คำอธิบาย พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540

133 คาอธิบายพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 9.2.3.5 หน่วยงานของรัฐไม่จัดข้อมูลข่าวสารไว้ให้ประชาชนตรวจดูได้ ตามมาตรา 9 แห่ง พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 9.2.3.6 หน่วยงานของรัฐไม่จัดหาข้อมูลข่าวสารให้แก่ผู้ขอเฉพาะราย ตามมาตรา 11 แห่ง พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 9.2.3.7 หน่วยงานของรัฐฝุาฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 หรือปฏิบัติหน้าที่ล่าช้า หรือเห็นว่าตนไม่ได้รับความสะดวก โดยไม่มีเหตุอันสมควร คาพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 587/2562 เวชระเบียนผู้ปุวยที่โรงพยาบาลรัฐจัดทาขึ้น และอยู่ในความครอบครองหรือควบคุมดูแลของโรงพยาบาลรัฐ เป็นเอกสารที่บันทึกข้อมูลเฉพาะตัวของผู้ปุวย ในเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพ เวชระเบียนผู้ปุวยจึงเป็นข้อมูลข่าวสารของราชการ และเป็นข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล ของผู้ปุวย ตามมาตรา 4 แห่งพระราชบญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 การที่โรงพยาบาล ปล่อยปละละเลยให้เวชระเบียนผู้ปุวยสูญหายไปจากการครอบครอง จึงถือเป็นการไม่ให้ความสาคัญต่อ เวชระเบียนของผู้ปุวย ซึ่งส่งผลให้ผู้ปุวยไม่อาจได้รู้ข้อมลขู่าวสารส่วนบุคคลที่เกี่ยวกับตน ตามมาตรา 25 แห่งพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 จึงถือเป็นการกระทาละเมิดต่อสิทธิในการรับรู้ ข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลของผู้ปุวยตามมาตรา 420 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ อันเป็นคดีพิพาท เกี่ยวกับการกระทาละเมิดของหน่วยงานทางปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐ อันเกิดจากการละเลยต่อหน้าที่ ตามที่กฎหมายกาหนดให้ต้องปฏิบัติ หรือปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวล่าช้าเกินสมควร ตามมาตรา 9 วรรคหนึ่ง (3) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 9.3 ประเด็นเงื่อนไขแห่งการฟ้องคดี 9.3.1 เงื่อนไขเกี่ยวกับเขตอานาจศาล คดีพิพาทเกี่ยวกับพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 มิได้เป็นคดีที่อยู่ใน อานาจพิจารณาพิพากษาของศาลปกครองสูงสุด ตามมาตรา 11 พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและ วิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 จึงอยู่ในอานาจพิจารณาพิพากษาของศาลปกครองชั้นต้น ตามมาตรา 10 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 9.3.2 เงื่อนไขเกี่ยวกับผู้มีสิทธิฟ้องคดี ผู้มีสิทธิฟูองคดีพิพาทเกี่ยวกับพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 ต่อศาลปกครองต้องมีองค์ประกอบ 2 ประการ ตามที่กาหนดไว้ในมาตรา 42 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติ จัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 ดังนี้ (1) เป็นผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหาย หรืออาจจะเดือดร้อนหรือเสียหายโดยมิอาจ หลีกเลี่ยงได้ อันเนื่องจากการกระทาหรือการงดเว้นการกระทาของหน่วยงานทางปกครองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐ (2) การแก้ไขหรือบรรเทาความเดือดร้อนหรือความเสียหายนั้น ต้องมีคาบังคับตามที่กาหนดใน มาตรา 72 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 ดังต่อไปนี้