วารสารวิชาการนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ

3. ความผิดฐานไม่จัดให้มีประกันภัยตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัย จากรถ พ.ศ. 2535 มิได้เป็นหนึ่งในข้อหาหลักของสำ�นักงานตำ�รวจแห่งชาติ โดยปกติเจ้าหน้าที่ตำ�รวจจะเน้นจับกุมผู้กระทำ�ความผิด 10 ข้อหลักก่อน แต่เนื่องจาก ความผิดฐานไม่จัดให้มีประกันภัยตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 มิได้เป็นหนึ่งในบรรดาข้อหาหลักที่สำ�นักงานตำ�รวจแห่งชาติกำ�หนดขึ้น ทำ�ให้เจ้าหน้าที่ตำ�รวจไม่ค่อยให้ความสำ�คัญในการจับกุมผู้ที่กระทำ�ความผิดตาม พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 เมื่อเจ้าหน้าที่ตำ�รวจไม่กวดขัน จับกุม จึงทำ�ให้มีการฝ่าฝืนกฎหมายโดยไม่จัดให้มีประกันภัยเป็นจำ�นวนมาก เมื่อรถ ไม่มีประกันภัย หากมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นย่อมก่อให้เกิดปัญหาอื่นตามอีกหลายประการ ดังกล่าวได้กล่าวแล้วตามข้อ 2 4. การที่สำ�นักงานตำ�รวจแห่งชาติไม่มีระบบบันทึกข้อมูลการกระทำ�ความ ผิดตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 ระเบียบกรมการ ประกันภัย ว่าด้วยอัตราเปรียบเทียบปรับตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองผู้ประสบภัย จากรถ พ.ศ. 2547 ซึ่งกำ�หนดอัตราเปรียบเทียบปรับเอาไว้ ดังนี้ ความผิดครั้งที่ 1 เปรียบเทียบปรับ 500 บาท ความผิดครั้งที่ 2 เปรียบเทียบปรับ 1,000 บาท ความผิดครั้งที่ 3 เปรียบเทียบปรับ 5,000 บาท ความผิดตั้งแต่ครั้งที่ 4 ขึ้นไป เปรียบเทียบปรับ 10,000 บาท จากที่กล่าวข้างต้น จะเห็นได้ว่าการกระทำ�ความผิดฐานไม่จัดให้มีประกันภัย ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 ในแต่ละครั้งการใช้ ดุลยพินิจในการลงโทษปรับไม่เท่ากัน ยิ่งมีการการกระทำ�ความผิดมากขึ้นเท่าใด การลงโทษปรับจะสูงขึ้นเรื่อย ๆ แต่อย่างไรก็ดี สถานีตำ�รวจส่วนใหญ่ในจังหวัดพัทลุง ไม่มีการบันทึกข้อมูลการกระทำ�ความผิดตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัย จากรถ พ.ศ. 2535 ลงในระบบคอมพิวเตอร์ออนไลน์ (online) ทำ�ให้ไม่สามารถตรวจสอบ ได้ว่า การกระทำ�ความผิดตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535 ของผู้กระทำ�ความผิด เป็นการกระทำ�ความผิดครั้งที่เท่าใด ทำ�ให้เจ้าหน้าที่ตำ�รวจจะต้อง สันนิษฐานไว้ก่อนว่าเป็นการกระทำ�ความผิดครั้งแรก ทำ�ให้การบังคับใช้กฎหมายไม่มี ประสิทธิภาพเท่าที่ควร วารสารวิชาการนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ ปีที่ 5 ฉบับที่ 7 มกราคม - ธันวาคม 2557 