100000167

๒๙ เมื่อการกระทําดังกล่าวของผู้ฟูองคดีก่อให้เกิดความเสียหายแก่เทศบาล จึงเป็นกรณีผู้ฟูองคดีกระทําละเมิด ผู้ฟูองคดีจึงต้องชดใช้ค่าเสียหายให้แก่ทางราชการ คาพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 528/2556 ผู้ถูกฟูองคดี (กรมชลประทาน) ไม่ได้ ดําเนินการเวนคืนที่ดินของผู้ฟูองคดีตามกฎหมายว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ หรือได้มีการตกลงซื้อ ขายที่ดินของผู้ฟูองคดี และไม่ปรากฏว่าผู้ถูกฟูองคดีมีสิทธิโดยชอบด้วยกฎหมายที่จะขุดลอกเอาที่ดินของ ผู้ฟูองคดีโดยวิธีอื่น ๆ ฉะนั้น การที่ผู้ถูกฟูองคดีได้ดําเนินการขุดลอกขยายลําคลองและก่อสร้างถนน เลียบลําคลองรุกล้ําที่ดินของผู้ฟูองคดี จึงเป็นการจงใจกระทําต่อผู้ฟูองคดีให้ได้รับความเสียหายแก่ ทรัพย์สิน การกระทําของผู้ฟูองคดีดังกล่าวจึงเป็นการกระทําละเมิดต่อผู้ฟูองคดี คาพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 185/2559 ผู้ฟูองคดี (นายกองค์การบริหารส่วน จังหวัด) ได้จัดทําปูายประชาสัมพันธ์มีข้อความเพียงว่า พูดนิ่ม ยิ้มหวาน บริการดี สืบสานปีใหม่ไทย ห่วงใย พี่น้องฯ มีชื่อผู้ฟูองคดี ระบุตําแหน่งนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัด และมีรูปภาพของผู้ฟูองคดี โดยไม่มี ข้อความแสดงถึงรูปแบบของงานและกําหนดระยะเวลาการจัดงาน ทั้งภาพที่ปรากฏบนปูายมีเพียงภาพ ผู้ฟูองคดี โดยไม่มีภาพของกิจกรรมที่สามารถสื่อให้เห็นถึงกิจกรรมโครงการจัดงานประเพณีสงกรานต์ จึงไม่ อาจถือว่าเป็นกิจกรรมขององค์การบริหารส่วนจังหวัด และเมื่อปูายประชาสัมพันธ์ปรากฏข้อความดังกล่าว และรูปภาพของผู้ฟูองคดีพร้อมตําแหน่งปูายดังกล่าวจึงมีลักษณะเป็นการประชาสัมพันธ์ตัวผู้ฟูองคดีเอง ซึ่งเป็นการไม่ปฏิบัติตามหนังสือกระทรวงมหาดไทย พฤติการณ์ของผู้ฟูองคดีดังกล่าวเป็นการกระทําด้วย ความจงใจและก่อให้เกิดความเสียหายต่อผู้ถูกฟูองคดีที่ 1 (องค์การบริหารส่วนจังหวัด) จึงเป็นการกระทํา ละเมิดต่อผู้ถูกฟูองคดีที่ 1 คาพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 301-30๔/2559 การที่ผู้ฟูองคดี (เจ้าหน้าที่ สํานักงานที่ดิน) ได้กระทําการโดยไม่ชอบด้วยขั้นตอนและวิธีการอันเป็นสาระสําคัญในการดําเนินการเพื่อ ออกโฉนดที่ดินพิพาท โดยมีเจตนาให้บริษัท อ. ได้รับโฉนดที่ดินดังกล่าวไปนั้น การกระทําของผู้ฟูองคดีเป็น การจงใจไม่ปฏิบัติตามกฎหมาย ระเบียบของทางราชการ เป็นเหตุให้เกิดความเสียหายแก่ทางราชการอย่าง ร้ายแรง อันเป็นการกระทําละเมิด ผู้ฟูองคดีจึงต้องชดใช้ค่าเสียหายให้แก่ทางราชการ คาพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 1046/2561 ผู้ฟูองคดี (พนักงานขับรถ) เป็น ลูกจ้างประจําของสํานักงานสาธารณสุขจังหวัด ได้รับมอบหมายให้ดูแลรักษาและใช้งานรถยนต์ตู้คันหนึ่ง ซึ่งสํานักงานสาธารณสุขจังหวัดได้มีคําสั่งฉบับหนึ่งกําหนดว่า เมื่อพนักงานขับรถปฏิบัติงานในหน้าที่ที่ได้รับ มอบหมายแล้วเสร็จทุกครั้ง ให้รีบคืนกุญแจให้กับหัวหน้างานยานพาหนะทันทีที่ปฏิบัติงานเสร็จ แต่ในวัน เกิดเหตุ หลังจากผู้ฟูองคดีได้นํารถคันดังกล่าวไปรับส่งเจ้าหน้าที่ตามที่ได้รับมอบหมายแล้ว ผู้ฟูองคดีได้นํา รถคันดังกล่าวเข้าจอดในโรงจอดรถ โดยไม่ได้ส่งมอบกุญแจรถให้แก่หัวหน้างานยานพาหนะ รถคันดังกล่าว จึงยังคงอยู่ในความรับผิดชอบของผู้ฟูองคดี ดังนี้ เมื่อรถคันดังกล่าวสูญหายไป โดยไม่ทราบว่าผู้ใดเป็น ผู้กระทําผิดอาญา พฤติการณ์ของผู้ฟูองคดีจึงถือเป็นการจงใจไม่ปฏิบัติตามคําสั่งสํานักงานสาธารณสุข จังหวัดดังกล่าว และก่อให้เกิดความเสียหายแก่ทางราชการ อันเป็นการกระทําละเมิด ผู้ฟูองคดีจึงต้องรับ ผิดชดใช้ค่าเสียหายให้แก่สํานักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข