งานประชุมวิชาการเทคโนโลยีและนวัตกรรมเกษตร

งานประชุมวิชาการ “เทคโนโลยีและนวัตกรรมการเกษตร” ครั้งที่ 1 ระหว่างวันที่ 1 – 2 สิงหาคม 2567 ณ ทักษิณาคาร มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง JTAI 2024: The 1 st Conference of Technology and Agricultural Innovation between 1 – 2 August 2024 At Thaksinakhan Thaksin University 108 Abstract This study aimed to evaluate the performance of the Rayong 15 cassava variety when harvested at 8 months, using a combination of chemical fertilizers based on soil analysis and PGPR- III biofertilizer. The goal is to enhance cassava yield and minimize the usage cost of chemical fertilizers. The study took place in the Huai Toei District of Maha Sarakham Province in 2 0 2 3 . It involved two methods: the testing DOA method and the farmer method. The Rayong 15 cassava variety was tested with the use of chemical fertilizers based on soil analysis and PGPR-III biofertilizer compared to the farmer method in the same environment. The test results indicate that the average yield of fresh cassava roots using the testing method was higher than the average yield using the farmer method, and this difference was statistically significant (p<0.01). The average yield using the DOA method (Rayong 15) was 5,350 kg/rai, compared to 4,660 kg/rai using the farmer method (Kasetsart 50), resulting in a 15.0 percent increase in yield and an average net income increase of 20.7 percent compared to the farmer method. The acceptance and satisfaction of the technology testing showed that 8 0% of farmers were most satisfied with the germination, growth, and quality ( the percentage of starch) of the Rayong 15 cassava variety. Hence, the findings of this study can be utilized in the Rayong 15 cassava variety and manage fertilizer suitable to guide cassava farmers in Maha Sarakham Province, who operate in a similar environment as the study area, to enhance the efficiency of cassava production. Additionally, the research outcomes can serve as a reference for farmers impacted by the high cost of chemical fertilizers. Keyword: Cassava; Chemical fertilizer; Biofertilizer PGPR-III; Return to investment; Satisfaction บทนา (Introduction) พื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นพื้นที่ปลูกมันสาปะหลังมากที่สุด คิดเป็น 43 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ ปลูกมันสาปะหลังทั้งประเทศ ซึ่งทั้งประเทศมีพื้นที่ปลูก 8,823,412 ไร่ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 4,891,473 ไร่ (สานักเศรษฐกิจการเกษตร , 2563) โดยพื้นที่ส่วนใหญ่ก็อยู่ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง กระจายอยู่ทั่วไปใน จังหวัดนครราชสีมา อุบลราชธานี บุรีรัมย์ มหาสารคาม ร้อยเอ็ด ยโสธร สุรินทร์ และศรี สะเกษ เป็นต้น มหาสารคามเป็นจังหวัดที่ตั้งอยู่ใจกลางของภาคตะวันออกเฉียงเหนือภายใต้ยุทธศาสตร์การ พัฒนาการผลิตมันสาปะหลังเป็นพืชพลังงานทดแทนกาหนดให้จังหวัดมหาสารคามเป็นพื้นที่เร่งรัดพิเศษในการ พัฒนาเพื่อเพิ่มผลผลิตมันสาปะหลัง และกาหนดให้ผลผลิตเฉลี่ยมันสาปะหลังของเกษตรกรต้นแบบ เท่ากับ 5.0 ตัน/ไร่ ในขณะที่จังหวัดมหาสารคามมีพื้นที่ปลูกมันสาปะหลัง ปี 2563 เท่ากับ 156,248 ไร่ ได้ผลผลิต 488,907 ตัน ผลผลิตเฉลี่ย 3,198 กิโลกรัม/ไร่ ซึ่งพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นเนื้อดินทรายปนร่วน มีความอุดมสมบูรณ์ ต่า ขาดการปรับปรุงบารุงดินที่เหมาะสม การปลูกมันสาปะหลังของเกษตรกรจะปลูกในเขตอาศัยน้าฝน เนื่องจากปัจจัยการผลิตหายากและมีราคาสูง ส่งผลทาให้ผลผลิตต่า อีกทั้งเกษตรกรยังขาดความรู้เรื่องการใช้