Proceeding2562

2092 การประชุมวิชาการระดับชาติมหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 29 ประจ�ำปี 2562 วิจัยและนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน Logit 1 = In Pr( ��� ≤1) Pr( ��� >1) = -131.128 *** +1.351 SEX - 0.063AGE +0.490STA 1 - 1.096 STA 2 -1.701OCC 1 - 0.141 OCC 2 - 0.000INC *** - 0.878NF *** - 1.450EDU 1 - 2.958 EDU 2 *** - 0.574COD 1 + 1.482 COD 2 + 2.583 COD 3 - 0.026 TLD Logit 2 = In Pr( ��� ≤2) Pr( ��� >2) = -1.602 + 1.351SEX - 0.063AGE + 0.490STA 1 - 1.096STA 2 -1.701OCC 1 - 0.141OCC 2 - 0.000INC *** - 0.878NF *** - 1.450EDU 1 - 2.958EDU 2 *** - 0.574COD 1 + 1.482COD 2 + 2.583COD 3 - 0.026TLD จากแบบจําลองทั้ง 2 แบบ พบวาคาคงที่มีระดับนัยสําคัญ 1 Threshold ที่ QUA = 1 เพราะฉะนั้นแสดงวาความ นาจะเปนที่คนพิการมีระดับคุณภาพชีวิตต่ําแตกตางจากคนพิการที่มีระดับคุณภาพชีวิตสูง อยางมีนัยสําคัญทางสถิติ เมื่อพิจารณาตัวแปรอิสระที่มีนัยสําคัญทางสถิติ ในการกําหนดความนาจะเปนในการเกิดระดับคุณภาพชีวิตของคนพิการ ไดแก รายไดตอเดือน (INC) จํานวนสมาชิกในครอบครัว (NF) ระดับการศึกษา (EDU) ซึ่งสามารถอธิบายผลการศึกษาไดดังนี้ รายไดตอเดือน มีคาสัมประสิทธิ์เทากับ -0.000 ณ ระดับนัยสําคัญที่ 0.01 นั่นคือเมื่อรายไดตอเดือนของคนพิการสูงขึ้น ทําใหคุณภาพชีวิตของคนพิการเปลี่ยนแปลงในทิศทางลดลง สามารถอภิปรายไดวารายไดตอเดือนของคนพิการสูงขึ้นทําใหคุณภาพ ชีวิตของคนพิการเปลี่ยนแปลงในทิศทางลดลง เนื่องจากคนพิการมีรายไดต่ํามาก คนพิการบางรายมีรายไดจากเบี้ยยังชีพของคน พิการบวกกับเบี้ยยังชีพผูสูงอายุเพียงอยางเดียวเพราะความพิการจึงไมสามารถทํางานได แตถึงแมคนพิการมีงานทําแลวก็ตามแต รายไดตอเดือนนอยกวาคนปกติทั่วไปจึงทําใหถึงแมวารายไดตอเดือนของคนพิการเพิ่มขึ้นแตก็ทําใหคนพิการมีคุณภาพชีวิตที่ต่ําลง ซึ่ง ภัทรา สังขาระ (2561) ไดกลาวในกรณีบัตรสวัสดิการแหงรัฐไววา การที่มีรายไดเพิ่มขึ้นเดือนละ 300 จากบัตรสวัสดิการแหงรัฐ แตวาในระยะยาวเงินนี้ไมไดชวยอะไรเลย อยางเรื่องคุณภาพชีวิตเงินนี้ก็ไมคอยไดชวยใหคุณภาพชีวิตดีขึ้นแคชวยใหมีเงินใชเพิ่มขึ้น 300 บาท ซึ่งเงิน 300 นี้ในมุมมองคนพิการเงินนี้ไมคอยตอบโจทยเทาไหร เพราะเราไมสามารถเอาเงินสวนนี้ไปใชเองเชนการไปใช บริการบีทีเอส รถเมล ซึ่งไมสะดวกในการไปใชเองและเงินนี้จะตองใชจายตามที่รัฐกําหนดเอาไวคือใหใชหมดเดือนตอเดือนเทานั้น ถาเราไมไดใชก็ไมสามารถนํามาสะสมตอได จํานวนสมาชิกในครอบครัว มีคาสัมประสิทธิ์เทากับ -0.878 ณ ระดับนัยสําคัญที่ 0.01 นั่นคือ เมื่อคนพิการมีจํานวน สมาชิกในครอบครัวเพิ่มขึ้นจะทําใหคุณภาพชีวิตของคนพิการต่ําลงหรือในทิศทางตรงกันขาม สามารถอภิปรายจํานวนสมาชิกใน ครอบครัวเพิ่มขึ้นจะทําใหคุณภาพชีวิตของคนพิการต่ําลงหรือในทิศทางตรงกันขาม เมื่อคนพิการมีจํานวนสมาชิกในครอบครัวลดลง จะทําใหคุณภาพชีวิตของคนพิการสูงขึ้น เนื่องจากหากสมาชิกในครอบครัวของคนพิการเพิ่มขึ้นอาจจะเปนการเพิ่มภาระของคนใน ครอบครัว เพราะมีภาระคาใชจายเพิ่มขึ้น รวมทั้งสถานการณปจจุบันที่คาครองชีพสูงทั้งจากคาอุปโภคบริโภค คาเชาบาน คา เดินทาง คารักษาพยาบาล เปนตน ดังนั้นการที่ครอบครัวผูพิการมีสมาชิกมากจะทําใหคุรภาพชีวิตของคนในครอบครัวรวมทั้งผู พิการเองมีคุณภาพชีวิตที่แยลง ระดับการศึกษามัธยมศึกษาตอนตน มีคาสัมประสิทธิ์เทากับ - 2.958 ณ ระดับนัยสําคัญที่ 0.01 นั่นคือเมื่อคนพิการที่มี การศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนตน จะมีระดับคุณภาพชีวิตของคนพิการต่ํากวาคนพิการที่มีการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย หรือปวช. /อนุปริญญาหรือปวส. /ปริญญาตรี /สูงกวาปริญญาตรี หรือในทิศทางตรงกันขาม สามารถอภิปรายไดวาคนพิการที่มี การศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนตน จะมีระดับคุณภาพชีวิตของคนพิการต่ํากวาคนพิการที่มีการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย หรือปวช. /อนุปริญญาหรือปวส. /ปริญญาตรี /สูงกวาปริญญาตรี หรือในทิศทางตรงกันขาม เมื่อคนพิการที่มีการศึกษาระดับ มัธยมศึกษาตอนปลายหรือปวช. /อนุปริญญาหรือปวส. /ปริญญาตรี /สูงกวาปริญญาตรี จะมีระดับคุณภาพชีวิตของคนพิการที่สูง กวาคนพิการที่มีการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนตน เนื่องจากในปจจุบันสถานประกอบการหรือสถานที่ราชการจะรับพนักงานที่มี