Proceeding2562

1547 การประชุมวิชาการระดับชาติมหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 29 ประจ�ำปี 2562 วิจัยและนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน [8] สุวรรณี โลนุช, มยุรี นิรัตธราดร, และศิริพร ขัมภลิขิต. (2554). “ปัจจัยท้านายพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพด้านโภชนาการของ สตรีตั้งครรภ์อายุมากกว่า 35 ปี”. วำรสำรกำรพยำบำลและกำรศึกษำ , 4, 79-93. [9] สุวิสา ปานเกษม. (2556). “ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนและการสนับสนุนทางสังคมต่อพฤติกรรมการออกก้าลัง กายของหญิงมีครรภ์”. วำรสำรพยำบำลทหำรบก , 14(2), 35-47. [10] วลัยลักษณ์ สุวรรณภักดี. (2562). “ผลของโปรแกรมส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการรับประทานอาหารและการออก ก้าลังกายของหญิงตั้งครรภ์ที่เป็นเบาหวาน ”. วำรสำรเครือข่ำยวิทยำลัยพยำบำลและกำรสำธำรณสุขภำคใต้ 6(1), 39-50. [11] วิบูลย์ เรืองชัยนิคม. (2556). “เบาหวานกับการตั้งครรภ์”. ใน เยื้อน ตันนิรันดร, วรพงศ์ ภู่พงศ์, และ เอกชัย โควาวิสารัช (บรรณาธิการ). เวช ศำสตร์มำรดำและทำรกในครรภ์ (พิมพ์ครั้งที่ 3, หน้า 223-258). กรุงเทพมหานคร: ราชวิทยาลัยสูตินารีเวชแห่งประเทศไทย. [12] อิชยา มอญแสง. (2552). ผลของโปรแกรมกำรส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมกำรออกก้ำลังกำยของหญิงตั้งครรภ์ . วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการผดุงครรภ์ขั้นสูง คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่. [13] American Diabetes Association. (2010). “Standards of medical care in diabetes 2010” . Diabetes Care , 33 (Suppl.1) , s11-61. [14] Ballas, J., Moore, T. R., & Ramos, G. A., (2012). “Management of diabetes in pregnancy”. Current Diabetes Report , 12, 33-42. doi: 10.1007/s11892-011-0249-0 [15] Bandura, A. (1997). Self-Efficacy: The exercise of control . New York: W.H. Freeman [16] Cunningham, F.G., (2010). Williams obstetrics . (23rd ed.). New York: McGraw-Hill. [17] Duncombe, D., Wertheim, H. E., Skouteris, H., Paxton, J. S., & Kelly, L. (2009). Factors related to exercise over the course of pregnancy including women’s beliefs about the safety of exercise during pregnancy. Midwifery , 25, 430-438. [18] Hinton, P. S., & Olson, C. M. (2001). “Predictors of Pregnancy-Associated change in physical activity in a rural white population”. Maternal and child Health Journal , 5, 7-14. [19] Kanthiya, K., Luangdansakul, W., Wacharasint, P., Prommas, S., & Smanchat, B. (2013). “Prevalence of [20] gestational diabetes mellitus and pregnancy outcomes in women with risk factors diagnosed by IADPSG criteria at Bhumibol Adulyadej Hospital”. Thai Journal of Obstetrics and Gynecology , 21, 141-149. [21] Klankhajhon, S. (2008). Selected factors predicting exercise behavior of pregnancy women. Unpublished master’s thesis , Mahidol University, Bangkok, Thailand. [22] Limruangrong, P., Sinsuksai, N., Ratinthorn, A., & Boriboonhirunsarn, D. (2011). “Effectiveness of a self-regulation program on diet control, exercise, and two-hour postprandial blood glucose levels in thais with gestational diabetes mellitus”. Pacific Rim International Journal Nursing Research , 15(3), 173-187. [23] Lueprasitsakul, K., Teeyapun, K., Kittivarakul, E., Srisupundit, K., & Patumanond, J. (2008). “Gastational diabetes in Lumphun hospital; Prevalence, clinical risk factor and pregnancy outcomes”. Chiang Mai Medical Journal , 47(2), 65-73. [24] Poth, M., & Carolan, M. (2013). “Pregnant women’s knowledge about the prevention of gestational diabetes mellitus: A qualitative study”. British Journal of Midwifery , 21, 692-701. [25] Warunpitikul, R., Aswakul, O. (2014). “The Incidence of Diabetes Mellitus in Pregnant Women and its Outcomes between Pregnant Women with Diabetes Mellitus and Non-diabetes Mellitus at Maharat Nakhon Ratchasima Hospital”. Thai Journal of Obstetrics and Gynaecology , 22, 81-87.