รายงานการประชุมวิชาการระดับชาติทางนิติศาสตร์-ครั้งที่-1-ภายใ

228 ส่วนการขนส่งของอันตราย มาตรา 619 บัญญัติว่า “ถ้าของเป็นสภาพอันจะก่อให้เกิด อันตรายได้ หรือเป็นสภาพเกลือกจะก่อให้เกิดเสียหายแก่บุคคลหรือทรัพย์สินไซร้ ผู้ส่งต้องแสดง สภาพแห่งของนั้นไว้ก่อนทําสัญญา ถ้ามิได้ทําเช่นนั้นผู้ส่งจะต้องรับผิดในการเสียหายไม่ว่าอย่ างใด ๆ อันเกิดแต่ของนั้น” ในการขนส่งของมีค่า มาตรา 620 บัญญัติว่า “ผู้ขนส่งไม่ต้องรับผิดในเงินทองตรา ธนบัตร ธนาคารบัตร ตั๋วเงิน พันธบัตร ใบหุ้น ใบหุ้นกู้ ประทวนสินค้า อัญมณี และของมีค่าอย่างอื่น ๆ หาก มิได้รับบอกราคาหรือสภาพแห่งของไว้ในขณะที่ส่งมอบแก่ตน แต่ถ้าของนั้นได้บอกราคา ท่านว่าความรับผิดของผู้ขนส่งก็ย่อมจํากัดเพียงไม่เกินราคาที่ บอก” จากบทบัญญัติมาตรา 620 เงินทองตรา ธนบัตร ธนาคารบัตร ตั๋วเงิน พันธบัตร ใบหุ้น ใบหุ้นกู้ ประทวนสินค้า อัญมณี เป็นทรัพย์สินที่มีคุณค่าอันมีลักษณะพิเศษ หากผู้รับไม่ได้บอกราคาต่อผู้ขนส่ง ผู้ขนส่งย่อมไม่ต้องรับผิดต่อสินค้า แต่ถ้าหากผู้รับได้บอกราคาไว้แล้ว และสินค้าเกิดความเสียหาย ผู้ ขนส่งก็ย่อมต้องรับผิดต่อสินค้าไม่กินจากราคาที่ผู้รับได้บอกไว้ และมาตรา 623 บัญญัติว่า ความรับผิดของผู้ขนส่งย่อมสุดสิ้นลงในเมื่อผู้รับตราส่งได้รับเอา ของไว้แล้วโดยไม่อิดเอื้อน และได้ใช้ค่าระวางพาหนะกับทั้งอุปกรณ์เสร็จแล้วแต่ความที่กล่าวนี้ท่านมิ ให้ใช้บังคับในกรณีที่ของสูญหายหรือบุบสลายเห็นไม่ได้แต่สภาพภายนอกแห่งของนั้น หากว่าได้บอก กล่าวความสูญหายหรือบุบสลายแก่ผู้ขนส่งภายในแปดวันนับแต่วันส่งมอบอนึ่ง บทบัญญัติทั้งหลายนี้ ท่านมิให้ใช้บังคับในกรณีที่มีการทุจริตหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงอันจะปรับเอาเป็นความผิด ของผู้ขนส่งได้” จากบทบัญญัติดังกล่าว มีข้อยกเว้น คือ ประการแรก ในกรณีที่ของสูญหายหรือบุบ สลายเห็นไม่ได้แต่สภาพภายนอกของนั้น และผู้รับได้บอกกล่าวถึงความสูญหายหรือบุบสลายแก่ผู้ ขนส่งแล้วภายในแปดวันนับแต่วันส่งมอบ ประการที่สอง หากมีการทุจริตหรือประมาทเลินเล่ออย่าง ร้ายแรงโดยโทษผู้ขนส่งได้ แม้ว่าผู้รับตราส่งจะส่งมอบของแล้วและชําระค่าระวางค่าพาหนะแล้วก็ตาม ความรับผิดของผู้ขนส่งยังไม่สิ้นสุด เช่น ผู้ขนส่งเบียดบังเอาของไปเป็นของตนเอง เป็นต้น มาตรา 625 ได้บัญญัติเรื่องการยกเว้นหรือจํากัดความรับผิดของผู้ขนส่งไว้ ดังนี้ “ใบรับ ใบ ตราส่ง หรือเอกสารอื่น ๆ ทํานองนั้นก็ดี ซึ่งผู้ขนส่งออกให้แก่ผู้ส่งนั้น ถ้ามีข้อความยกเว้นหรือจํากัด ความรับผิดของผู้ขนส่งประการใด ท่านว่าความนั้นเป็นโมฆะ เว้นแต่ผู้ส่งจะได้แสดงความตกลงด้วย ชัดแจ้งในการยกเว้นหรือจํากัดความรับผิดเช่นว่านั้น” 3. กฎหมายคุ้มครองผู้บริโภคที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองผู้บริโภคในธุรกิจรับขนของโดย บริษัทขนส่งเอกชน