2566-2 ฐิตา ตุกชูแสง-การค้นคว้าอิสระ

38 แอพพลิเคชั่นซึ่งเป็นสื่อกลางในการทำสัญญาซื้อขายระหว่างผู้ซื้อและผู้ขายโดยเฉพาะ เพื่อลดปัญหาข้อ พิพาทที่อาจเกิดขึ้นระหว่างผู้ซื้อและผู้ขายสินค้าผ่านทางแอพพลิเคชั่นนั้น (2) พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ประเทศไทยมีการตราพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 ขึ้นเป็นฉบับแรก เนื่องจากกฎหมายที่ใช้บังคับอยู่ในขณะนั้นมีบทบัญญัติบางประการที่ไม่ เหมาะสมต่อการป้องกันและปราบปรามการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ในปัจจุบัน ซึ่งมี รูปแบบการกระทำความผิดที่มีความซับซ้อนมากขึ้นตามพัฒนาการทางเทคโนโลยีซึ่งเปลี่ยนแปลง อย่างรวดเร็วและโดยที่มีการจัดตั้งกระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม ซึ่งมีภารกิจในการกำหนด มาตรฐานและมาตรการในการรักษาความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ รวมทั้งการเฝ้าระวังและติดตาม สถานการณ์ด้านความมั่นคงปลอดภัยของเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารของประเทศ สมควร ปรับปรุงบทบัญญัติในส่วนที่เกี่ยวกับผู้รักษาการตามกฎหมาย กำหนดฐานความผิดขึ้นใหม่ และแก้ไข เพิ่มเติมฐานความผิดเดิม รวมทั้งบทกำหนดโทษของความผิดดังกล่าว การปรับปรุงกระบวนการและ หลักเกณฑ์ในการระงับการทำให้แพร่หลายหรือลบข้อมูลคอมพิวเตอร์ตลอดจนกำหนดให้มี คณะกรรมการเปรียบเทียบ ซึ่งมีอำนาจเปรียบเทียบความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำ ความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 และแก้ไขเพิ่มเติมอำนาจหน้าที่ของพนักงานเจ้าหน้าที่ ให้เหมาะสมยิ่งขึ้น ต่อมาได้มีการแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับ คอมพิวเตอร์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2560 ขึ้นมา ทำให้พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับ คอมพิวเตอร์มีความสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น จากที่ กล่ าวมาข้างต้น พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ ยวกับ คอมพิวเตอร์มีมาตราที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองสิทธิของผู้ซื้อสินค้าผ่านทางแอพพลิเคชั่น ซึ่งมีหลักว่า บุคคลจะต้องรับโทษหากฝ่าฝืนกฎหมายดังกล่าว โดยหลักกฎหมายกำหนดว่าผู้ใดโดยทุจริตหรือโดย หลอกลวง นำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่บิดเบือนหรือปลอมไม่ว่าทั้งหมดหรือ บางส่วน หรือข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็นเท็จ นำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็น เท็จ โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายต่อการรักษาความมั่นคงปลอดภัยของประเทศ ความปลอดภัย สาธารณะ ความมั่นคงในทางเศรษฐกิจของประเทศ หรือโครงสร้างพื้นฐานอันเป็นประโยชน์สาธารณะ ของประเทศ หรือก่อให้เกิดความตี่นตระหนกแก่ประชาชน เผยแพร่หรือส่งต่อซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ โดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็นเท็จ จะต้องรับโทษ ทั้งกฎมายดังกล่าวยังกำหนดเพื่อ ประโยชน์ ในการสืบสวนและสอบสวนในกรณีที่ มี เหตุอันควรเชื่ อได้ว่ามีการกระทำผิดตาม พระราชบัญญัตินี้ หรือในกรณีที่มีการร้องขอตามวรรคสอง ให้พนักงานเจ้าหน้าที่มีอำนาจเรียกข้อมูล จราจรทางคอมพิวเตอร์จากผู้ให้บริการเกี่ยวกับการติดต่อสื่อสารผ่านระบบคอมพิวเตอร์หรือจาก