2566-1 นางสาวกัญญาณัฐ จิตตเสน -วิทยานิพนธ์

44 อนึ่ง กาหนดเวลาเช่าดังกล่าวมานี้ เมื่อสิ้นลงแล้วจะต่อสัญญาอีกก็ได้ แต่ต้องอย่าให้เกิน สามสิบปีนับแต่วันต่อสัญญา มาตรา 544 ทรัพย์สินซึ่งเช่านั้น ผู้เช่าจะให้เช่าช่วงหรือโอนสิทธิของตนอันมีในทรัพย์สิน นั้นไม่ว่าทั้งหมดหรือแต่บางส่วนให้แก่บุคคลภายนอกท่านว่าหาอาจทาได้ไม่ เว้นแต่จะได้ตกลงกันไว้ เป็นอย่างอื่นในสัญญาเช่า ถ้าผู้เช่าประพฤติฝ่าฝืนบทบัญญัติอันนี้ ผู้ให้เช่าจะบอกเลิกสัญญาเสียก็ได้ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 3 เช่าทรัพย์ เป็นเรื่องที่มีความสัมพันธ์กัน ระหว่างผู้เช่ากับผู้ให้เช่า ตามมาตรา 537 อันว่าเช่าทรัพย์สินนั้น คือสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่งเรียกว่า ผู้ให้เช่าตกลงให้บุคคลอีกคนหนึ่งเรียกว่าผู้เช่าได้ใช้หรือได้รับประโยชน์ในทรัพย์สินอย่างใดอย่างหนึ่ง ชั่วระยะเวลาอันมีจากัดและผู้เช่าตกลงจะให้ค่าเช่าเพื่อการนั้นและการเช่านั้นเป็นการเช่าที่มีกาหนด ระยะเวลา มาตรา 538 เช่าอสังหาริมทรัพย์นั้นถ้ามิได้มีหลักฐานเป็นหนังสืออย่างหนึ่งอย่างใดลง ลายมือชื่อฝ่ายที่ต้องรับผิดเป็นสาคัญ ท่านว่าจะฟ้องร้องให้บังคับคดีหาได้ไม่ถ้าเช่ามีกาหนดกว่าสามปี ขึ้นไปหรือกาหนดตลอดอายุของผู้เช่าหรือผู้ให้เช่าไซร้ หากมิได้ทาเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อ พนักงานเจ้าหน้าที่ท่านว่าการเช่านั้นจะฟ้องร้องให้บังคับคดีได้แต่เพียงสามปี และมาตรา 540 อัน อสังหาริมทรัพย์ท่านห้ามมิให้เช่ากันเป็นกาหนดเวลาเกินกว่าสามสิบปี ถ้าได้ทาสัญญากันไว้เป็น กาหนดเวลานานกว่านั้นท่านก็ให้ลดลงมาเป็นสามสิบปี อนึ่งกาหนดเวลาเช่าดังกล่าวมานี้ เมื่อสิ้นลง แล้วจะต่อสัญญาอีกก็ได้ แต่ต้องอย่าให้เกินสามสิบปีนับแต่วันต่อสัญญา และมาตรา 544 ทรัพย์สินซึ่ง เช่านั้น ผู้เช่าจะให้เช่าช่วงหรือโอนสิทธิของตนอันมีในทรัพย์สินนั้นไม่ว่าทั้งหมดหรือแต่บางส่วนให้แก่ บุคคลภายนอกท่านว่าหาอาจทาได้ไม่ เว้นแต่จะได้ตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่นในสัญญาเช่า ถ้าผู้ เช่า ประพฤติฝ่าฝืนบทบัญญัติอันนี้ ผู้ให้เช่าจะบอกเลิกสัญญาเสียก็ได้ ถือว่าผู้เช่านั้นมีสิทธิที่จะให้ ทรัพย์สินซึ่งเช่านั้น ผู้เช่าจะให้เช่าช่วงหรือโอนสิทธิของตนอันมีในทรัพย์สินนั้นไม่ว่าทั้งหมดหรือแต่ บางส่วนให้แก่บุคคลภายนอกก็ได้ ถ้าหากได้มีการตกลงกันไว้ในสัญญา ตามประมวลกฎหมายแพ่ง และพาณิชย์ บรรพ 3 เช่าทรัพย์ ได้ให้สิทธิของผู้เช่าในการใช้ทรัพย์สินที่เช่าอย่างเต็มที่เหมือนกับ เจ้าของผู้มีกรรมสิทธิ์ ยกตัวอย่าง คาพิพากษาฎีกาที่ 1/2512 “การที่เจ้าของบ้านใช้ไม้กระดานตีขวางทับประตูบ้านเช่า ที่ผู้ เช่าได้ครอบครองอยู่ และโต้แย้งสิทธิตามสัญญาเช่า ทาให้ผู้เช่าเข้าบ้านไม่ได้ ถือว่าการกระทาของ เจ้าของบ้านเป็นการล่วงล้าเข้าไปในอานาจการครอบครองของผู้เช่า อันเป็นการรบกวนการ ครอบครองบ้านของผู้เช่า เจ้าของบ้านจึงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 362 มีโทษ จาคุกไม่เกิน 1 ปี” ดังนั้น กรณีผู้เช่าผิดนัดค่าเช่า ผู้ให้เช่าจึงไม่มีสิทธิไปปิดกั้นล็อกกุญแจหรือไปขนย้าย ทรัพย์สินผู้เช่าแต่ต้องไปใช้สิทธิทางศาลบอกเลิกสัญญาและฟ้องขับไล่ จากฎีกาข้างต้นเห็นได้ว่าเป็น การบุกรุกเพราะอยู่ระหว่างที่สัญญาเช่ายังมีผลใช้บังคับผู้เช่าจึงมีสิทธิครอบครองใช้สอยทรัพย์สินที่เช่า