟูองทายาทของเจ้าหน้าที่ผู้กระทําละเมิด ภายในกําหนด 1 ปี นับแต่เมื่อหน่วยงานของรัฐได้รู้หรือควรรู้ถึงความตายของเจ้าหน้าที่ซึ่งเป็นเจ้ามรดก ตามมาตรา 1754 วรรคสาม แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ แต่ไม่เกิน 10 ปี นับแต่เมื่อเจ้าหน้าที่ซึ่งเป็นเจ้ามรดกถึง แก่ความตาย ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1754 วรรคท้าย ๓๒ 2. ถ้าการกระทาละเมิดของเจ้าหน้าที่ต่อหน่วยงานของรัฐในการปฏิบัติหน้าที่ มิได้เกิดจาก การใช้อานาจตามกฎหมาย จากกฎ คาสั่งทางปกครอง หรือคาสั่งอื่น หรือจากการละเลยต่อหน้าที่ ตามที่กฎหมายกาหนดให้ต้องปฏิบัติหรือปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวล่าช้าเกินสมควร (การกระทาละเมิดทาง แพ่ง) ซึ่งมิได้อยู่ในอํานาจพิจารณาพิพากษาของศาลปกครอง ตามมาตรา 9 วรรคหนึ่ง (3) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 แต่อยู่ในอํานาจของ ศาลยุติธรรม หน่วยงานของรัฐมีทางเลือก 2 วิธี คือ 2.1 หน่วยงานของรัฐที่เสียหายออกคําสั่งเรียกให้เจ้าหน้าที่ผู้นั้นชําระค่าสินไหมทดแทนแก่ หน่วยงานของรัฐภายในเวลาที่กําหนด ตามมาตรา ๑๒ แห่งพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของ เจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 โดยกรณีที่หน่วยงานของรัฐเห็นว่าเจ้าหน้าที่ผู้นั้นต้องรับผิด หน่วยงานของรัฐต้อง เรียกให้เจ้าหน้าที่ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่ตน ภายในกําหนดอายุความ 2 ปี นับแต่วันที่หน่วยงานของรัฐ รู้ถึงการละเมิดและรู้ตัวเจ้าหน้าที่ ผู้จะพึงต้องใช้ค่าสินไหมทดแทน ตามมาตรา ๑0 วรรคสอง แห่ง พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 แต่ไม่เกินกําหนดอายุความ 10 ปี นับ แต่วันที่ทําละเมิด ตามมาตรา 448 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ส่วนกรณีที่หน่วยงานของรัฐเห็นว่าเจ้าหน้าที่ผู้นั้นไม่ต้องรับผิด แต่กระทรวง การคลังตรวจสอบแล้วเห็นว่าต้องรับผิด หน่วยงานของรัฐต้องเรียกให้เจ้าหน้าที่ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่ ตน ภายในกําหนดอายุความ 1 ปี นับแต่วันที่หน่วยงานของรัฐมีคําสั่งตามความเห็นของกระทรวงการคลัง ตามมาตรา ๑0 วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 แต่ไม่เกิน กําหนดอายุความ 10 ปี นับแต่วันที่ทําละเมิด ตามมาตรา 448 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ อย่างไรก็ดี หากเจ้าหน้าที่ไม่ยอมเงินชําระค่าสินไหมทดแทนคืนแก่หน่วยงานของรัฐ ภายในเวลาที่กําหนด ตามมาตรา ๑๒ แห่งพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 ให้หน่วยงานของรัฐมีหนังสือเตือนให้เจ้าหน้าที่ผู้กระทําละเมิดนั้นชําระเงินภายในระยะเวลาที่ กําหนด แต่ต้องไม่น้อยกว่า 7 วัน ถ้าเจ้าหน้าที่ผู้นั้นไม่มีการปฏิบัติตามคําเตือน หน่วยงานของรัฐมีอํานาจ ใช้มาตรการบังคับทางปกครอง โดยการยึดหรืออายัดทรัพย์สินของเจ้าหน้าที่ผู้นั้นออกขายทอดตลาด เพื่อ ชําระเงินให้ครบถ้วนได้ ตามมาตรา ๖๓/๗ แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ ๓๒ ศิรินทร์พร ธารมัติ, “อายุความในการใช้สิทธิเรียกร้องค่าสินไหมทดแทน ในกรณีที่เจ้าหน้าที่ผู้กระทําละเมิดถึง แก่ความตาย ตามพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539,” วารสารวิชาการ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ 5 (2) (ธันวาคม 2557 – พฤษภาคม 2558): 97.