หนังสือที่ระลึกงานแสดงมุฑิตาจิตแด่ผู้เกษียณอายุราชการ 2561

ผมมีโอกาสมาที่มหาวิทยาลัยทักษิณและท�ำกิจกรรมทางวิชาการโดยใช้ สถานที่ของมหาวิทยาลัย ที่นี่ผมรู้จักอาจารย์จ�ำนงค์ แรกพินิจ จากสถาบันทักษิณ คดีศึกษาในเวลานั้น อาจารย์จ�ำนงค์กลายเป็นพรีเซนเตอร์ของมหาวิทยาลัยฯ และ ได้ชักชวนผมมาท�ำงานที่สงขลาฯ จนกระทั่งประมาณปี ๒๕๕๑ ที่ อาจารย์จ�ำนงค์ โทรศัพท์หาผมบอกว่ามหาวิทยาลัยทักษิณไปเปิดส�ำนักงานที่กรุงเทพฯ ชื่อ “วิทยาลัย การจัดการเพื่อการพัฒนา” จะด�ำเนินการเรียนการสอนที่กรุงเทพฯ ต้องการคน มาร่วมงาน ผมโทรศัพท์ไปนัดแนะผู้อ�ำนวยการเพื่อเข้าไปพบ.. ผมไปถึงส�ำนักงานฯ เดินสวนกับคนใส่ชุดสีกากีคล้ายต�ำรวจ ผมบอกเจ้าหน้าที่ว่ามาพบ ผอ. เจ้าหน้าที่บอกว่า ผอ.ออกไปห้องน�้ำ “ที่เดินสวนไปเมื่อกี้หรือ?” ผมถาม “ค่ะ” เจ้าหน้าที่ตอบ และ ได้คุยกับ ผอ.วิทยาลัยฯ ในช่วงก่อตั้ง ได้ฟังวิสัยทัศน์ต่าง ๆ... และผมก็ตกลงมา ท�ำงานที่วิทยาลัยฯ โดยขอเคลียร์งานเก่า ๑ เดือนก่อนมาเริ่มงานอย่างเต็มเวลาที่ วิทยาลัยฯ ผมเริ่มเรียนรู้แวดวงวิชาการอย่างจริงจัง ใช้เวลา ๓ ปี ท�ำงานอยู่ที่วิทยาลัย การจัดการเพื่อการพัฒนา ได้ปฏิบัติหน้าที่อาจารย์ที่ใฝ่ฝันมานาน เริ่มสอนที่วิทยาลัยฯ ส่วนหนึ่งท�ำงานบริหาร และช่วงเวลา ๓ ปี ที่วิทยาลัยการจัดการฯ ผมเรียนรู้และ ท�ำความรู้จักกับมหาวิทยาลัยทักษิณ ทั้งกับผู้บริหารที่เคารพนับถือ และกับคณาจารย์ ที่ได้รู้จักผูกมิตร จนกระทั่งปลายปี ๒๕๕๔ ที่ผมมาอยู่ที่มหาวิทยาลัยทักษิณ ที่สงขลา และปฏิบัติหน้าที่เป็นอาจารย์ดูแลลูกศิษย์ลูกหาผ่านมารุ่นแล้วรุ่นเล่า มหาวิทยาลัยทักษิณได้ให้โอกาสแก่ผมในการสร้างคุณูปการด้วยการท�ำหน้าที่ ครูบาอาจารย์สอนลูกศิษย์และเป็นแบบอย่างในการคิดและการกระท�ำในการอัน เป็นประโยชน์ส�ำหรับตนและต่อสังคมโดยรวม บทบาทหน้าที่ที่มหาวิทยาลัย มอบให้เป็นเวทีที่ผมได้น�ำความรู้และประสบการณ์สั่งสมมาก่อนหน้าถ่ายทอดให้ เกิดประโยชน์ต่อหน้าที่การงานและผู้คนรอบข้าง มหาวิทยาลัยทักษิณ ก็เหมือนกับสถาบันอุดมศึกษาทั้งในและต่างประเทศ มีภารกิจในฐานะสถาบันการศึกษาระดับสูงสุด อันถูกสังคมคาดหวังให้เป็น ศูนย์ความเป็นเลิศทางด้านวิชาการและมีบทบาทรับใช้สังคมด้วยการน�ำความเป็น เลิศที่มีอยู่ไปสร้างประโยชน์ ส่งเสริมท�ำนุบ�ำรุงศิลปวัฒนธรรม และการเป็น 52 ปาริชาต กตัญญุตา~คารวะ ๒๕๖๑ มหาวิทยาลัยทักษิณ