2566-2 ฐิตา ตุกชูแสง-การค้นคว้าอิสระ

36 ของไทยนั้นมิได้มีบทบัญญัติที่กําหนดลักษณะของคําเสนอ (Offer) กับคําสนอง (Acceptance) ว่ามีลักษณะ อย่างไรดังเช่นของประเทศอื่นคงปรากฏเพียงในตําราคําอธิบายหลักกฎหมายของท่านอาจารย์เป็นหลัก เท่านั้น ในส่วนของเรื่องการบอกถอนคําเสนอนั้น ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ของ ไทยนั้นได้กําหนดหลักเกณฑ์ในเรื่องนี้ไว้ชัดเจนว่า กรณีไม่สามารถที่จะบอกถอนคําเสนอได้ไม่ว่าจะ เป็นคําเสนอที่บ่งระยะเวลาให้ทําคําสนองซึ่งตามบทบัญญัติในมาตรา 354 ได้ กําหนดมิให้สามารถ บอกถอนคําเสนอได้ เนื่องจากกรณีเป็นเรื่องที่เมื่อทําคําเสนอแล้วย่อมเป็นอันคาดหวังได้ว่าจะไม่ถูก ถอนภายในระยะเวลาที่ผู้เสนอบ่งมานั้น หรือเป็นคําเสนอที่อยู่ห่างโดยระยะทางและมิได้บ่งระยะเวลา ให้ทําคําสนองก็ตาม เช่นนี้ในมาตรา 355 ได้กําหนดมิให้บอกถอนคําเสนอไว้ได้เช่นเดียวกันด้วย เพราะ เมื่อมีระยะทางอยู่ห่างกันย่อมต้องให้เวลาที่คําเสนอจะต้องผ่านระยะทาง ย่อมต้องใช้เวลากรณีย่อมจะ ด่วนถอนคําเสนอเสียภายในเวลาอันควรย่อมไม่ได้ ในส่วนเรื่องกําหนดระยะเวลาที่สัญญาได้เกิดขึ้นนั้นตามประมวลกฎหมายแพ่งและ พาณิชย์ได้กําหนดแยกพิจารณาเป็น 2 กรณี คือ มาตรา 356 ซึ่งเป็นการทําคําเสนออยู่เฉพาะหน้านั้นย่อม ต้องสนองรับที่นั้น เวลานั้น เช่นนี้สัญญาย่อมเกิดมีขึ้นเมื่อมีคําสนองรับตามคําเสนอแล้ว คือ ณ เวลาที่ สนองรับเฉพาะหน้านั่นเอง และกรณีตามมาตรา 361 ซึ่ งเป็นการทําคําเสนอสนองที่อยู่ห่างโดย ระยะทางนั้น กรณีย่อมมีผลให้ระยะเวลาที่สัญญาเกิดขึ้นคือเมื่อคําสนองรับไปถึงผู้เสนอนั่นเอง ดังนี้ ในประเด็นเรื่องกําหนดระยะเวลาที่สัญญามีผลขึ้นตามกฎหมายไทยนั้นย่อมต้องพิจารณาจากลักษณะ ของการทําคําเสนอสนองว่าอยู่เฉพาะหน้าหรืออยู่ห่างโดยระยะทางเป็นหลักพิจารณาด้วย (เสนีย์ ปราโมช, 2561) เห็นได้ว่า หลักการเกิดสัญญาซื้อขายอันถือเป็นนิติกรรมสัญญาอย่างหนึ่ง เมื่อมีคำเสนอซื้อและ คำสนองขายแล้วสัญญาย่อมเกิดขึ้นทันที ผู้ซื้อมีสิทธิที่จะได้รับสินค้าเมื่อตนได้ชำระราคาสินค้านั้นให้แก่ ผู้ขายแล้ว ดังนั้น การชำระราคาจึงเป็นหน้าที่สำคัญของผู้ซื้อที่กฎหมายกำหนดไว้ควบคู่กับหน้าที่ใน การรับมอบสินค้าเมื่อนำมาปรับใช้กับการซื้อขายผ่านแอพพลิเคชั่นที่เป็นสื่อกลางในการทำสัญญาซื้อ ขายและผู้ซื้อไม่เคยจับต้องหรือเห็นสินค้าจริงมาก่อน แต่ต้องชำระราคาให้ผู้ขายก่อนการส่งมอบสินค้า ของผู้ขาย ทำให้ผู้ซื้อรับภาระเกิดสมควร 2.5.3 กฎหมายเกี่ยวกับการทำสัญญาซื้อขายผ่านแอพพลิเคชั่น (1) พระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์