เอกสารการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัย ครั้งที่ 21 / 2554 (Oral) - page 558

เมื่ อนาค่าเฉลี่ยของค่ากัมมันตภาพจาเพาะของนิวไคลด์ 226Ra, 232Th และ 40K ในตั วอย่างทรายชายหาดจานวน
155 ตัวอย่ างที่เก็บจากบริเวณชายหาด 5 แห่งได้แก่ ชายหาดป่าตอง ชายหาดกมลา ชายหาดกะตะ ชายหาดกะรน และ
ชายหาดในยาง จังหวัดภูเก็ต ดังกล่าวนี้ ไปคานวณค่ากัมมันตภาพรังสีสมมูลของเรเดียม (Raeq) ค่ าดัชนีวัดความเสี่ ยงรังสี
ที่ได้ รับจากภายนอกร่างกาย (Hex) และค่าปริมาณรังสียังผลที่ได้รับจากภายนอกร่างกายประจาปี พบว่ามีค่าต่ากว่าค่าเฉลี่ย
ทั่วโลกที่ เผยแพร่โดย UNSCEAR และค่าเฉลี่ยของค่ากัมมันตภาพจาเพาะของนิวไคลด์ 137Cs มีค่า ต่ากว่ า ค่าเฉลี่ยของ
สานักงานปรมาณูเพื่อสันติเฉพาะในเขตภาคใต้ของประเทศไทย
จะเห็นได้ว่า ค่าเฉลี่ยของปริมาณค่ากัมมันตภาพจาเพาะของนิ วไคลด์ 40K ในตั วอย่างทรายชายหาดทั้ง 5 แห่ง มี
ค่าสูงกว่า ข้อมู ลที่มีอยู่ ของชายหาดต่างๆใน 14 จังหวัดภาคใต้ ค่าเฉลี่ยของสานักงานปรมาณูเพื่อสันติเฉพาะในเขต
ภาคใต้ของประเทศไทย และค่าเฉลี่ยของสานักงานปรมาณูเพื่อสันติที่ มีอยู่ทั่วประเทศไทยและทั่วโลก และเป็น ปัจจัย
หลักที่ ทาให้ค่าอัตราปริมาณรังสีแกมมาดูดกลืน (D) ค่ากัมมันตภาพรังสีสมมูลของเรเดียม (Raeq) ค่าดัชนีวัดความเสี่ ยง
รังสีที่ได้รับจากภายนอกร่างกาย (Hex ) และ ค่าปริมาณรังสียังผลที่ได้ รับจากภายนอกร่างกายประจาปี ที่คานวณได้ใน
ตัวอย่างทรายชายหาดจานวน 155 ตัวอย่างที่เก็บจากบริเวณชายหาด 5 แห่งได้แก่ ชายหาดป่าตอง ชายหาดกมลา ชายหาด
กะตะ ชายหาดกะรน และชายหาดในยาง จังหวัดภูเก็ต มีค่า เพิ่ มมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ งค่าอัตราปริมาณรังสีแกมมา
ดูดกลืน(D)ที่มีค่าสูงกว่า ค่าเฉลี่ยทั่วโลกที่ เผยแพร่โดย UNSCEAR
ดังนั้น เมื่อพิจารณาโดยภาพรวมแล้วโดยใช้ค่าเฉลี่ยของค่ากัมมันตภาพจาเพาะของนิวไคลด์ 226Ra, 232 Th และ
40K ในตัวอย่างทรายชายหาดจานวน 155 ตัวอย่างที่เก็บจากบริเวณชายหาด 5 แห่งได้แก่ ชายหาดป่าตอง ชายหาดกมลา
ชายหาดกะตะ ชายหาดกะรน และชายหาดในยาง จังหวัดภูเก็ต ในการคานวณค่าดัชนีความเสี่ยงของการได้รับอันตราย
จากรังสี สามารถกล่ าวได้ว่า ประชาชนในจังหวัดภูเก็ตและนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวในบริเวณชายหาดป่ าตอง
ชายหาดกมลา ชายหาดกะตะ ชายหาดกะรน และชายหาดในยาง จังหวัดภูเก็ต มีการได้รับปริมาณรังสี จากธรรมชาติ โดย
เฉลี่ยอยู่ในเกณฑ์ที่ ค่อนข้างใกล้ เคียงบริเวณต่างๆที่นามาเปรียบเทียบ(ยกเว้นปริมาณของ 40K)และมีความเสี่ยงในการ
ได้รับค่ากัมมันตภาพรั งสีจากนิวไคลด์กั มมันตรังสีในธรรมชาติ ยังอยู่ในเกณฑ์ที่ปลอดภัย เมื่อใช้ การเปรียบเที ยบกัน
ระหว่างข้ อมูลของค่า ปริมาณรังสียังผลที่ได้รับจากภายนอกร่างกายประจาปี (AEDout) ที่ตรวจวั ดได้ กั บข้อมูลของ
UNSCEAR (1988, 1993, 2000)
กิตติกรรมประกาศ
ทางคณะผู้ วิจัยใคร่ขอขอบคุ ณทางสานักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติที่ ให้การสนับสนุนด้ านทุนวิ จัย
ขอขอบคุณทางสถาบั นวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยทักษิณ ที่ได้ช่วยประสานงานเรื่องการขอทุนวิ จัยและการจัดการต่างๆ
ที่เกี่ยวข้ อง ขอขอบคุณสาขาวิชาฟิสิกส์ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ ที่ให้การสนับสนุนทั้งทางด้านเงิ นทุน
บางส่วนและอุปกรณ์ที่ใช้การตรวจวัดและวิเคราะห์ ข้อมู ล และขอขอบคุณทาง ผศ. ดร. สมพร จองคาผู้อานวยการ
สถาบันเทคโนโลยีนิ วเคลียร์แห่งชาติ(องค์การมหาชน) ที่ให้ความอนุเคราะห์ทั้ งด้านเครื่องมือ อุปกรณ์บางอย่ างและ
บุคลากรชานาญการ และท้ายสุดต้องขอขอบคุณ นายศุ ภวุฒิ เบ็ญจกุล ผู้ช่วยวิจัย นางสาวฤทั ยรัตน์ บุญครองชีพ และ
นางสาวธุมวดี ทองนะ นิสิตปริญญาโท รวมทั้งนิสิ ตปริญญาตรีทุ กท่านเป็นอย่างมากไว้ ณ ที่นี้ ในฐานะที่มีส่วน
ช่วยเหลือในด้านต่างๆ จนทาให้งานวิจัยนี้ สาเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี
เอกสารอ้างอิง