Proceeding2562

2143 การประชุมวิชาการระดับชาติมหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 29 ประจ�ำปี 2562 วิจัยและนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน 2 บทนำ มีคากล่าวว่า เด็กในวันนี้ คือ ผู้ใหญ่ในวันหน้า ดังนั้นถ้าเด็กในวันนี้เป็นเด็กที่มีความประพฤติดี มีคุณภาพ ย่อมเล็งเห็น อนาคตในวันข้างหน้า สังคมนั้น ๆ ก็จะมีผู้ใหญ่ที่มีความประพฤติดี เป็นผู้มีคุณภาพและเป็นประโยชน์ต่อสังคม เด็กในวันนี้ จึงมี ความสาคัญอย่างยิ่งที่สังคมจะต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษ เพราะปัญหายาเสพติดไม่ใช่ปัญหาเฉพาะของคนใดคนหนึ่ง หรือ สังคมใดสังคมหนึ่งเท่านั้น แต่เป็นปัญหาของทุกคนในสังคมทั้งภาครัฐและเอกชน ดังนั้นการป้องกันปัญหายาเสพติดจึงเป็นเรื่อง ที่ต้องเร่งดาเนินการแก้ไขปัญหา และหาแนวทางการป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นในเด็กและเยาวชนที่เป็นอนาคตของชาติอย่างเร่งด่วน ตลอดจนสร้างความตระหนักให้กับเด็กและเยาวชนได้รับรู้ถึงผลกระทบที่เกิดขึ้นจากยาเสพติด เพื่อไม่ให้สูญเสียทรัพยากรด้าน กาลังคนอย่างน่าเสียดาย และเป็นผลดีต่อส่วนรวมในการช่วยลดปัญหาสังคมในทุก ๆ ด้าน จากสถานการณ์ปัญหา คนไทยส่วนใหญ่ยอมรับว่าปัญหายาเสพติดเป็นปัญหาที่สร้างความหายนะและทวีความรุนแรง แพร่ขยายในสังคมไทยอย่างมากในขณะนี้ กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนรายงานสถิติคดีประจาปี พ.ศ. 2557 จากสถาน พินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชนจานวน 77 แห่งทั่วประเทศ เกี่ยวกับการดาเนินคดีอาญาเด็กและเยาวชนที่กระทาความผิดฐาน ต่าง ๆ มีจานวนทั้งหมด 36,537 คดี พบมากที่สุดในเด็กที่มีการศึกษาระดับมัธยมตอนต้น ซึ่งส่วนใหญ่ครอบครัวแยกกันอยู่ เมื่อ พิจารณาจาแนกตามฐานความผิด พบว่า คดีส่วนใหญ่เป็นคดีที่มีฐานความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดให้โทษมากที่สุด คือ จานวน 16,508 คดี คิดเป็นร้อยละ 45.18 ของคดีทั้งหมด ซึ่งจากรายงานทางสถิติพบว่า คดียาเสพติดมีปริมาณมากขึ้นและมากกว่าคดีลัก ทรัพย์และคดีอาญาอื่น ๆ มากในรอบ 6 ปีที่ผ่านมานับจากปี 2552 เด็กและเยาวชนถูกดาเนินคดียาเสพติดมากที่สุด โดยปี 2557 มี คดีเพิ่มขึ้นจากปี 2556 จานวน 978 คดี จาก 15,530 คดี เป็น 16,508 คดี คิดเป็นร้อยละของการเพิ่มขึ้น 2.66 ของจานวนคดีที่ถูก ดาเนินคดีทั้งหมดในปี พ.ศ. 2556 [1] ยาเสพติดเป็นปัญหาใหญ่ที่พบได้ทุกสถาบันของสังคมทุกเพศทุกวัย ครอบครัว ชุมชนทั้งในเขตเมืองและชนบท ซึ่งทา ให้กลุ่มผู้ใช้สารเสพติดเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะกลุ่มเด็กและเยาวชน เป็นกลุ่มที่มีความสาคัญและเป็นกาลังสาคัญในการพัฒนา ประเทศ ปัจจุบันเด็กและเยาวชนส่วนใหญ่มีปัญหาหลายอย่างที่ไม่สามารถแก้ไขปัญหาเหล่านั้นได้ด้วยตนเอง บางครั้งแก้ไข ปัญหาด้วยวิธีการที่ผิด ไม่คิดหาวิธีแก้ปัญหาที่ถูกต้อง เยาวชนส่วนใหญ่ที่ทาให้ตนเองมีปัญหา ปัจจัยหลักอาจมาจากปัญหา ครอบครัว ต้องการให้ตนเองเป็นที่ยอมรับในสังคม นาไปสู่การหาแนวทางแก้ไขปัญหาด้วยตนเอง ซึ่งวิธีส่วนใหญ่คือ การหนี ออกจากบ้าน เที่ยวเตร่ในยามวิกาล และสุดท้ายนาพาตนเองไปสู่ยาเสพติด ปัญหายาเสพติดนอกจากจะสร้างปัญหาทางสังคมแล้ว ยังบั่นทอนสุขภาพของผู้เสพทั้งร่างกาย จิตใจ และสติปัญญา เป็นผลให้ประเทศชาติต้องสูญเสีย ปัจจัยการผลิตในด้านกาลังคน และกาลังเงินเป็นจานวนมาก หากประเทศใดมีประชาชนติดยาเสพติดจานวนมากก็ไม่สามารถพัฒนาประเทศให้เจริญได้ ถึงแม้ว่าทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคอื่น ๆ จะมีนโยบายแนวทางในการป้องกันปราบปรามและแก้ไขปัญหา นี้มาโดยตลอดทุกยุคทุกสมัย แต่ก็ทาได้เพียงให้ปัญหายาเสพติดเบาบางหรือบรรเทาลงในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น ยาเสพติดมีมากมายหลายชนิด ได้แก่ ฝิ่น เฮโรอีน ทินเนอร์ กัญชา ยาบ้า ยาอี สารระเหย กระท่อม และยากระตุ้น ประสาท เป็นต้น ซึ่งแต่ละชนิดก่อให้เกิดผลร้ายแก่ร่างกายทั้งสิ้น [2] มีข้อมูลบางส่วนกล่าวไว้ว่า สาเหตุที่เยาวชนเกี่ยวข้องกับสิ่ง เสพติด อาจแบ่งออกเป็น 2 ปัจจัยหลัก ปัจจัยแรก คือลองเสพตามเพื่อนที่เสพยาเสพติด เพราะส่วนใหญ่กลุ่มเพื่อนใกล้ชิดจะเป็น กลุ่มที่มีอิทธิพลมากในการชักจูงให้เด็กและเยาวชนก้าวเข้าสู่วังวนของยาเสพติด ตั้งแต่เป็นผู้เสพ เป็นผู้ติด และก้าวสู่การเป็นผู้ค้า ยาเสพติดในที่สุด ปัจจัยที่สองคือ เด็กและเยาวชนมีความเครียดจากทางบ้าน เช่น ครอบครัว ที่พ่อแม่แยกทางกัน จาเป็นต้องอยู่ กับคนใดคนหนึ่ง หรือต้องอยู่กับญาติ ๆ ซึ่งเป็นภาวะที่ขาดความอบอุ่น จึงหันไปแสวงหาสิ่งทดแทนจากกลุ่มเพื่อน หรืออาจมา