2566-2 ฐิตา ตุกชูแสง-การค้นคว้าอิสระ

56 ประเทศญี่ปุ่น จุดเริ่มต้นของการมีสิทธิขั้นพื้นฐานในเรื่องคุ้มครองผู้บริโภคของประเทศญี่ปุ่นเกิดจากบรรดา เหล่าแม่บ้านในประเทศญี่ปุ่นได้มีการรวมตัวกันเดินขบวนรณรงค์ให้ผู้บริโภคเกิดการ ต่อรองกับทหาร อเมริกาเกี่ยวกับอาหารและที่อยู่อาศัยในปี ค.ศ. 1945 ซึ่ งอยู่ ในช่วงเวลาที่ประเทศ ญี่ปุ่นได้ยอมแพ้ สงครามโลกครั้งที่ 2 ในช่วงระยะเวลาต่อมานับตั้งแต่ ค.ศ. 1950 ถึง 1960 เป็นต้นมา ประเทศญี่ปุ่นมีการ เติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วมีการพัฒนาอุตสาหกรรมทำให้มีการขยายตัวในการผลิตอย่างรวดเร็วใน ยุคที่ประเทศญี่ปุ่นมีการเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นอย่างมากทำให้ประเทศญี่ปุ่นเปลี่ยนไปเป็นยุคอุตสาหกรรม อย่างเฟื่องฟู เห็นได้จากมีกระบวนการผลิตสินค้าในระบบอุตสาหกรรมที่อาศัยเทคโนโลยีต่างๆ ทำให้มี ผลิตภัณฑ์เข้าสู่ระบบการตลาดในระบบเศรษฐกิจเป็นอย่างมากส่งผลทำให้มีการบริโภคของผู้บริโภค เป็นอย่างมาก เมื่อมีการบริโภคมากขึ้นย่อมมีปัญหาที่ตามมามากขึ้นเพราะผลิตภัณฑ์บางอย่างขาดความ ปลอดภัยก่อให้ เกิดปัญหา ซึ่ งส่ งผลกระทบต่อชีวิตและทรัพย์สินของผู้ บริ โภคยั งส่ งผลอีก ในเรื่องเมื่อเกิดปัญหาในความเสียหายเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์แล้ว ผู้บริโภคมีความจำเป็นต้องฟูองร้องคดี ผู้บริโภคก็แพ้คดีเพราะไม่สามารถนำสืบหรือพิสูจน์ได้ว่าสินค้านั้นไม่ปลอดภัยต่อผู้บริโภคเพราะเหตุผล ดังนี้ ทำให้ประชาชนเรียกร้องให้ภาครัฐมีมาตรการในการคุ้มครองผู้บริโภคในระยะเริ่มแรกไม่มีกฎหมาย ออกมารองรับประชาชนจึงได้เสนอต่อรัฐสภาว่าต้องกำหนดสิทธิผู้บริโภคและสภาพความเป็นอยู่ของ ชาวญี่ปุ่นเหตุเพราะประชาชนได้เรียกร้องให้ภาครัฐออกกฎหมายมาคุ้มครองถึงสิทธิของตนในฐานะ ผู้บริโภค ในช่วงระยะเวลาต่อมารัฐสภาญี่ปุ่นจึงได้เล็งเห็นความสำคัญถึงการออกกฎหมายเพื่อสนับสนุน มาตรการต่างๆ ในการคุ้มครองสิทธิและผลประโยชน์ผู้บริโภครวมทั้งให้ความสำคัญกับการที่ผู้บริโภคควร รับรู้ถึงสิทธิของตนและตระหนักถึงความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์มากขึ้น ดั งนั้ น รั ฐสภาจึ งได้ ตรากฎหมายคุ้ มครองผู้ บริ โภค ชื่ อว่ า The Consumer Protection Fundamental Act ในปี ค.ศ. 1968 ขึ้นบังคับใช้เป็นครั้งแรก โดยได้กำหนดหน้าที่ความรับผิดชอบของ รัฐบาลกลางองค์กรส่วนท้องถิ่นผู้ประกอบธุรกิจและบทบาทของผู้บริโภค โดยสาระสำคัญของกฎหมาย ดังกล่าวได้กำหนดหน้าที่และความรับผิดของส่วนกลางที่มีต่อผู้บริโภคดังเช่นรัฐบาลกลางและรัฐบาล ท้องถิ่นมีหน้าที่จะต้องวางแผนและปฏิบัติการให้เป็นไปตามแผนและนโยบายเกี่ยวกับผู้บริโภคตาม พัฒนาการของเศรษฐกิจและสังคม อีกทั้งผู้ประกอบธุรกิจจะต้องคุ้มครองผู้บริโภคและดำเนินการให้ เป็นไปตามนโยบายต่างๆ ของรัฐบาลและได้ให้สิทธิกับผู้บริโภคในการมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาชีวิต ของตนในฐานะ ผู้บริโภคด้วย การมีความคิดริเริ่มและพยายามที่จะใช้เหตุผลของตนเองด้วยความเชื่อมั่น (สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร, 2556) กฎหมายและมาตรการที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองผู้บริโภคในประเทศญี่ปุ่น