2566-3-ปวริศา เอียดทิม-วิทยานิพนธ์

63 คน ผลการศึกษาพบว่า ผู้ต้องขังหญิงกลุ่มทดลองที่ได้รับการปรึกษาทฤษฎีการบำบัดความคิดและ พฤติกรรมร่วมกับศิลปะมีค่าคะแนนเฉลี่ยภาวะซึมเศร้าต่ำกว่าผู้ต้องขังหญิงกลุ่มทดลองที่ได้รับการ ปรึกษาทฤษฎีการบำบัดความคิดและพฤติกรรมในระยะหลังทดลองและระยะติดตามผลอย่างมี นัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และเมื่อพิจารณาการเปลี่ยนแปลงของภาวะซึมเศร้าภายในของทั้ง 2 กลุ่มพบว่าผู้ต้องขังหญิง มีค่าเฉลี่ยคะแนนภาวะซึมเศร้าในระยะหลังการทดลองและระยะติดตามผล ต่ำกว่าระยะก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 จากผลการวิจัยมีข้อเสนอแนะว่าใน การปรึกษาทฤษฎีการบำบัดความคิดและพฤติกรรมเพื่อลดภาวะซึมเศร้านั้น ผู้ให้การปรึกษาควร บูรณาการร่วมกับศิลปะอันจะช่วยให้ประสิทธิผลในการลดภาวะซึมเศร้าได้ผลดียิ่งขึ้น (ชุติกาญจน์ อินทร์ทิม et al., 2564) จากงานวิจัยทั้งสามดังกล่าวข้างต้น เห็นได้ว่าต่างศึกษาถึงสุขภาพจิตของผู้กระทำความผิดในชั้น สอบสวน และการทดลองวิธ๊การบำบัดผู้ต้องขังที่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าเพียงเท่านั้น ดังนั้น วรรณกรรม ที่ได้ทบทวนในบทนี้ ผู้วิจัยสนใจที่จะศึกษาถึงวิธีการคัดกรองผู้ต้องขังที่ป่วยเป็นโรคทางจิตเวชที่ไม่ แสดงอาการ หรืออาจจะไม่รู้ตัวเองว่ากำลังป่วยเป็นโรคทางจิตเวช เพื่อนำไปพัฒนาหลักการหรือ ขั้นตอนในการดูแลและคัดกรองผู้ต้องขังที่มีการป่วยทางจิตเวชต่อไป