Proceeding2562

67 การประชุมวิชาการระดับชาติมหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 29 ประจ�ำปี 2562 วิจัยและนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน บทนํา น้ํายางธรรมชาติเปนสินคาทางการเกษตรหลักในจังหวัดสตูลซึ่งมีเนื้อที่ประมาณ 432,672 ไร รองลงมาคือปาลมมี เนื้อที่ 106,456 ไร ขาวมีเนื้อที่ 26,216 ไร และผลไมอื่นๆ โดยพื้นที่เพาะปลูกยางมากที่สุดอยูในอําเภอเมืองมีเนื้อที่ 94,773 ไร รองลงมาคืออําเภอควนกาหลงมีพื้นที่ 88,979 ไร อําเภอละงูมีพื้นที่ 67,461 ไร อําเภอทุงหวามีเนื้อที่ 58,936ไร และอําเภอ อื่นๆ ในพื้นที่จังหวัดสตูล (สํานักงานวิทยาเขต มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา วิทยาเขตสตูล, 2561) ชาวสวนยางในจังหวัดสตูล สวนใหญมักขายผลผลิตในรูปแบบน้ํายาง ซึ่งราคาคอนขางต่ํา โดยราคาน้ํายางสด ณ เดือนมกราคม พ.ศ. 2562 อยูระหวาง กิโลกรัมละ 38-40 บาท (การยางแหงประเทศไทย, 2562) เมื่อเทียบกับผลิตภัณฑยาง ดังนั้นหากมีการสงเสริมใหนําน้ํายาง ธรรมชาติมาสูการแปรรูปเปนผลิตภัณฑเพื่อสรางมูลคาเพิ่ม จะทําใหน้ํายางธรรมชาติมีมูลคาที่สูงขึ้น นอกจากจะเปนการสราง อาชีพและเพิ่มรายไดใหกับคนในชุมชนจังหวัดสตูลแลว ยังสอดคลองกับเปาหมายยุทธศาสตรชาติดานการพัฒนาและเสริมสราง ศักยภาพทรัพยากรมนุษย ในเปาหมายที่ 2 พัฒนาศักยภาพคนตลอดชวงชีวิต (ราชกิจจานุเบกษา, 2561) องคการยูเนสโกไดประกาศใหจังหวัดสตูลเปนจังหวัดแรกในประเทศไทยที่ไดรับการขึ้นทะเบียนอุทยานมรดกโลก โดยมีชื่อวาอุทยานธรณีสตูล ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ 4 อําเภอ ประกอบดวย อําเภอละงู อําเภอมะนัง อําเภอทุงหวา และอําเภอ เมือง ซึ่งเปนพื้นที่ที่มีความสําคัญและโดดเดนทางธรณีวิทยา ธรรมชาติวิทยาและวัฒนธรรม อีกทั้งมีทรัพยากรทองเที่ยวทาง ธรณีที่งดงาม เชน เกาะหลีเปะ เกาะไข เกาะอาดัง เกาะตะรุเตา สันหลังมังกรและปราสาทหินพันยอด ปจจุบันมีแหลง ทองเที่ยวใหมในชุมชนเกิดขึ้น และไดรับความสนใจจากนักทองเที่ยวเขามาทองเที่ยว แตเมื่อนักทองเที่ยวเขามาแลว ชุมชนยัง ขาดของที่ระลึกในชุมชนที่เกิดจากการประดิษฐจากคนในชุมชนเอง ของที่ระลึกในชุมชนสวนใหญไมไดนําวัตถุดิบมาจากชุมชน เชน แปงขนมผูกรักที่นําเขามาจากมาเลเซีย ตุกตามานิพื้นเมืองในอําเภอมะนังไดสั่งอุปกรณดายไหมพรมมาจากแหลงอื่น (กลุม งานขอมูลสารสนเทศและการสื่อสาร, 2560) ซึ่งถามีการสนับสนุนใหชุมชนทองเที่ยวของจังหวัดสตูลสามารถผลิตของที่ระลึกได เองและสามารถใชวัตถุดิบที่มีอยูในทองถิ่น จะเปนการเพิ่มมูลคาใหวัตถุดิบและสามารถสรางรายไดใหกับคนในชุมชนได ซึ่งของ ที่ระลึกในชุมชนทองเที่ยวควรมีอัตลักษณของชุมชนหรือแสดงใหเห็นถึงความสําคัญของพื้นที่อุทยานธรณี เชน รูปสัตวดึกดําบรรพ นอติลอยด แอมโมไนต ไทรโลไบต (สํานักงานวิทยาเขต มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา วิทยาเขตสตูล, 2561) และสถานที่ที่ สําคัญในชุมชน เชน เกาะไข เกาะตะรุเตา เปนตน ดังนั้น การวิจัยครั้งนี้นอกจากจะเปนการสงเสริมการแปรรูปยางซึ่งเปนสินคา ทางการเกษตรหลักของจังหวัดสตูลใหมีคามากขึ้นแลว ยังเปนการสงเสริมใหชุมชนสามารถสรางของที่ระลึกสําหรับจําหนาย นักทองเที่ยวที่เดินทางเขามาทองเที่ยวชุมชนในจังหวัดสตูล ในขณะเดียวกันสามารถจัดกิจกรรมสรางสรรคใหนักทองเที่ยวได ประดิษฐของที่ระลึกดวยตนเองในระหวางการทองเที่ยว ซึ่งกิจกรรมสรางสรรคนี้จะเปนสิ่งดึงดูดใจและเปนทางเลือกให นักทองเที่ยวซื้อของที่ระลึกเพิ่มมากขึ้นดวย น้ํายางธรรมชาติเพนทเสื้อเปนผลิตภัณฑที่มีขายในปจจุบัน แตยังมีปญหาในเรื่องความคมชัดของลายเสนเมื่อเพนท ลงบนเนื้อผาทําใหไดสีคล้ําไมสดใส อีกทั้งเมื่อน้ํายางแหงแลวเนื้อยางมีการหดตัว และอาจเกิดการหมักหมมของเชื้อแบคทีเรีย บนผาไดอีกดวย จากการศึกษาเบื้องตนพบวา ไททาเนียมไดออกไซค (TiO 2 ) มีคุณสมบัติเปน Fluorescent Whitening Agents ทําใหเนื้อยางมีสีสวางมากขึ้น โดยมีคาการดูดกลืนแสงประมาณ 40% (Ciba Specialty Chemicals Additives, 1999) ฆาเชื้อแบคทีเรีย (ชลดา ธีรการุณวงศ, 2555) และเพิ่มการปองกันรังสียูวี (Boonchai Seentrakoon and et.al ., 2013) ดังนั้นผูวิจัยจึงเลือกใช TiO 2 เปนสารตัวเติมในการพัฒนาน้ํายางคอมปาวดสําหรับใชในการเพนทผา นอกจากนี้การเพิ่ม TiO 2 จะทําใหความเปนยางลดลง สงผลใหลดการหดตัวของยาง อยางไรก็ตามการใช TiO 2 ที่มากเกินไปจะไมสงผลดีตอยาง เพนทผา เนื่องจากจะทําใหยางแหงชาที่อุณหภูมิหอง และเปนสาเหตุทําใหเกิดฝาขาวบนเนื้อยางเพนทที่แหงแลวอีกดวย นอกจากนี้ ประเด็นเรื่องความหนืดก็เปนอีกปจจัยหนึ่งที่ควรพิจารณาในการพัฒนาน้ํายางคอมปาวดสําหรับเพนทผา เนื่องจาก ถาความหนืดของน้ํายางคอมปาวดเพนทผามีนอยเกินไป น้ํายางจะซึมลงไปในเนื้อผา ทําใหมองเห็นลายเสนที่เพนทไมชัดเมื่อน้ํา