100000167

๑๐๖ 4. บทสรุป 1. เจ้าหน้าที่กระทาละเมิดต่อหน่วยงานของรัฐในการปฏิบัติหน้าที่ 1.1 ลักษณะของการกระทาละเมิดของเจ้าหน้าที่ต่อหน่วยงานของรัฐในการปฏิบัติหน้าที่ แบ่งออกเป็น 2 กรณี คือ 1.1.1 การกระทาละเมิดของเจ้าหน้าที่ต่อหน่วยงานของรัฐในการปฏิบัติหน้าที่ อันเกิดจากการใช้อานาจตามกฎหมาย จากกฎ คาสั่งทางปกครอง หรือคาสั่งอื่น หรือจากการละเลยต่อ หน้าที่ตามที่กฎหมายกาหนดให้ต้องปฏิบัติหรือปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวล่าช้าเกินสมควร เช่น ผู้บังคับบัญชาละเวนการปฏิบัติหนาที่ จนเปนเหตุใหผูใตบังคับบัญชายักยอกเงินหน่วยงานของรัฐไป เป็นต้น 1.1.2 การกระทาละเมิดของเจ้าหน้าที่ต่อหน่วยงานของรัฐในการปฏิบัติหน้าที่ อันมิได้เกิดจากการใช้อานาจตามกฎหมาย จากกฎ คาสั่งทางปกครอง หรือคาสั่งอื่น หรือจากการ ละเลยต่อหน้าที่ตามที่กฎหมายกาหนดให้ต้องปฏิบัติ หรือปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวล่าช้าเกินสมควร เช่น พนักงานขับรถซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานรัฐขับรถไปติดต่อราชการ ด้วยความประมาทของคนขับรถ ทําให้รถชนประตูของหน่วยงานได้รับความเสียหาย เป็นต้น 1.2 ขอบเขตความรับผิดของเจ้าหน้าที่ ในกรณีที่เจ้าหน้าที่ได้กระทําละเมิดต่อหน่วยงาน ของรัฐในการปฏิบัติหน้าที่ ด้วยความจงใจหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง หน่วยงานของรัฐมีสิทธิเรียก ให้เจ้าหน้าที่ผู้ทําละเมิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่หน่วยงานของรัฐได้ แต่หน่วยงานของรัฐจะใช้สิทธิเรียก ให้เจ้าหน้าที่ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนได้เพียงใด ให้คํานึงถึงระดับความร้ายแรงแห่งการกระทําละเมิด และ ความเป็นธรรมในแต่ละกรณีเป็นเกณฑ์ โดยมิต้องให้ใช้เต็มจํานวนของความเสียหายก็ได้ นอกจากนั้น ใน กรณีที่การละเมิดของเจ้าหน้าที่เกิดจากความผิด หรือความบกพร่องของหน่วยงานของรัฐ หรือระบบการ ดําเนินงานส่วนรวม ให้หักส่วนแห่งความรับผิดดังกล่าวออกด้วย และในกรณีที่การละเมิดของเจ้าหน้าที่เกิด จากเจ้าหน้าที่หลายคน มิให้นําหลักเรื่องลูกหนี้ร่วมมาใช้บังคับ และเจ้าหน้าที่แต่ละคนต้องรับผิดใช้ ค่าสินไหมทดแทนเฉพาะส่วนของตนเท่านั้น ตามมาตรา 10 วรรคหนึ่ ง ประกอบมาตรา 8 แห่ง พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 1.3 วิธีการเรียกร้องค่าสินไหมทดแทน สําหรับวิธีการเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนนั้น หน่วยงานของรัฐที่เสียหายมีสิทธิดังนี้ 1.3.1 ในกรณีที่คดีอยู่ในอานาจของศาลปกครอง หน่วยงานของรัฐต้องออกคําสั่งเรียก ให้เจ้าหน้าที่ชําระค่าสินไหมทดแทน ตามมาตรา ๑๒ แห่งพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของ เจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 ภายในกําหนดอายุความ ตามมาตรา ๑0 วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติความรับ ผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 ประกอบมาตรา 448 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ แต่หากเจ้าหน้าที่ไม่ยอมเงินชําระค่าสินไหมทดแทนดังกล่าว ให้หน่วยงานของรัฐมีหนังสือเตือนให้เจ้าหน้าที่ ผู้กระทําละเมิดนั้นชําระเงินภายในระยะเวลาที่กําหนด แต่ต้องไม่น้อยกว่า 7 วัน ถ้าเจ้าหน้าที่ผู้นั้นไม่มีการ ปฏิบัติตามคําเตือน หน่วยงานของรัฐมีอํานาจใช้มาตรการบังคับทางปกครอง โดยการยึดหรืออายัด ทรัพย์สินของเจ้าหน้าที่ผู้นั้นออกขายทอดตลาดได้ ตามมาตรา ๖๓/๗ แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติ ราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ ซึ่งหากหน่วยงานของรัฐไม่มีข้อขัดข้องในการบังคับใช้กฎหมายในส่วนที่ เกี่ยวกับการบังคับทางปกครอง หน่วยงานของรัฐจะต้องใช้มาตรการบังคับทางปกครอง หน่วยงานของรัฐ จะนําคดีมาฟูองศาลปกครองไม่ได้ แต่หากหน่วยงานของรัฐเห็นว่ายังมีข้อขัดข้องในการบังคับใช้กฎหมาย ในส่วนที่เกี่ยวกับการบังคับทางปกครอง ก็ไม่ตัดสิทธิหน่วยงานของรัฐที่จะฟูองคดีต่อศาลปกครองได้