2566-2-บดินทร์ ภาณุเรืองรัศมี-การค้นคว้าอิสระ

48 แสนบาท ในสมัยนั้นมีมูลค่ามาก แต่เมื่อเปรียบเทียบกับปัจจุบันถือได้ว่าพระราชบัญญัติดังกล่าว มีผล บังคับมาแล้ว 26 ปี จึงทำให้ค่าของเงินในสมัยนั้นกับสมัยปัจจุบันมีความแตกต่างกันมาก ซึ่ง พระราชบัญญัติโรงรับจำนำของประเทศสิงคโปร์ ได้ให้ความหมายไว้เพียงว่า เป็นธุรกิจการให้ยืมเงิน โดยมีของจำนำเป็นประกันเท่านั้น โดยไม่ได้กำหนดจำนวนเงินที่จะได้จากการนำทรัพย์มาเป็นประกัน อย่างประเทศไทย ดังนั้น พระราชบัญญัติโรงรับจำนำของประเทศไทยจึงควรแก้ไขวงเงินในการ ประกันหนี้เงินกู้จากเดิม 100,000 บาท เป็น 500,000 บาท เนื่องจากการสภาพเศรษฐกิจมีความ เจริญก้าวหน้าขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ค่าครองชีพของประชาชนก็มีอัตราที่สูงขึ้น เพื่อให้สอดคล้องกับสภาพ สังคมที่เปลี่ยนไปในปัจจุบัน (มัลลิกานต์ นกเขียว, 2559) จากงานวิจัยทั้ง 3 เรื่องดังกล่าว เห็นได้ว่าเป็นการศึกษาถึงปัญหาภาพรวมเกี่ยวกับโครงสร้างการ กำกับดูแลสถานธนานุบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และภาพรวมเกี่ยวกับกระบวนการรับ จำนำ จนกระทั่งการไถ่ถอนของสถานธนานุบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ดังนั้น วรรณกรรมที่ ได้ทบทวนในบทนี้ ผู้วิจัยนำไปใช้เป็นข้อมูลเอกสารเพื่อประกอบการวิเคราะห์ตามประเด็นที่กำหนดไว้ ในการพัฒนากฎหมายว่าด้วยสถานธนานุบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น