คำอธิบาย พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540

34 คาอธิบายพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 ต่างประเทศนั้น เนื่องจากคาขอตรวจดูข้อมูลข่าวสารดังกล่าว เป็นการขอให้หน่วยงานของรัฐจัดทาข้อมูล ข่าวสารขึ้นใหม่ มิใช่การขอข้อมูลข่าวสารที่มีอยู่แล้วในสภาพที่พร้อมจะให้ได้ โดยไม่ต้องจัดทาวิเคราะห์ จาแนก รวบรวม หรือจัดให้มีขึ้นใหม่ สานักงานตรวจคนเข้าเมืองจึงไม่ต้องจัดหาข้อมูลข่าวสารดังกล่าวให้แก่ นาย ก. ตามมาตรา 11 วรรคสาม แห่งพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 นอกจากนี้ ข้อมูลข่าวสารดังกล่าวมีลักษณะเป็นข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล ตามมาตรา 4 แห่ง พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 ซึ่งหากหน่วยงานของรัฐเปิดเผยข้อมูลข่าวสารดังกล่าว โดยปราศจากความยินยอมเป็นหนังสือของเจ้าของข้อมูลที่ให้ไว้ล่วงหน้าหรือในขณะนั้น ตามมาตรา 24 แห่งพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 ย่อมเป็นการรุกล้าสิทธิส่วนบุคคลโดยไม่สมควร ตามมาตรา 15 (5) แห่งพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 ข้อยกเว้น แม้ข้อมูลข่าวสารที่ขอนั้นจะมิได้มีอยู่แล้วในสภาพที่พร้อมจะให้ได้ กล่าวคือ ต้องไป จัดทาวิเคราะห์ จาแนก รวบรวม หรือจัดให้มีขึ้นใหม่ หน่วยงานของรัฐก็สามารถที่จะจัดให้มีข้อมูลข่าวสารของ ราชการนั้นขึ้นใหม่ให้แก่ผู้ร้องขอเฉพาะรายได้ หากเป็นกรณีดังต่อไปนี้ 1. การแปรสภาพเป็นเอกสารจากข้อมูลข่าวสารที่บันทึกไว้ในระบบการบันทึกภาพหรือเ สียง ระบบคอมพิวเตอร์ หรือระบบอื่นใด ทั้งนี้ ตามที่คณะกรรมการกาหนด ตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของ ราชการ พ.ศ. 2540 มาตรา 11 วรรคสาม เช่น การถอดคลิปเสียงหรือคลิปวีดีโอเป็นข้อความลงในเอกสาร การพิมพ์ข้อมูลจากระบบคอมพิวเตอร์ลงในเอกสาร เป็นต้น 2. หน่วยงานของรัฐเห็นว่ากรณีที่ขอนั้นมิใช่การแสวงหาผลประโยชน์ทางการค้า และ 2.1 เป็นเรื่องที่จาเป็นเพื่อปกปูองสิทธิเสรีภาพสาหรับผู้นั้น หรือ 2.2 เป็นเรื่องที่จะเป็นประโยชน์แก่สาธารณะ ตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 มาตรา 11 วรรคสาม 3 . เป็นกา ร สอดคล้อ ง ด้วยอานาจหน้าที่ตามปกติขอ ง หน่ว ย ง านขอ ง รั ฐนั้นอยู่แล้ว ตามพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 มาตรา 11 วรรคสี่ กล่าวคือ หน่วยงานของรัฐ หลายแห่งมีอานาจหน้าที่ตามปกติในการจัดหาข้อมูลข่าวสารให้แก่ประชาชนอยู่แล้ว เช่น ข้อมูลเกี่ยวกับ การลงทุนจากสานักงานคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน เป็นต้น 11 คาพิพากษาศาลปกครองสูงสุดที่ อ. 214/2559 ที่ อ. 215/2559 และที่ อ. 330/2559 ข้อมูลข่าวสารที่เป็นรายชื่อข้าราชการที่ต้องรับผิดชอบการกระทา มิใช้ข้อมูลข่าวสารของราชการที่ต้องลงพิมพ์ ในราชกิจจานุเบกษา หรือต้องจัดไว้ให้ประชาชนเข้าตรวจดูได้ หรือต้องจัดให้ประชาชนได้ค้นคว้า แต่เป็นข้อมูล ข่าวสารที่มีผู้ขอเฉพาะราย ตามมาตรา 11 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารของราชการ พ.ศ. 2540 ซึ่งเมื่อข้อมูลข่าวสารดังกล่าวมิใช้ข้อมูลข่าวสารที่มีอยู่แล้วในสภาพที่พร้อมจะให้ได้ อีกทั้งการที่ผู้ฟูองคดี เห็นว่าการกระทานั้นไม่ชอบและต้องมีผู้รับผิด แต่หน่วยงานของรัฐเห็นว่าการกระทานั้นชอบแล้ว หน่วยงาน ของรัฐจึงไม่อาจเปิดเผยรายชื่อข้าราชการที่ต้องรับผิดชอบในการกระทาดังกล่าวไ ด้ และเมื่อกรณีนี้มิใช้เรื่อง 11 ไพโรจน์ อาจรักษา, เรื่องเดียวกัน, หน้า 22.