รายงานการประชุมวิชาการระดับชาติทางนิติศาสตร์-ครั้งที่-1-ภายใ

89 1) การกาหนดประเภทหรือรูปแบบของที่นั่งนิรภัยสาหรับเด็กในแต่ละช่วงวัย เพราะที่นั่งนิรภัย สาหรับเด็กมีหลากหลายประเภทและหลากหลายรูปแบบ เช่น ที่นั่งนิรภัยสาหรับเด็กแรกเกิด (Baby Car Seats) ที่นั่งนิรภัยสาหรับเด็กเล็ก (Toddler Car Seats) หรือ ที่นั่งนิรภัยสาหรับเด็กโต (Booster Seats) เป็นต้น หรือกาหนดน้าหนักของเด็กในการใช้งานที่นั่งนิรภัยสาหรับเด็กแต่ละช่วงน้าหนัก 2) การกาหนดมาตรฐานที่นั่งนิรภัยสาหรับเด็ก เพื่อการสร้างความปลอดภัยให้แก่ผู้บริโภค อย่างเช่นประเทศทางฝั่งยุโรป 3) ทิศทางการจัดตั้งที่นั่งนิรภัยสาหรับเด็ก เนื่องจากทิศทางการจัดตั้งที่นั่งนิรภัยสาหรับเด็กถือว่า เป็นประเด็นที่สาคัญอีกประการ เช่น การจัดวางให้ทิศทางของที่เบาะสวนทางกับทิศทางของการขับรถ หรือสามารถหันทิศทางของเบาะไปในทิศทางเดียวกับรถได้ เป็นต้น รวมทั้งการระบุการผิดระบบถุงลม นิรภัยก่อนติดตั้งที่นั่งนิรภัยสาหรับเด็ก 4) การกาหนดอัตราค่าปรับหรือบทลงโทษสาหรับผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามอย่างเหมาะสม บทสรุป การแก้ไขพระราชบัญญัติการจราจรทางบก (ฉบับที่ 13) พ.ศ. 2565 ในประเด็นการกาหนดบังคับ ให้เด็กจะต้องนั่งที่นั่งนิรภัยสาหรับเด็กในช่วงอายุไม่เกิน 6 ปี หรือมีส่วนสูงไม่เกิน 135 เซนติเมตร ถือว่า เป็นสิ่งที่ดี เนื่องจากสามารถช่วยปัญหาการเสียชีวิตและการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุทางท้องถนนให้แก่เด็ก ได้เป็นอย่างมาก แต่อย่างไรก็ตามพระราชบัญญัติดังกล่าวยังมีเนื้อหาการบังคับใช้ที่ยังไม่ชัดเจนในทาง ปฏิบัติ อาจส่งผลผู้ใช้งานเตรียมการไม่ทันเมื่อกฎหมายประกาศบังคับใช้ เช่น มาตรฐานที่นั่งนิรภัยสาหรับ เด็กสาหรับการใช้งานจะต้องเป็นอย่างไร วิธีการติดตั้งใช้งานตามกฎหมาย หรือบทลงโทษสาหรับผู้ที่ฝ่าฝืน เป็นต้น ดังนั้น พระราชบัญญัติการจราจรทางบก ได้ให้อานาจแก่ผู้บัญชาการตารวจแห่งชาติในการ ประกาศกาหนดวิธีการป้องกันอันตรายในกรณีที่เกิดอุบัติเหตุ ตามมาตรา 123 จึงเห็นควรให้มีการ ประกาศรายละเอียดดังกล่าวให้ชัดเจนและประกาศแจ้งอย่างเร่งด่วนเพื่อให้ประชาชนสามารถเตรียม ความพร้อมและสามารถปฏิบัติได้ถูกต้องตามกฎหมายต่อไป เอกสารอ้างอิง (References) [1] World Health Organization. (2022). Death on the roads . Retrieves May 10, 2022, from https://extranet.who.int/roadsafety/death-on-the-roads/#deaths/per_100k.