2566-3 -รัชวุฒิ ช่อดอก- การค้นคว้าอิสระ

67 2.3.6.6 หลักยกประโยชน์แห่งความสงสัย หลักยกประโยชน์แห่งความสงสัยนี้ เป็นหลักของสากลและหลักในคดีอาญา โดยเฉพาะซึ่งได้หมายความว่า ในกรณีใดก็ตามที่ยังมีความสงสัยตามสมควรในข้อเท็จจริงแห่งคดี ใน กรณีนั้นจะต้องยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้เป็นผลดีกับผู้ที่ถูกกล่าวหาหรือจาเลย โดยความสงสัยที่ จะต้องยกประโยชน์ให้ผู้ถูกกล่าวหาหรือจาเลยนั้นต้องเป็นเรื่องความสงสัยในข้อเท็จจริงเพียงเท่านั้น และต้องเป็นความสงสัยที่มีเหตุผลอันสมควรให้เกิดความสงสัย โดยหลักกฎหมายส่วนนี้นั้นเป็นหลักที่ มุ่งคุ้มครองผู้บริสุทธิ์ เพราะการลงโทษ บุคคลใดจะต้องปรากฏหลักฐานที่ปราศจากข้อสงสัยว่าผู้นั้น กระทาความผิด (Proof Beyond Saeasonable Doubt) และหากยังสงสัยก็ต้องยกฟ้องปล่อยไป ดีกว่าจะลงโทษผู้นั้น กฎหมายเลือกที่จะปล่อยตัวผู้กระทาผิด 10 คน ดีกว่าจะลงโทษผู้บริสุทธิ์เพียง คนเดียว กฎหมายได้บัญญัติหลักนี้ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 227 ความผิด ของจาเลย เช่น การกระทาของจาเลยครบองค์ประกอบหรือไม่ มีเหตุที่มีอานาจกระทาได้หรือไม่ เพียงใด หรือมีเหตุที่ทาให้ไม่ต้องรับโทษหรือไม่ เป็นต้น แต่ถ้าเป็นความสงสัยในกฎหมาย หรือ ข้อเท็จจริงอื่นที่ไม่เกี่ยวกับการกระทาความผิด จะนามาเป็นเหตุยกฟ้องไม่ได้ แต่อย่างไรก็ตาม ก็ยังมี ปัญหาโต้แย้งในเรื่องข้อเท็จจริงในเรื่องเงื่อนไขให้อานาจดาเนินคดี เช่น คดีขาดอายุความหรือไม่ คดีมี คาพิพากษาเสร็จเด็ดขาดหรือไม่ หรือคาร้องทุกข์ได้ถอนโดยชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ เป็นต้น จะยก ประโยชน์แห่งความสงสัยให้จาเลยได้หรือไม่ ซึ่งในส่วนของความเห็นในเรื่องนี้ได้ แยกออกเป็นสอง ฝ่ายด้วยกัน โดยฝ่ายหนึ่งนั้นมีความเห็นว่า ไม่เป็นส่วนที่เกี่ยวกับการกระทาความผิดของจาเลย แต่ เป็นเรื่องการพิจารณาว่าจะสามารถดาเนินคดีกับจาเลยได้หรือไม่จึงไม่อาจยกประโยชน์แห่งความ สงสัยให้จาเลยได้ ส่วนอีกฝ่ายหนึ่งนั้นให้ความเห็นว่า เป็นส่วนทีเกี่ยวกับการกระทาความผิดด้วย เพราะบุคคลจะรับโทษไม่ได้ถ้าไม่มีการดาเนินคดีโดยรัฐ จึงสามารถยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้ จาเลยหลักประโยชน์ของข้อสงสัยนี้ เป็นหลักการสากลและเป็นหลักการเฉพาะในคดีอาญา ซึ่ง หมายความว่า ในกรณีที่มีข้อสงสัยตามสมควรในข้อเท็จจริงของคดีนั้น ในกรณีนั้น จะต้องให้ประโยชน์ ของข้อสงสัยนั้นด้วย แก่ผู้ต้องหาหรือจาเลยเนื่องจากเป็นหลักการพื้นฐานของกฎหมายในการ คุ้มครองผู้บริสุทธิ์ แนวคิดเรื่องการพิสูจน์โดยปราศจากข้อสงสัยอันสมเหตุสมผลทาให้แน่ใจได้ว่าการ ลงโทษจะเกิดขึ้นเมื่อมีหลักฐานชัดเจนว่ามีความผิดเท่านั้น การปล่อยตัวผู้กระทาความผิดสิบคน ดีกว่า ลงโทษผู้บริสุทธิ์ เพียงคนเดียว ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 227 ระบุถึง ความสาคัญของหลักการนี้ในการตัดสินความผิดของผู้ถูกกล่าวหา แม้ว่าอาจมีข้อพิพาทเกี่ยวกับ ข้อเท็จจริงบางประการที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ แต่ในที่สุดประโยชน์ของข้อสงสัยก็ควรเอนเอียงไปข้าง จาเลยจนกว่าจะพิสูจน์เป็นอย่างอื่นได้ เพื่อให้แน่ใจว่าความยุติธรรมจะได้รับความยุติธรรมและ ปราศจากอคติ