งานประชุมวิชาการเทคโนโลยีและนวัตกรรมเกษตร

งานประชุมวิชาการ “เทคโนโลยีและนวัตกรรมการเกษตร” ครั้งที่ 1 ระหว่างวันที่ 1 – 2 สิงหาคม 2567 ณ ทักษิณาคาร มหาวิทยาลัยทักษิณ วิทยาเขตพัทลุง JTAI 2024: The 1 st Conference of Technology and Agricultural Innovation between 1 – 2 August 2024 At Thaksinakhan Thaksin University 46 วัดจากระดับผิวดิน จานวน 2 จุด (ฝั่งตรงข้ามกัน) เมื่อสิ้นสุดการทดลอง เก็บข้อมูลการสะสมน้าหนักสด น้าหนักแห้งของลาต้น และราก ตรวจดูการติดเชื้อ โดยการย้อมสีรากด้วยสี trypan blue โดยวิธีของ ของ McGonigle และคณะ (McGonigle et al.,1990) เพื่อตรวจดูการเจริญของเส้นใยในรากปาล์มน้ามัน 2. ศึกษาผลของAMF ต่อการป้องกันโรคลาต้นเน่าของปาล์มน้ามัน วางแผนการทดลองแบบ Randomized Complete Block Design (RCB) 4 ซ้า 6 กรรมวิธีละ 30 ต้น ดังนี้ กรรมวิธีที่ 1 ไม่ใส่ AMF ไม่ปลูกเชื้อ Ganoderma sp. กรรมวิธีที่ 2 ไม่ใส่ AMF ปลูกเชื้อ Ganoderma sp. กรรมวิธีที่ 3 ใส่ AMF 5 กรัม ไม่ปลูกเชื้อ Ganoderma sp. กรรมวิธีที่ 4 ใส่ AMF 5 กรัม ปลูกเชื้อ Ganoderma sp. กรรมวิธีที่ 5 ใส่ AMF 10 กรัม ไม่ปลูกเชื้อ Ganoderma sp. กรรมวิธีที่ 6 ใส่ AMF 10 กรัม ปลูกเชื้อ Ganoderma sp. การเตรียมเชื้อ Ganoderma sp.ที่แยกได้จากรากปาล์มน้ามันที่เป็นโรคลา ต้นเน่า เพื่อใช้เป็น inoculums โดยวิธีเลี้ยงบนชิ้นไม้ยางพารา ตัดชิ้นไม้ยางพาราขนาด 6x6x12 ซม. (Maria Viva Rini, 2001) ใส่ถุงพลาสติกทนร้อน เทอาหารเลี้ยงเชื้อ PDA ที่เตรียมไว้ก่อนนึ่งฆ่าเชื้อ 100 มิลลิลิตร ลงในถุง ใส่คอขวดแล้วปิดจุกด้วยสาลี ปิดทับด้วยกระดาษ นาไปนึ่งฆ่าเชื้อด้วยหม้อนึ่งความดัน 121 องศา เซลเซียส เป็นเวลา 1 ชั่วโมง หมุนไม้ยางพาราในถุงให้คลุกอาหาร PDA ให้ทั่วในขณะที่ยังร้อน แล้วทิ้งให้เย็น ใส่เส้นใย ของเชื้อ Ganoderma sp. ที่แยกไว้ อายุ 5 วัน เลี้ยงบนชิ้นไม้ยางพาราที่มีอาหารPDA เก็บไว้ในที่มืด 45 วัน นาต้นกล้าปาล์มที่ได้ในการทดลองขั้นตอนที่ 1 ที่อายุ 6 เดือน มาปลูกเชื้อ Ganoderma sp. วางก้อน เชื้อห่างจากรากของต้นกล้าปาล์มน้ามันประมาณ 2.5 เซนติเมตร โดยการนาไปปลูกในกระถางพลาสติกขนาด ขนาด Ø 8 นิ้ว วางชิ้นไม้ยางพาราที่เลี้ยงเชื้อไว้ที่ก้นหลุมปลูกดูแลรักษาตามคาแนะนาของศูนย์วิจัยปาล์ม น้ามันสุราษฎร์ธานี การบันทึกข้อมูล 1. การเจริญเติบโตของต้นกล้าปาล์มน้ามันที่อายุต้นกล้า ที่ 3 และ 6 เดือน ดังนี้ จานวนทางใบ ทั้งหมดความยาวทางใบ โดยใช้ทางใบที่ 1 วัดจากจุดที่เริ่มมีหนามใบย่อยที่โคนแกนทาง ( lowest rudimentary leaflets) ถึงปลายสุดของแกนทางใบ (tip of rachis) พื้นที่ใบ การคานวณพื้นที่ใบ (หน่วย: ตารางเมตร) ซึ่งดัดแปลงจาก Corley and Tinker (2003) 2. บันทึกการตรวจสอบการเข้าอาศัยภายในรากปาล์มน้ามันของราอาบัสคูลาร์ไมคอร์ไรซ่า โดยการ ย้อมสีรากด้วยสี trypan blue สุ่มตัวอย่างรากปาล์มน้ามันมาตรวจสอบการเข้าอาศัยภายในรากของราอาบัส คูลาร์ไมคอร์ไรซ่าด้วยวิธี slide method (Giovannetti and Mosse, 1980) คือ นารากฝอยมาล้างน้าให้ สะอาด เก็บใส่บีกเกอร์ นาไปต้มในสารละลายโพแทสเซียมไฮดรอกไซด์เข้มข้น 10 เปอร์เซ็นต์ จนกว่ารากมี ลักษณะใสและนิ่มเพียงพอ ล้างรากด้วยน้าให้สะอาดเพื่อขจัดสารละลายโพแทสเซียมไฮดรอกไซด์ออกให้หมด นารากที่ได้มาย้อมสีโดยเทรากใส่ลงในจานแก้วเพาะเชื้อ เติมสีย้อมซึ่งประกอบด้วย Lactic acid 1 ส่วน Glycerine 2 ส่วน น้ากลั่น 1 ส่วน และ Trypanblue 0.04 เปอร์เซ็นต์ ให้ท่วมราก วางทิ้งไว้ข้ามคืน จากนั้น นารากที่ติดสีดีแล้วมาส่องดูภายใต้กล้องจุลทรรศน์ บันทึกลักษณะเส้นใย เวสิเคิล ( Vesicle) และอาบัสคูล (Arbuscule) 3. ประเมินความเสียหายของรากปาล์มน้ามัน โดยการวัดระดับอาการเกิดโรค (Disease class) ใน ระยะกล้าปาล์มน้ามัน (Abdullah et al., 2003) ดังนี้ Disease severity index (DSI) = ผลรวม (A x B) x 100 ผลรวม (B) x 4 A คือ ระดับอาการเกิดโรค B คือ จานวนต้นพืชที่แสดงอาการของโรค