การศึกษาอิสระ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ

85 ดังนั้นบุคคลหนึ่งบุคคลใดอาจเดินทางออกจากประเทศของตนไปได้โดยเสรีมิต้องร้องขอ หรือ รับหนังสือเดินทาง กล่าวคือบุคคลนั้นย่อมกระทำได้ด้วยการเสี่ยงภัยด้วยตนเองว่าบุคคลนั้นอาจได้รับ การปฏิเสธไม่ยอมให้เข้าไปในประเทศหนึ่งที่ตนประสงค์จะเข้าไปเมื่อตนไม่มีหลักฐานเกี่ยวกับชื่อหรือ รูปพรรณ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปหนังสือเดินทาง) ซึ่งเป็นหลักฐานที่จะอนุญาตให้คนต่างด้าวเข้าไป ในประเทศนั้น ๆ ได้ ซึ่งเป็นสิทธิเด็ดขาดของประเทศนั้น และเมื่อผู้เดินทางกลับเข้ามาในประเทศของ ตน บุคคลนั้นจะถูกลงโทษในความผิดฐานเดินทางออกจากประเทศโดยไม่มีหนังสือเดินทางไม่ได้ เพราะเป็นสิทธิของเขา บุคคลนั้นจะถูกลงโทษต่อเมื่อตามบทบัญญัติของกฎหมายของประเทศของตน ถือว่าการไปพักอาศัยอยู่ในต่างประเทศบางประเทศนั้นเป็นภัยต่อความปลอดภัยของประเทศของตน และเป็นความผิด สรุปได้ว่า ไม่ปรากฏว่ามีกฎหมายโดยเฉพาะที่บัญญัติลงโทษบุคคลในสัญชาติของ ประเทศนั้น ๆ ซึ่งหลบหนีออกไปนอกประเทศโดยไม่มีหนังสือเดินทาง (สำนักงานคณะกรรมการ กฤษฎีกา, 2501) แนวความเห็นของสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาข้างต้น เมื่อนำไปเทียบกับ พระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ. 2522 ก็พบว่าในการเดินทางออกนอกประเทศนั้นมีปรากฏอยู่ใน มาตรา 18 คือให้พนักงานเจ้าหน้าที่มีอำนาจตรวจผู้ซึ่งจะเดินทางเข้ามาในหรือออกไปนอก ราชอาณาจักร และผู้เดินทางมีหน้าที่ให้พนักงานเจ้าหน้าที่ตรวจเพียงเท่านั้นโดยไม่ปรากฏว่ามีถ้อยคำ ใดในพระราชบัญญัติคนเข้าเมืองที่กำหนดให้การเดินทางออกไปนอกราชอาณาจักรทั้งคนไทยและคน ต่างด้าวจะต้องมีหนังสือเดินทางให้เจ้าหน้าที่ทำการตรวจ 2.7.6 กฎหมายต่างประเทศเกี่ยวกับการควบคุมคนสองสัญชาติ การที่ประเทศใดจะให้บุคคลใดถือสองสัญชาติได้หรือไม่ หรือบังคับให้มีเพียงสัญชาติเดียว นั้นขึ้นกับกฎหมายภายในของแต่ละรัฐ แต่บางประเทศได้มีการออกกฎหมายภายในไว้เป็นการควบคุม การมีสองสัญชาติของบุคคลไว้ในกฎหมายสัญชาติของประเทศตน ยกตัวอย่างประเทศรัสเซีย ปี พ.ศ. 2557 ทางการรัสเซียได้กำหนดให้พลเมืองชาวรัสเซียทุกคนที่ถือสัญชาติอื่นร่วมด้วย จะต้องประกาศสัญชาติที่สองต่อทางการ และให้ถือเป็นโทษทางอาญาสำหรับบุคคลที่ไม่แจ้ง ต่อทางการ แม้ว่ารัฐธรรมนูญอนุญาตให้พลเมืองชาวรัสเซียถือสัญชาติที่สองได้ แต่ทางการรัสเซีย ยืนยันว่าจำเป็นต้องใช้มาตรการประกาศสัญชาติที่สอง เพื่อป้องกันปัญหาบุคคลสองสัญชาติกระทำ การอันก่อให้เกิดความแตกแยกหรือภัยคุกคามขึ้นในรัสเซีย (จ.ส.100, 2557) กฎหมายฉบับดังกล่าวออกโดยรัฐบาลกลางสหพันธรัฐรัสเซีย ฉบับที่ 142 -FZ ลงวันที่ 4 มิถุนายน 2014 ว่าด้วย การแก้ไขมาตรา 6 และ 30 ของกฎหมายของรัฐบาลกลาง ว่าด้วยการเป็นพลเมืองของสหพันธรัฐรัสเซียและข้อบังคับส่วนบุคคลของสหพันธรัฐรัสเซีย (On Citizenship of the Russian Federation) โดยกำหนดให้พลเมืองรัสเซียที่ถือครองสัญชาติ อื่น หรือได้รับอนุญาตให้มีถิ่นที่อยู่ถาวรในต่างประเทศ (Permanent residence permit) ต้องแจ้ง