รายงานการประชุมวิชาการระดับชาติทางนิติศาสตร์-ครั้งที่-1-ภายใ

99 คดีส่วนอาญาที่ผู้เสียหายยื่นฟ้องต่อศาลแขวง ศาลแขวงไต่สวนมูลฟ้องแล้วเห็นว่าคดีไม่มีมูลพิพากษายก ฟ้อง กรณีนี้เป็นผลให้คดีส่วนแพ่งก็ไม่อยู่ในอานาจพิจารณาพิพากษาของศาลแขวงไปด้วย หรือหากคดี ส่วนแพ่งไม่ใช่คดีแพ่งที่เกี่ยวเนื่องกับคดีอาญา เช่นนี้ผู้เสียหายต้องนาคดีส่วนแพ่งไปยื่นฟ้องต่อศาลที่คดี ส่วนแพ่งอยู่ในเขตอานาจต่อไป บทสรุป จากแนวคาพิพากษาศาลฎีกาที่ 8192/2560 มีผลเป็นการเปลี่ยนแปลงหลักการเดิมในการ ที่ ผู้เสียหายใช้สิทธิฟ้องคดีแพ่งที่เกี่ยวเนื่องกับคดีอาญาโดยไม่ต้องคานึงถึงเขตอานาจปกติของศาลที่ พิจารณาคดีอาญา ผู้เขียนเห็นว่ากรณีนี้เป็นการยกระดับสิทธิของผู้เสียหายให้มีสิทธิทานองเดียวกันกับที่ พนักงานอัยการมีอานาจตาม ป.วิ.อ.มาตรา 43 และผู้เสียหายมีสิทธิตาม ป.วิ.อ.มาตรา 44/1 โดยไม่ต้องมี การแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติของกฎหมายอันเป็นการอานวยความยุติธรรมให้กับผู้เสียหายที่ตกเป็นเหยื่อ อาชญากรรมโดยศาล ดังนั้น โดยผลของคาพิพากษาศาลฎีกาดังกล่าว อาจสรุปได้บางประการว่าการใช้ สิทธิของผู้เสียหายฟ้องคดีแพ่งที่เกี่ยวเนื่องกับคดีอาญามีดังนี้ 1) ในกรณีผู้เสียหายฟ้องคดีอาญาต่อศาลแขวง ในคดีส่วนแพ่งแม้เป็นคดีไม่มีทุนทรัพย์หรือทุน ทรัพย์เกินอานาจศาลแขวง ผู้เสียหายก็มีสิทธิยื่นฟ้องคดีส่วนแพ่งต่อศาลแขวงได้ 2) ในกรณีผู้เสียหายยื่นฟ้องคดีอาญาต่อศาลจังหวัดซึ่งมีศาลแขวงมีเขตทับซ้อนกันอยู่ กรณีนี้หาก ทุนทรัพย์ในส่วนคดีแพ่งไม่เกิน 300,000 บาท ผู้เขียนเห็นว่ากรณีนี้ต้องตีความกฎหมายว่าไม่ใช่กรณีตาม พระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา 19/1 วรรคหนึ่ง ที่ศาลจังหวัดจะใช้ดุลพินิจรับคดีหรือโอนคดีไปยังศาล แขวงที่คดีอยู่ในเขตอานาจก็ได้ แต่ต้องแปลความว่าศาลจังหวัดต้องรับคดีไว้เท่านั้น ทั้งนี้เพื่อเป็นการ อานวยความยุติธรรมแก่ประชาชนที่ตกเป็นเหยื่ออาชญากรรม หากไม่ตีความเช่นนี้ เมื่อทุนทรัพย์ในคดี ส่วนแพ่งไม่เกิน 300,000 บาท คดีส่วนแพ่งของผู้เสียหายอาจถูกโอนคดีไปยังศาลแขวงที่คดีอยู่ในเขต อานาจอันเป็นการสร้างภาระความยุ่งยากให้แก่ประชาชนที่ตกเป็นเหยื่ออาชญากรรมเช่นเดิม 3) ในกรณีที่ผู้เสียหายยื่นฟ้องคดีอาญาต่อศาลในกลุ่มศาลอาญา (ศาลอาญา ศาลอาญากรุงเทพใต้ ศาลอาญาตลิ่งชัน ศาลอาญาธนบุรี ศาลอาญาพระโขนง และศาลอาญามีนบุรี) โดยปกติในกรณีนี้ศาลใน กลุ่มศาลอาญาไม่มีอานาจพิจารณาพิพากษาคดีส่วนแพ่งของผู้เสียหายตามพระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา 19 วรรคสอง ซึ่งแตกต่างจากกรณีที่พนักงานอัยการเป็นโจทก์ตาม ป.วิ.อ.มาตรา 43 และมาตรา