100000167

๑๑๘ 10. นายธรรมเทพเป็นข้าราชการสังกัดสํานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ในวันหนึ่ง ซึ่งเป็นพระใหญ่ ในช่วงพักเที่ยง นายธรรมเทพได้จุดธูปเทียนไหว้พระ แต่ด้วยความประมาทเลินเล่อ นายธรรมเทพได้ทําให้ธูปเทียนดังกล่าวตกลงบนกองกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะของสํานักงาน เป็นเหตุให้เกิด ไฟไหม้โต๊ะดังกล่าวได้รับความเสียหาย ถึงขนาดโต๊ะดังกล่าวใช้งานไม่ได้อีกต่อไป แต่โชคดีได้มีการดับไฟได้ ทัน ทําให้ทรัพย์สินอื่น ๆ ในสํานักงานไม่ได้รับความเสียหาย สํานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติจึงมีความ ประสงค์จะเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนจากนายธรรมเทพ แต่นายธรรมเทพอ้างว่าตนมิได้กระทําละเมิด ความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง สํานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติจึงไม่มีสิทธิเรียกให้ตนชดใช้ค่า สินไหมทดแทน ดังนี้ สํานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติจะเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนจากนายธรรมเทพได้ หรือไม่ ถ้าได้ สํานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติมีสิทธิเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนด้วยวิธีใดได้บ้าง ธงคาตอบ หลักกฎหมาย พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 มาตรา 4, มาตรา 8, มาตรา 10, มาตรา 12 วินิฉัย นายธรรมเทพเป็นเจ้าหน้าที่ ตามมาตรา 4 แห่งพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของ เจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 การที่นายธรรมเทพได้จุดธูปเทียนไหว้พระ แต่ด้วยความประมาทเลินเล่อ นายธรรมเทพได้ทํา ให้ธูปเทียนดังกล่าวตกลงบนกองกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะของสํานักงาน เป็นเหตุให้เกิดไฟไหม้โต๊ะดังกล่าว ได้รับความเสียหาย ถึงขนาดโต๊ะดังกล่าวใช้งานไม่ได้อีกต่อไปนั้น การกระทําของนายธรรมเทพเป็นการ กระทําละเมิดในทางส่วนตัว มิใช่การกระทําในการปฏิบัติหน้าที่ สํานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติจึงต้อง ให้นายธรรมเทพชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่สํานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ตามบทบัญญัติแห่งประมวล กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ตามมาตรา 10 แห่งพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 ส่วนการที่นายธรรมเทพอ้างว่า ตนมิได้กระทําละเมิดความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง สํานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติจึงไม่มีสิทธิเรียกให้ตนชดใช้ค่าสินไหมทดแทนนั้น แม้มาตรา 8 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 จะกําหนดว่า หากเจ้าหน้าที่กระทําละเมิดต่อหน่วยงานของรัฐในการปฏิบัติหน้าที่ หน่วยงานของรัฐจะมีสิทธิเรียกให้ เจ้าหน้าที่ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่หน่วยงานของรัฐได้ ก็เฉพาะกรณีที่เจ้าหน้าที่กระทําละเมิดโดยจงใจ หรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงเท่านั้น แต่กรณีนี้ นายธรรมเทพเจ้าหน้าที่ได้กระทําละเมิดต่อหน่วยงาน ของรัฐในทางส่วนตัว มิใช่การกระทําละเมิดในการปฏิบัติหน้าที่ ซึ่งมาตรา 10 แห่งพระราชบัญญัติความ รับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 กําหนดว่าแต่ถ้ามิใช่การกระทําในการปฏิบัติหน้าที่ ให้บังคับ ตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ดังนั้น แม้นายธรรมเทพกระทําละเมิดด้วยความ ประมาทเลินเล่อธรรมดา ตามมาตรา 420 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ สํานักงาน พระพุทธศาสนาแห่งชาติก็มีสิทธิเรียกให้นายธรรมเทพชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่หน่วยงานของรัฐได้ สําหรับวิธีการเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนนั้น สํานักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติต้องฟูองคดี ต่อศาลยุติธรรมเพื่อเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนจากนายธรรมเทพ สํานักงานพระพุทธศาสนาไม่มีอํานาจ ออกคําสั่งให้นายธรรมเทพชําระค่าสินไหมทดแทน ตามมาตรา 12 แห่งพระราชบัญญัติความรับผิดทาง ละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539