2566-3 -รัชวุฒิ ช่อดอก- การค้นคว้าอิสระ

92 กาหนดหรือรู้สถานที่ที่มีการส่งและรับข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์จริง กฎหมายจึงได้ถือกาหนดให้สถานที่ที่มี การส่งและรับข้อมูล คือ ที่ทาการงานของผู้ส่งข้อมูลหรือผู้รับข้อมูล และในกรณีที่มีการงานหลายแห่ง ให้ถือเอาที่ทาการงานที่เกี่ยวข้องมากที่สุดกับการทาธุรกรรมนั้น และหากไม่สามารถกาหนดสถานที่ ทาการงานที่เกี่ยวข้องที่สุดได้ ก็ให้ “ สานักงานใหญ่ ” เป็นที่ส่งหรือรับ และในกรณีที่ไม่มีที่ทาการ งานให้ถือเอา “ ถิ่นที่อยู่ปกติ ” เป็นสถานที่ส่งหรือรับข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์กฎหมายฉบับที่ 8 ได้ กาหนดแนวทางที่ชัดเจนเกี่ยวกับเวลาและสถานที่ในการส่งและรับข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ โดยเฉพาะใน ด้านการสื่อสารทางอินเทอร์เน็ต กฎหมายกาหนดว่าข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์จะถือว่าได้รับเมื่อเข้าสู่ระบบ ข้อมูลที่กาหนด ไม่ว่าจะสามารถเข้าใจได้ทันทีหรือไม่ก็ตาม ช่วยให้มั่นใจได้ว่าช่วงเวลาของการสื่อสาร ทางอิเล็กทรอนิกส์จะถูกบันทึกอย่างถูกต้อง นอกจากนี้ การระบุตาแหน่งของการสื่ อสารทาง อิเล็กทรอนิกส์อาจเป็นเรื่องท้าทาย ดังนั้นกฎหมายจึงระบุว่าสถานที่ทางานของผู้ส่งหรือผู้รับถือเป็น สถานที่ส่งหรือรับ หากมีสถานที่ทางานหลายแห่งที่เกี่ยวข้อง จะมีการเลือกสานักงานที่เกี่ยวข้องมาก ที่สุด และหากไม่สามารถระบุได้ ก็จะกาหนด "สานักงานใหญ่" ในกรณีที่ไม่มีที่ทางาน จะถือว่า "ที่อยู่ อาศัยตามปกติ" ของผู้ส่งหรือผู้รับเป็นสถานที่ ความชัดเจนในกฎหมายนี้ช่วยแก้ไขปัญหาที่อาจเกิดขึ้น ที่อาจเกิดขึ้นในแนวทางปฏิบัติด้านการสื่อสารทางอิเล็กทรอนิกส์ ประการที่เก้า วิธีการแบบปลอดภัย ในมาตรา 25 ของกฎหมายฉบับนี้บัญญัติขึ้น เพื่อให้กฎหมายมีความยืดหยุ่นในการปรับใช้เทคโนโลยีต่าง ๆ ที่มีอยู่ในปัจจุบันและอนาคต ซึ่งวิธีการ ที่เชื่อถือได้มีหลายรูปแบบ กฎหมายจึงมิได้กาหนดรายละเอียดว่าวิธีการอย่างไรจึงจะเป็นวิธีการที่ เชื่อถือได้ และเพื่อช่วยให้การปฏิบัติตามกฎหมายมีหลักเกณฑ์และวิธีการในรายละเอียดจึงกาหนดให้ มีการตราพระราชกฤษฎีกาเพื่อกาหนดว่า วิธีใดบ้างเป็นวิธีที่เชื่อถือได้ตามกฎหมาย ซึ่งในปัจจุบันได้มี พระราชกฤษฎีกาว่าด้วยวิธีการแบบปลอดภัยในการทาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ. 2553 บังคับ ใช้แล้ว ประการที่สิบ การทาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ของภาครัฐ ในมาตรา 35 ของ กฎหมายฉบับนี้ ได้กาหนดขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมให้หน่วยงานภาครัฐใช้เทคโนโลยี สารสนเทศในการให้บริการประชาชน โดยมีหลักเกณฑ์ที่ สาคัญ คือ ในการทาธุ รกรรมทาง อิเล็กทรอนิกส์ของหน่วยงานภาครัฐหรือโดยหน่วยงานภาครัฐจะทาได้เมื่อมีการตราพระราชกฤษฎีกา กาหนดหลักเกณฑ์และวิธีการที่หน่วยงานภาครัฐจะต้องปฏิบัติก่อนถึงจะมีผลโดยชอบด้วยกฎหมาย ฉบับนี้ ซึ่งในปัจจุบันมีพระราชกฤษฎีกากาหนดหลักเกณฑ์และวิธีการทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ. 2549 ออกใช้บังคับแล้วมาตราที่ เก้าและสิบของพระราชบัญญัติเน้นถึงความสาคัญของธุรกรรมทาง อิเล็กทรอนิกส์ที่ปลอดภัยและเชื่อถือได้ในยุคเทคโนโลยีปัจจุบัน ความยืดหยุ่นที่ให้ไว้ในมาตรา 25 ช่วยให้สามารถปรับให้เข้ากับเทคโนโลยีในปัจจุบันและอนาคต โดยไม่ต้องระบุวิธีการที่แน่นอน นี่คือ ที่มาของพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยวิธีที่ปลอดภัยสาหรับธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ. 2553 เพื่อให้