2566-3-ปวริศา เอียดทิม-วิทยานิพนธ์

62 ทางจิตของเยาวชนผู้กระทำผิด และความสัมพันธ์ของจำนวนครั้งการกระทำความผิด ลักษณะการ กระทำความผิดและประเภทฐานความผิดกับภาวะสุขภาพจิตและกลไกป้องกันทางจิตของเยาวชน ผู้ กระทำผิด ประชากรที่ ใช้ ในการวิจัยเป็นกลุ่ มเยาวชนผู้ กระท ำผิด จำนวน 35 คน โดยใช้ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินดัชนีชี้วัดสุขภาพจิตคนไทยฉบับสั้น และแบบวัดกลไก ป้องกันทางจิต สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติการ วิเคราะห์หาความสัมพันธ์ ผลการวิจัยพบว่า เยาวชนผู้กระทำความผิดมีลักษณะการกระทำความผิด ส่วนใหญ่กระทำความผิดร่วมกับบุคคลอื่น ร้อยละ 54.3 ส่วนใหญ่กระทำความผิดครั้งที่ 2 ขึ้นไป ร้อย ละ 65.7 โดยมีประเภทฐานความผิดส่วนใหญ่เกี่ยวกับชีวิตและร่างกาย ร้อยละ 62.9 ผลการประเมิน ระดับภาวะสุขภาพจิตของเยาวชนผู้กระทำความผิด พบว่า ผลการทดสอบภาวะสุขภาพจิต จำนวน 35 คน มีค่าเฉลี่ยคะแนนทั้งหมด 33.69 (SD=2.32) ดังนั้น ผลการทดสอบภาวะสุขภาพจิตของ เยาวชนผู้กระทำความผิด จึงอยู่ในระดับต่ำกว่าปกติของคนทั่วไป และมีการใช้กลไกป้องกันทางจิต จำแนกตามประเภท พบว่า คะแนนเฉลี่ยโดยรวมสูงสุดคือ แบบไม่มีวุฒิภาวะเท่ากับ 5.01 (SD= 1.16) รองลงมาคือ แบบบรรลุวุฒิภาวะ คะแนนเฉลี่ย 4.95 (SD=1.15) และแบบโรคประสาท คะแนนเฉลี่ย 4.90 (SD=1.23) ตามลำดับ ซึ่งอยู่ในระดับเป็นกลางโดยไม่ได้รู้สึกว่าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยอย่าง ชัดเจนทั้งหมด และจากการศึกษาความสัมพันธ์ของจำนวนครั้งที่กระทำผิด ลักษณะที่กระทำผิดและ ประเภทฐานความผิด พบว่า ไม่มีความสัมพันธ์กับระดับภาวะสุขภาพจิตและกลไกทางจิตของเยาวชน ที่กระทำผิด (ฉัตรชัย ขวัญแก้ว, 2561) งานวิจัยศึกษาเรื่อง การคุ้มครองสิทธิในการดำเนินคดีของผู้ป่วยทางจิต: กรณีศึกษาด้านนิติจิต เวชศาสตร์ ธัชชัย ควรเดชะคุปต์ (2563) เป็นการวิจัยเพื่อศึกษาการดำเนินคดีทางกฎหมายแก่ผู้ป่วย ทางจิตและสิทธิที่ผู้ป่วยทางจิตจะได้รับความคุ้มครองในระหว่างการดำเนินคดีอย่างเหมาะสม วิธีวิจัย การวิจัยจากเอกสารและวิเคราะห์กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับนิติจิตเวชศาสตร์ซึ่งประกอบด้วยหลักทางจิต เวชศาสตร์และนิติศาสตร์ ผลการวิจัย ในระหว่างการดำเนินคดีทางกฎหมายยังไม่มีข้อกำหนดหรือ กฎเกณฑ์ที่ชัดเจนเพื่ออำนวยประโยชน์ให้กับผู้ป่วยทางจิตตามหลักสิทธิมนุษยชนพึงได้รับอย่าง เท่า เทียม ความเข้าใจยังไม่เพียงพอเกี่ยวกับลักษณะของอาการผู้ป่วยทางจิตของบุคลากรในกระบวนการ ยุติธรรม ซึ่งอาจทำให้เกิดผลกระทบต่อการคุ้มครองสิทธิของผู้ป่วยทางจิตได้ สรุป การดำเนินคดีแก่ ผู้ป่วยทางจิตควรมุ่งเน้นถึงการคุ้มครองสิทธิเพื่อประโยชน์ทางการรักษามากกว่าการลงโทษในทาง กฎหมาย (ธัชชัย ควรเดชะคุปต์, 2563) งานวิจัยศึกษาเรื่อง ผลการบูรณาการการปรึกษาทฤษฎีการบำบัดความคิดและพฤติกรรมร่วมกับ ศิลปะ เพื่อลดภาวะซึมเศร้าในผู้ต้องขังหญิง ชุติกาญจน์ อินทร์ทิม ,เพ็ญนภา กุลนภาดล และภรภัทร เฮงอุดมทรัพย์ (2564) การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลการ ปรึกษาทฤษฎีการบำบัดความคิดและพฤติกรรมร่วมกับศิลปะและผลการปรึกษาทฤษฎีการบำบัด ความคิดและพฤติกรรมในการลดภาวะซึมเศร้า กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ ผู้ต้องขังหญิง เรือนจำแห่งหนึ่งในจังหวัดชลบุรีที่มีอายุ 18-75 ปี โดยผู้ต้องขังหญิงทำแบบวัดประเมินภาวะซึมเศร้า ซึ่งมีคะแนนอยู่ในระดับปานกลาง จำนวน 20 คน สุ่มเป็นกลุ่มการปรึกษาทฤษฎีการบำบัดความคิด และพฤติกรรมร่วมกับศิลปะ 10 คน และกลุ่มการปรึกษาทฤษฎีการบำบัดความคิดและพฤติกรรม 10