การศึกษาอิสระ - วิทยานิพนธ์ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ

44 อีกทั้งประเทศฟิลิปปินส์มีการจัดสรรเงินไว้เป็นพิเศษ จานวน 10,000,000 เปโซ เพื่อการริเริ่มการ ดาเนินการตามพระราชบัญญัตินี้โดยมาจากเงินทุนของคณะกรรมการสิทธิมนุษยชน(CHR) ส่วน เงินทุนดาเนินการสืบเนื่องต่อไปให้เป็นเงินงบประมาณของ CHR และกระทรวงยุติธรรม (DOJ) ร่วมกันตามความเหมาะสมในแต่ละปีงบประมาณตามมาตรา 30 (ธานิศ เกศวพิทักษ์, 2561) ดังนั้น การที่ป ระ เทศฟิลิปปินส์ ได้มีการบั งคับ ใช้กฎหมายซึ่งเป็นกฎหม าย ภายในประเทศ คือ พระราชบัญญัติการต่อต้านการใช้กาลังบังคับหรือทาให้บุคคลสูญหายโดยไม่สมัคร ใจ ค.ศ. 2012 เป็นการบังคับใช้กฎหมายตรงตามเจตนารมณ์ในการมุ่งแก้ไขปัญหาการบังคับสูญหายที่ เกิดขึ้นภายในประเทศ เป็นพระราชบัญญัติที่มีประโยชน์แก่การรักษาคุณค่าแห่งรัฐศักดิ์ศรีของความ เป็นมนุษย์ เป็นหลักประกันต่อการเคารพสิทธิมนุษยชนอย่างเต็มที่ มีมาตรการในการยกระดับสิทธิ และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของบุคคลทุกคนเพื่อป้องปรามการมิให้มีการควบคุมบุคคลในสถานที่ลับ การกักขังอย่างโดดเดี่ยวทรมาน การห้ามติดต่อสื่อสารกับบุคคลภายในครัวครัว ญาติ ทนายความ ต่างๆหรือการควบคุมบุคคลในรูปแบบอื่นๆที่คล้ายคลึงกัน ประเทศฟิลิปปินส์เห็นความสาคัญของ ปัญหาการบังคับสูญหาย จึงได้มีบทบัญญัติของกฎหมายที่กาหนดโทษทั้งทางอาญาและทางแพ่งแก่ การกระทาที่เป็นการฝ่าฝืนหลักการสาคัญดังกล่าว รวมทั้งการกาหนดให้มีมาตรการคุ้มครองสิทธิ เยียวยาในรูปแบบการชดเชยค่าสินไหมทดแทนหรือมาตรการแก้ไขฟื้นฟูเยียวยาแก่เหยื่อที่ถูกบังคับให้ สูญหายโดยไม่สมัครใจ และบุคคลในครอบครัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวกับประเด็นของการกระทา อื่นใดที่ทาให้เสื่อมเสียเสรีภาพไปเพราะการ ลักพาตัว การจับกุมคุมขัง ทาให้สูญหายรวมทั้งการเอาตัว บุคคลเช่นว่านั้น ออกจากความคุ้มครองตามกฎหมายด้วย ถือว่าเป็นการกระทาความผิดฐานบังคับให้ สูญหายและเข้าสู่มาตรการการคุ้มครองสอทธิเยียวยาทางอาญาและทางแพ่งตามพระราชบัญญัติการ ต่อต้านการใช้กาลังบังคับหรือทาให้บุคคลสูญหายโดยไม่สมัครใจ ค.ศ. 2012 ที่ได้กาหนดไว้ 2.8.2 ประเทศเม็กซิโก (รัฐเชียปัส Chiapas) รัฐเชียปัสเป็นรัฐที่เกิดการบังคับบุคคลให้สูญหายค่อนข้างสูงของประเทศเม็กซิโกโดย เกิดขึ้นในบริบทของการปราบปรามการก่อความไม่สงบระหว่างกองกาลังทางทหารและตารวจกับกลุ่ม กองทัพปลดปล่อยแห่งชาติซาปาติสตา มีการปะทะกันด้วยอาวุธชั่วระยะเวลาหนึ่งและสิ้นสุดลงใน วันที่ 12 มกราคม ค.ศ. 1994 ด้วยการประกาศหยุดยิงฝ่ายเดียวของกองกาลังซาปาติสตา หลังจาก นั้นก็ไม่เคยมีการเผชิญหน้ากันอย่างเต็มรูปแบบอีกเลย แต่อย่างไรก็ตามรัฐบาลเม็กซิโกได้ดาเนิน นโยบายสงครามแบบไม่รุนแรงแทนด้วยการใช้กองกาลังพลเรือน เพื่อที่จะควบคุมการก่อกบฏ นอกจากนี้การบังคับบุคคลให้สูญหายยังเกิดขึ้นในบริบทของการปราบปรามยาเสพติดหรือในบริบท ของการปฏิบัติหน้าที่ของตารวจต่อบุคคลที่ตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีอาญา (Daniel Wilkinson, 2561) ทาให้บุคคลสูญหายจานวนมากด้วยเหตุเช่นนี้รัฐเชียปัส จึงมีความจาเป็นในการออกกฎหมาย เพื่อจัดการกับกรณีดังกล่าวที่เกิดขึ้นโดยมีรายละเอียดดังต่อไปนี้