2566-1 นางสาวกัญญาณัฐ จิตตเสน -วิทยานิพนธ์

83 ชาวสวนยางที่ประกอบเกษตรกรรม ทาสวนยางพารา ในฐานะผู้เช่าที่ดินเพื่อประกอบเกษตรกรรม ทั้งหมดหรือเป็นส่วนใหญ่ และในมาตรา 63 พระราชบัญญัติการเช่าที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ. 2524 ในกรณีที่การเช่าที่ดินเพื่อประกอบเกษตรกรรมประเภทใดนอกจากการเช่านา เป็นช่องทางให้เกิดการ เอารัดเอาเปรียบเกษตรกรผู้เช่าโดยไม่เป็นธรรมจนเกิดความเดือดร้อนและเสียหายต่อเศรษฐกิจของ ประเทศ เมื่อรัฐบาลเห็นสมควรกาหนดให้การเช่าที่ดินเพื่อประกอบเกษตรกรรมประเภทนั้น มีการ ควบคุมตามพระราชบัญญัตินี้เพื่อขจัดปัญหาดังกล่าวก็ให้มีอานาจกระทาได้โดยตราเป็นพระราช กฤษฎีกา การทาสวนยางพาราถือเป็นการประกอบเกษตรกรรมชนิดหนึ่ง ดังนั้นการเช่าที่ดินเพื่อปลูก ยางพาราของเกษตรกรชาวสวนยางพารา ในฐานะผู้เช่า ก็จัดอยู่ภายใต้พระราชบัญญัติการเช่าที่ดิน เพื่อเกษตรกรรม พ.ศ. 2524 เพราะการที่ผู้เช่าเช่าที่ดินเพื่อปลูกยางพาราไม่ว่าจะประกอบ เกษตรกรรมทั้งหมดหรือเป็นส่วนใหญ่ก็ถือว่าเป็นการเช่าที่เพื่อเกษตรกรรมตามพระราชบัญญัติการ เช่าที่ดินเพื่อเกษตรกรรม พ.ศ. 2524 แล้ว และหลักเกณฑ์ในการยื่นขอรับทุนสนับสนุนให้มีการปลูก แทนตามมาตรา 36 แห่งพระราชบัญญัติการยางแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2558 ที่กาหนดให้ผู้เช่าหากมี ความประสงค์จะยื่นขอรับทุนสนับสนุนให้มีการปลูกแทนจะต้องได้รับความยินยอมเป็นหนังสือจาก ผู้ให้เช่า จึงเป็นช่องทางให้เกิดการเอารัดเอาเปรียบเกษตรกรผู้เช่าโดยไม่เป็นธรรมจนเกิดความ เดือดร้อนและเสียหายต่อเศรษฐกิจของประเทศได้ เพราะหากผู้ให้เช่ามีสิทธิในการที่จะไม่ให้ความ ยินยอมแล้วความเดือนร้อนก็จะตกแก่ผู้เช่าตามมาตรา 36 แห่งพระราชบัญญัติการยางแห่งประเทศ ไทย พ.ศ. 2558 ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 3 เช่าทรัพย์ เป็นเรื่องที่มีความสัมพันธ์กันระหว่างผู้เช่า กับผู้ให้เช่า ตามมาตรา 537 อันว่าเช่าทรัพย์สินนั้น คือสัญญาบุคคลคนหนึ่งเรียกว่าผู้ให้เช่า ตกลงให้ บุคคลอีกคนหนึ่งเรียกว่าผู้เช่า ได้ใช้หรือได้รับประโยชน์ในทรัพย์สินอย่างใดอย่างหนึ่งชั่วระยะเวลา อันมีจากัด และผู้เช่าตกลงจะให้ค่าเช่าเพื่อการนั้น และการเช่านั้นเป็นการเช่าที่มีกาหนดระยะเวลา มาตรา 538 เช่าอสังหาริมทรัพย์นั้น ถ้ามิได้มีหลักฐานเป็นหนังสืออย่างหนึ่งอย่างใดลงลายมือชื่อฝ่าย ที่ต้องรับผิดเป็นสาคัญ ท่านว่าจะฟ้องร้องให้บังคับคดีหาได้ไม่ ถ้าเช่ามีกาหนดกว่าสามปีขึ้นไป หรือ กาหนดตลอดอายุของผู้เช่าหรือผู้ให้เช่าไซร้ หากมิได้ทาเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงาน เจ้าหน้าที่ ท่านว่าการเช่านั้นจะฟ้องร้องให้บังคับคดีได้แต่เพียงสามปี และมาตรา 540 อัน อสังหาริมทรัพย์ ท่านห้ามมิให้เช่ากันเป็นกาหนดเวลาเกินกว่าสามสิบปี ถ้าได้ทาสัญญากันไว้เป็น กาหนดเวลานานกว่านั้น ท่านก็ให้ลดลงมาเป็นสามสิบปี อนึ่ง กาหนดเวลาเช่าดังกล่าวมานี้ เมื่อสิ้นลง แล้วจะต่อสัญญาอีกก็ได้ แต่ต้องอย่าให้เกินสามสิบปีนับแต่วันต่อสัญญา และมาตรา 544 ทรัพย์สิน เช่านั้น ผู้เช่าจะให้เช่าช่วงหรือโอนสิทธิของตนอันมีในทรัพย์สินนั้นไม่ว่าทั้งหมดหรือแต่บางส่วนให้แก่ บุคคลภายนอกท่านว่าหาอาจทาได้ไม่ เว้นแต่จะได้ตกลงกันไว้เป็นอย่างอื่นในสัญญาเช่า ถ้าผู้เช่า