รายงานการประชุมวิชาการระดับชาติทางนิติศาสตร์-ครั้งที่-1-ภายใ

218 ผลการวิจัย (Results) 1. พบว่า สภาพปัญหาที่เกี่ยวข้องกับสุนัขจรจัดเกิดมาจากการขาดความรับผิดชอบของ เจ้าของสัตว์เลี้ยงที่เมื่อมีปัญหาก็นาสัตว์เลี้ยงไปทิ้งจนส่งผลให้เกิดเป็นปัญหาแก่คนในพื้นที่ที่เจ้าของ สัตว์เลี้ยงนั้นไปปล่อยไม่ว่าจะเป็นเรื่องสุขภาพ เสียงรบกวน เป็นต้น 2. พบว่า ในส่วนของมาตรการทางกฎหมายที่ใช้กันในปัจจุบันในการจัดการดูแลควบคุมสุนัข จรจัดในประเทศไทยนั้นมีพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. 2523 ที่เป็นการกาหนดขึ้นเพื่อใช้ควบคุม และป้องกันโรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อโรคที่มาจากคนหรือสัตว์ ซึ่งในกรณีนี้เป็นโรคพิษสุนัขบ้าซึ่งเป็น โรคติดต่อจากสัตว์มาสู่คนที่มีความรุนแรงมาก เพราะไม่มีวิธีการรักษาโรคนี้ให้หายขาดได้ผู้ป่วยโรคนี้ ส่วนมากล้วนเสียชีวิตจากการติดเชื้อ โดยพรระราชบัญญัติฉบับนี้ ถูกนามาใช้ในปัจจุบันเพื่อเป็นการ จัดการปัญหาเรื่องโรคติดต่อ หากมีการระบาดของโรคเกิดขึ้นก็ระบุไว้ให้มีการกาจัดโรคหรือพาหะให้ เสร็จสิ้นโดยวิธีการต่างๆตามหลักวิชาการควบคุมโรคติดต่อเพื่อต้องการให้โรคติดต่อหมดไปจากพื้นที่ ที่เกิดการระบาดของโรคติดต่อขึ้น 3. พบว่า ปัญหาของกฎหมายที่ใช้ในการจัดการดูแลสุนัขจรจัดไม่มีความเข้มงวดในการบังคับ ใช้และประชาชนยังคงเมินเฉยต่อกฎหมายที่ตราไว้ทาให้ปัญหาสุนัขจรจัดเพิ่มมากขึ้นในทุกปีและ มาตรการทางกฎหมายที่ใช้จัดการเรื่องสุนัขจรจัดนั้นไม่สามารถนามาปฏิบัติหรือปรับใช้ได้จริงในบาง เรื่อง เช่น ความไม่พร้อมของหน่วยงานการไม่ให้ความร่วมมือของประชาชน ในปัจจุบันนั้นปัญหาเรื่องสุนัขจรจัดในประเทศไทยมีอยู่เป็นจานวนมากทั่วประเทศไทย ทั้งยัง เป็นปัญหาที่ยากจะแก้ไขเช่นเดียวกัน การที่จะแก้ไขปัญหานี้ได้จะต้องได้รับความร่วมมือจากทุกคนทั่ว ประเทศแนวทางการแก้ไขปัญหาสุนัขจรจัดในประเทศไทย ทางคณะผู้จัดทาเห็นว่าการที่จะแก้ไข ปัญหาสุนัขจรจัดในประเทศไทยดังกล่าวนั้นต้องเริ่มต้นแก้ที่ต้นเหตุคือการควบคุมไม่ให้เกิดการ แพร่กระจายเป็นจานวนมากทาให้เกิดเป็นปัญหาสังคม บุคคลที่จะเลี้ยงหรือมีไว้เพื่อครอบครองสุนัข นั้น ต้องมีการขึ้นทะเบียนเป็นสัตว์เลี้ยงและบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัดผู้ที่จะเลี้ยงต้องมีจิตสานึก และมีความรับผิดชอบต่อสังคมหากสุนัขของตนไปสร้างความเดือดร้อนแก่บุคคลอื่นและควรมีการระบุ โทษอย่างจริงจัง