100000167

๑๐๗ 1.3.2 ในกรณีที่คดีอยู่ในอานาจของศาลยุติธรรม หน่วยงานของรัฐมีทางเลือก 2 วิธี คือ 1.3.2.1 หน่วยงานของรัฐมีอํานาจออกคําสั่งเรียกให้เจ้าหน้าที่ชําระค่าสินไหม ทดแทนได้ ตามมาตรา ๑๒ แห่งพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 โดย หน่วยงานของรัฐต้องเรียกให้เจ้าหน้าที่ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่ตนภายในกําหนดอายุความ ตามมาตรา ๑0 วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 ประกอบมาตรา 448 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ แต่หากเจ้าหน้าที่ไม่ยอมเงินชําระค่าสินไหมทดแทนดังกล่าว ให้หน่วยงานของรัฐมีหนังสือเตือนให้เจ้าหน้าที่ผู้กระทําละเมิดนั้นชําระเงินภายในระยะเวลาที่กําหนด แต่ ต้องไม่น้อยกว่า 7 วัน ถ้าเจ้าหน้าที่ผู้นั้นไม่มีการปฏิบัติตามคําเตือน หน่วยงานของรัฐมีอํานาจใช้มาตรการ บังคับทางปกครอง โดยการยึดหรืออายัดทรัพย์สินของ เจ้าหน้าที่ผู้นั้นออกขายทอดตลาดได้ ตามมาตรา ๖๓/๗ แห่งพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙ 1.3.2.2 หน่วยงานของรัฐจะนําคดีมาฟูองต่อศาลยุติธรรมเลย โดยไม่ต้องออก คําสั่งทางปกครองเรียกให้เจ้าหน้าที่ชําระค่าสินไหมทดแทนก่อนก็ได้ 2. เจ้าหน้าที่กระทาละเมิดต่อหน่วยงานของรัฐในทางส่วนตัว 2.1 ลักษณะของการกระทาละเมิดในทางส่วนตัว หมายถึง การกระทําละเมิดของเจ้าหน้าที่ ต่อหน่วยงานของรัฐ ที่มิได้เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติหน้าที่ เช่น เจ้าหน้าที่ทําให้ทรัพย์สินของทางราชการ เสียหาย เป็นต้น 2.2 ขอบเขตความรับผิดของเจ้าหน้าที่ พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 มาตรา ๑0 วรรคหนึ่ง กําหนดว่าในกรณีที่เจ้าหน้าที่กระทําละเมิดต่อหน่วยงานของรัฐในทาง ส่วนตัว หน่วยงานของรัฐต้องให้เจ้าหน้าที่ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่หน่วยงานของรัฐ ตามบทบัญญัติแห่ง ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ 2.3 วิธีการเรียกร้องค่าสินไหมทดแทน โดยหน่วยงานของรัฐต้องฟูองคดีต่อศาลยุติธรรมเพื่อ เรียกร้องค่าสินไหมทดแทนจากเจ้าหน้าที่ ภายกําหนดอายุความ 2 ปี นับแต่วันที่หน่วยงานของรัฐรู้ถึงการ ละเมิดและรู้ตัวเจ้าหน้าที่ ผู้จะพึงต้องใช้ค่าสินไหมทดแทน และกรณีที่หน่วยงานของรัฐเห็นว่าเจ้าหน้าที่ ผู้นั้นไม่ต้องรับผิด แต่กระทรวงการคลังตรวจสอบแล้วเห็นว่าต้องรับผิด ให้สิทธิเรียกร้องค่าสินไหมทดแทน นั้นมีกําหนดอายุความ 1 ปี นับแต่วันที่หน่วยงานของรัฐมีคําสั่งตามความเห็นของกระทรวงการคลัง ตาม มาตรา ๑0 วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 แต่ไม่เกิน กําหนดอายุความ 10 ปี นับแต่วันที่ทําละเมิด ตามมาตรา 448 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์