รายงานการประชุมวิชาการระดับชาติทางนิติศาสตร์-ครั้ง-2-เล่ม-2

37 แยกกระบวนการยุติธรรมทางอาญาสาหรับเด็กและเยาวชนออกจากกระบวนการยุติธรรมทั่วไป การดาเนิน กระบวนการต่าง ๆ ในคดีจะยึดติดอยู่กับหลักการที่ว่า การกระทาความผิดของบุคคล ไม่ว่าที่เป็นผู้ใหญ่หรือเป็น เด็ก จะดารงอยู่ภายใต้จุดมุ่งหมายเดียวกัน ซึ่งคือ การนาตัวผู้กระทาความผิดมาลงโทษ ต่อมาในปีพ.ศ. 2494 การ ดาเนินการในกระบวนการยุติธรรมทางอาญากับเด็กและเยาวชนจะดารงอยู่ภายใต้หลักการแก้แค้นทดแทน (Retribution) ในลักษณะตาต่อตา ฟันต่อฟัน (An eye for an eye, and a tooth for a tooth) การดาเนินการ ในกระบวนการยุติธรรมประเภทนี้ต้องการนาผู้กระทาความผิดไปลงโทษด้วยวิธีการที่รุนแรงและสาสมจนเกิดความ ยุติธรรมกับความผิดที่ได้กระทา จึงมักพบเห็นการใช้วิธีการที่รุนแรง เช่น การทรมานด้วยรูปแบบต่าง ๆ อยู่เสมอ อย่างไรก็ดี ในยุคต่อมาได้มีการพัฒนาและรับเอาแนวคิดของการแก้ไขฟื้นฟูมาใช้ในกระบวนการยุติธรรมทางอาญา สาหรับเด็กและเยาวชน โดยใช้การศึกษาถึงเหตุและผลทางด้านวิทยาศาสตร์และมองว่าการลงโทษเพื่อแก้แค้น ทดแทนหรือข่มขู่ยับยั้งเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายทาง ทั้งยังไม่ใช่การแก้ปัญหาจากต้นเหตุของการฝุาฝืนกฎหมายที่ แท้จริง แนวคิดของการแก้ไขฟื้นฟูจึงให้ความสาคัญกับการค้นหาสาเหตุที่แท้จริงของการกระทาความผิด ภายใต้ การมุ่งศึกษาและทาความเข้าใจตัวผู้กระทาความผิดและสภาพแวดล้อมที่เกี่ยวข้อง เพื่อที่จะหาแนวทางในการ แก้ไขพฤติกรรมที่ฝุาฝืนต่อกฎหมาย นอกจากนี้ แนวคิดของการแก้ไขฟื้นฟูผู้กระทาความผิดยังเน้นการรักษา อนาคตของผู้กระทาความผิด ซึ่งต้องการให้ผู้กระทาความผิดสามารถกลับเข้าใช้ชีวิตในสังคมปกติได้ โดยแนวคิด การแก้ไขฟื้นฟูได้ปรากฏอยู่ในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาสาหรับเด็กและเยาวชนในประเทศไทยนับแต่ปี พ.ศ. 2494 เป็นต้นมาจนกระทั่งในปัจจุบัน 5. กระบวนการยุติธรรมทางอาญาสาหรับเด็กและเยาวชน กระบวนการยุติธรรมทางอาญาสาหรับเด็กและเยาวชนที่เป็นผู้กระทาความผิดของประเทศไทยถูกจัดตั้ง ขึ้นอย่างเป็นทางการโดยการประกาศใช้กฎหมาย 2 ฉบับในปี พ.ศ. 2494 ได้แก่ พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลคดีเด็ก และเยาวชน พ.ศ. 2494 และพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีเด็กและเยาวชน พ.ศ. 2494 โดยกฎหมายดังกล่าวได้ ถูกบังคับใช้อยู่ 40 ปี จึงมีการยกเลิกและประกาศใช้พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธี พิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2534 และพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดี เยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 ตามลาดับ 6. กฎหมายและมาตรการที่ใช้บังคับกับเด็กและเยาวชนที่กระทาความผิดร้ายแรงหรือกระทาความผิด ซ้าในประเทศไทย โดยทั่วไปหากมีการกระทาความผิดของบุคคลที่มีอายุเกิน 12 ปี แต่ไม่เกิน 15 ปี หรือเกิน 15 ปี แต่ไม่ถึง 18 ปี การดาเนินการกับบุคคลเหล่านั้นจะตกอยู่ภายใต้กระบวนการยุติธรรมทางอาญาสาหรับเด็กและเยาวชน ซึ่ง