รายงานการประชุมวิชาการระดับชาติทางนิติศาสตร์-ครั้งที่-1-ภายใ

60 2) แสดงข้อความที่ต้องห้ามในสิ่งพิมพ์ซึ่งเป็นหนังสือที่ไม่ใช่หนังสือพิมพ์และพิมพ์ขึ้นใน ราชอาณาจักรตามมาตรา 8 3) ให้ผู้พิมพ์ส่งสิ่งพิมพ์จานวนสองฉบับให้หอสมุดแห่งชาติภายในสามสิบวันนับแต่วันเผยแพร่ ตามมาตรา 9 4) การสั่งห้ามนาเข้าหรือนาเข้าเพื่อเผยแพร่ในราชอาณาจักร ซึ่งสิ่งพิมพ์ใด ๆ ที่ฝ่าฝืนต่อ กฎหมายตามมาตรา 10 5) พระราชบัญญัติฉบับนี้ไม่ใช้บังคับกับสิ่งพิมพ์ของส่วนราชการ หรือหน่วยงานของรัฐตาม มาตรา 5 อันมีผลทาให้การจัดทาวารสารกฎหมายซึ่งดาเนินการโดยมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ในฐานะ หน่วยงานของรัฐ ไม่อยู่ภายใต้การบังคับใช้พระราชบัญญัติจดแจ้งการพิมพ์ พ.ศ. 2550 แต่ในทาง ปฏิบัติสานักหอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร กาหนดให้ส่งสิ่งพิมพ์จานวนสองฉบับให้หอสมุดแห่งชาติ ภายในสามสิบวันนับแต่วันเผยแพร่ เพื่อประโยชน์ด้านการจัดการหอสมุดแห่งชาติ 4.2 พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 กาหนดมาตรการคุ้มครองด้านลิขสิทธิ์ให้มีประสิทธิภาพ ยิ่งขึ้นเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวและเพื่อส่งเสริมให้มีการสร้างสรรค์งานในด้านวรรณกรรม ศิลปกรรม และงานด้านอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง [5] โดยมีสาระสาคัญที่เกี่ยวข้องกับการจัดทาวารสารสรุปได้ ดังนี้ 1) งานสร้างสรรค์ประเภทวรรณกรรมเป็นงานอันมีลิขสิทธิ์ที่ได้รับความคุ้มครองตาม กฎหมายตามมาตรา 6 2) วรรณกรรม หมายความว่า งานนิพนธ์ที่ทาขึ้นทุกชนิด เช่น หนังสือ จุลสาร สิ่งเขียน สิ่งพิมพ์ ปาฐกถา เทศนา คาปราศรัย สุนทรพจน์ และให้หมายความรวมถึงโปรแกรมคอมพิวเตอร์ด้วย ตามมาตรา 6 ซึ่งวารสารกฎหมายถือเป็นงานนิพนธ์ที่ทาขึ้นและเป็นวรรณกรรมตามมาตรา 6 ประกอบมาตรา 5 3) กระทรวง ทบวง กรม หรือหน่วยงานอื่นใดของรัฐหรือของท้องถิ่นย่อมมีลิขสิทธิ์ในงานที่ได้ สร้างสรรค์ขึ้นโดยการจ้างหรือตามคาสั่งหรือในความควบคุมของตน เว้นแต่จะได้ตกลงกันไว้เป็นอย่าง อื่นเป็นลายลักษณ์อักษรตามมาตรา 14 ซึ่งวารสารกฎหมายที่ดาเนินการโดยมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ใน ฐานะหน่วยงานของรัฐมักกาหนดให้บทความที่ตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารกฎหมายเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารกฎหมาย 4) เจ้าของลิขสิทธิ์ย่อมมีสิทธิแต่ผู้เดียวในการทาซ้าหรือดัดแปลง เผยแพร่ต่อสาธารณชน ให้ เช่าต้นฉบับหรือสาเนางาน ให้ประโยชน์อันเกิดจากลิขสิทธิ์แก่ผู้อื่น หรืออนุญาตให้ผู้อื่นใช้สิทธิตาม มาตรา 15