การศึกษาอิสระ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ

97 “ใช้วิธีการที่บูรณาการและครอบคลุมอย่างเพียงพอในการพัฒนาสุขภาพของประชาชน” โดยกฎหมายฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ประชาชนได้เข้าถึงการให้บริการด้านสุขภาพและ สังคมตลอดจนผลิตภัณฑ์ทั้งหลายที่จาเป็นในราคาที่จับต้องได้ สาหรับผู้ป่วยอนาถาจะต้อง ได้รับการเข้าถึงการดูแลรักษาพยาบาลโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย ทั้งนี้ กฎหมายดังกล่าวได้ กาหนดให้รัฐจะต้องจัดหาให้ซึ่งการให้บริการด้านสุขภาพแก่ประชาชนชาวฟิลิปปินส์ที่ ครอบคลุมผ่านระบบประกันสุขภาพที่มีการจัดลาดับความสาคัญตามความต้องการของ ผู้ด้อยโอกาส ผู้ป่วย ผู้สูงอายุ คนพิการ ผู้หญิง และเด็ก รวมไปถึงผู้ที่ยากจนที่จะต้องได้รับการ บริการด้านสาธารณสุขโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย กฎหมายฉบับดังกล่าวได้กาหนดให้มีแผนประกัน สุขภาพแห่งชาติ (National Health Insurance Program: NHIP) ซึ่งเป็นประกันสุขภาพถ้วน หน้า (universal healthcare) ภาคบังคับโดยรัฐบาลสนับสนุนค่าเบี้ยประกัน (premium subsidy) แบบเต็มจานวนให้สมาชิกที่มีฐานะยากจนแทนที่จะเป็นระบบร่วมจ่ายแบบเดิม และ รัฐได้จัดตั้งบรรษัทประกันสุขภาพแห่งชาติฟิลิปปินส์ ขึ้นมาเพื่อบริหารจัดการเกี่ยวกับการ ประกันสุขภาพภายใต้กฎหมายฉบับนี้ (National Health Insurance Act of 2013) ทั้งนี้ แผนประกันดังกล่าวมีเจตนารมณ์เพื่อลดความเหลื่อมล้าในการ เข้าถึงบริการทางสุขภาพของประชาชนไม่ว่าเนื่องด้วยเหตุจากความยากจนหรือการอยู่ใ น พื้นที่ห่างไกลตามเกาะแก่งต่าง ๆ ซึ่งมีบัญญัติของกฎหมายกาหนดไว้ในมาตรา 6 ว่า “แม้ผู้ประกันตนไม่มีบัตรประกันสุขภาพก็ไม่อาจเป็นเหตุลิดรอนสิทธิในการใช้ประโยชน์หรือ บริการทางการแพทย์ภายใต้แผนประกันสุขภาพแห่งชาติ” ซึ่งสอดคล้องกับแผนงาน สาธารณสุข ค.ศ. 2016 – 2022 (พ.ศ. 2559 – 2565) เพื่อนาไปสู่การมีสุขภาพดีของชาว ฟิลิปปินส์ (Philippine Health Agenda 2016-2022: Healthy Philippine 2022) ) จัดทา โดยกระทรวงสาธารณสุขของสาธารณรัฐฟิลิปปินส์ เพื่อมุ่งหมายให้ชาวฟิลิปปินส์ที่ยากจนด้อย โอกาสและอ่อนแอจะต้องได้รับการคุ้มครองจากการักษาพยาบาลที่มีค่าใช้จ่ายสูง ต้องได้รับ การรักษาพยาบาลที่ดีที่สุดโดยไม่แบ่งแยก ส่วนระบบประกันเพื่อเจ้าหน้าที่และพนักงานของรัฐ โดยมีการกาหนดกฎหมายเฉพาะขึ้นเรียกว่า รัฐบัญญัติระบบประกันเพื่อเจ้าหน้าที่และ พนักงานของรัฐ ค.ศ. 1997 (พ.ศ. 2540) (the Government Service Insurance System Act of 1997) ระบบประกันนี้จะครอบคลุมพนักงานและเจ้าหน้าที่ของรัฐทุกแห่ง ไม่ว่าจะมี สถานะของการจ้างแบบใดก็ตาม (พรชัย สุนทรพันธุ์, 2563, หน้า 126 - 130) อธิบายว่า กฎหมายดังกล่าวจะไม่ครอบคลุมถึงบุคคลดังต่อไปนี้ 1) สมาชิกของศาลยุติธรรมและคณะกรรมาธิการรัฐธรรมนูญซึ่งจะอยู่ภายใต้กฎหมาย คนละฉบับ 2) พนักงานตามสัญญาจ้างที่ไม่มีความสัมพันธ์ในฐานะนายจ้าง ลูกจ้าง กับหน่วยงาน ของตน 3) สมาชิกของกองทัพแห่งชาติฟิลิปปินส์และตารวจแห่งชาติฟิลิปปินส์ รวมถึงกรม ราชทัณฑ์และกรมป้องกันอัคคีภัย “ก.ล.ต. 14. ผลประโยชน์การเจ็บป่วย - (ก) สมาชิกที่จ่ายเงินสมทบอย่างน้อยสาม (3) รายเดือนในระยะเวลาสิบสองเดือนทันทีก่อนภาคเรียนที่เจ็บป่วยหรือได้รับบาดเจ็บและถูก