100000167

๓๕ คาพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 1113/2561 วิธีการตรวจร่างกายผู้สมัครสอบ คัดเลือกเข้าเป็นนักเรียนนายร้อยตํารวจหญิง โดยการให้ผู้สมัครเข้าตรวจร่างกายพร้อมกันหลายคน โดย แต่ละคนต้องถอดเสื้อออกจากตัวและถือไว้ เป็นวิธีการเข้าตรวจร่างกายที่ไม่เหมาะสม และมีผลกระทบต่อ ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และสิทธิส่วนตัวของผู้ฟูองคดีเกินความจําเป็น อันเป็นการกระทําที่ไม่ชอบด้วย มาตรา 4, 26, 29 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 และเป็นการกระทําละเมิด ต่อผู้ฟูองคดีตามมาตรา 420 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ คาพิพากษาศาลฎีกาที่ 926/2530 จําเลย (เจ้าพนักงานที่ดิน) ทราบแล้วว่าผู้มอบอํานาจ ตายก่อนจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ อันทําให้หนังสือมอบอํานาจระงับสิ้นไป ตามประมวลกฎหมายแพ่งและ พาณิชย์ มาตรา 826 แต่ยังคงดําเนินการจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ในที่ดินจนเสร็จสิ้น ก่อให้เกิดความ เสียหายแก่โจทก์ การกระทําของจําเลยเป็นการปฏิบัติหน้าที่ฝุาฝืนกฎหมาย เป็นการกระทําละเมิดต่อโจทก์ กรณีที่ศาลวินิจฉัยว่าเป็นการกระทาโดยมิได้ผิดกฎหมาย คาพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 29/2557 การที่เจ้าหน้าที่รัฐได้ก่อสร้างด่านชั่ง น้ําหนักถาวรหน้าที่ดินของผู้ฟูองคดีนั้น เป็นประโยชน์ต่อสาธารณะ แม้จะทําให้ที่ดินของผู้ฟูองคดีบริเวณ ดังกล่าวไม่สามารถใช้เป็นทางเข้าออกสู่ทางสาธารณะได้ ต้องใช้ทางเข้าออกด้านอื่น แต่เมื่อเจ้าหน้าที่รัฐได้ กระทําโดยมิได้ผิดกฎหมาย และมิใช่เป็นการใช้สิทธิซึ่งมีแต่จะเกิดความเสียหายแก่ผู้ฟูองคดี จึงไม่เป็นการ กระทําละเมิดต่อผู้ฟูองคดี คาพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 130/ 2551 ผู้ฟูองคดีได้สมัครเข้ารับการฝึกอบรม วิชาว่าความกับสภาทนายความ แต่ไม่ผ่านการทดสอบความรู้ที่จะได้รับใบอนุญาตให้เป็นทนายความ จึงมา ฟูองคดีต่อศาลปกครองว่าสภาทนายความกระทําการละเมิดต่อตน ซึ่งศาลปกครองพิเคราะห์แล้วเห็น ว่า การจัดอบรมของสภาทนายความเป็นการดําเนินการที่กฎหมายให้อํานาจกระทําได้ จึงเป็นการกระทําที่ ชอบด้วยกฎหมาย และไม่เป็นการกระทําละเมิดต่อผู้ฟูองคดี แม้ว่าจะมีผู้สอบไม่ผ่านเกณฑ์เป็นจํานวนมาก ก็ตาม แต่เป็นมาตรฐานของการฝึกอบรม เพื่อให้ผู้ที่ประกอบวิชาชีพทนายความมีความรู้ ความเข้าใจ เกี่ยวกับมรรยาททนายความ หลักปฏิบัติเบื้องต้นในการว่าความ การประกอบวิชาชีพทางกฎหมาย เพื่อเป็นการคุ้มครองประชาชนผู้ต้องพึงพาความรู้ด้านกฎหมายของทนายความ คาพิพากษาศาลฎีกาที่ 1358 - 1369/2506 ห้องพิพาทที่จําเลย (นายกเทศมนตรี) รื้อนี้ เป็นของจําเลยเอง โดยจําเลยให้โจทก์เช่า แต่สัญญาเช่าสิ้นสุดไปแล้ว การที่จําเลยรื้อห้องพิพาท จนทําให้ โจทก์ไม่ได้ใช้ห้องพิพาทนั้น เมื่อโจทก์ไม่มีสิทธิจะใช้ห้องพิพาท จําเลยจึงมิได้กระทําละเมิดต่อโจทก์ โจทก์จึงเรียกร้องให้จําเลยชดใช้ค่าสินไหมทดแทนไม่ได้ คาพิพากษาศาลฎีกาที่ 1358 - 1369/2506 โจทก์เช่าห้องพิพาทจากเทศบาล โดย สัญญาเช่าสิ้นสุดไปแล้ว การที่โจทก์อ้างว่าการที่จําเลย (นายกเทศมนตรี) รื้อห้องพิพาทเป็นเหตุให้สามี โจทก์เสียใจจนฆ่าตัวตาย โจทก์ต้องเป็นธุระทําศพสามี เลยไม่ได้ขายสินค้า ต้องเสียหายเป็นเงินจํานวน 1,500 บาท นั้น เมื่อสามีโจทก์ฆ่าตัวตายเอง และความเสียหายที่โจทก์ไม่ได้ไปขายสินค้าก็เกิดจากธุระ ของโจทก์เอง ไม่ได้เกิดจากการกระทําของจําเลย โจทก์จึงเรียกร้องให้จําเลยรับผิดไม่ได้