-30
-20
-10
0
10
25
35
45
55
¦·
¤µÁo
µ¨°¥Å¤o
¥µ¡µ¦µÂ¸
É
(%)
µ¦
¥µ¥´
ª®¨´
Áµ (%)
1100C
1150C
1200C
6
8
10
12
14
16
18
25
35
45
55
¦·
¤µÁo
µ¨°¥Å¤o
¥µ¡µ¦µÂ¸
É
(%)
Î
Ê
µ®´
¼
®µ¥®¨´
Áµ (%)
1100C
1150C
1200C
ก)
ข)
ภาพที่
5 กระเบื
้
องมวลเบาที่
อุ
ณหภู
มิ
เผาต่
างกั
น ก) การขยายตั
วหลั
งเผา และ ข) นํ
้
าหนั
กสู
ญหายหลั
งเผา
Î
µ¨´
´
กระเบื
้
องที่
เติ
มเถ้
าลอยไม้
ยางพาราร้
อยละ 35 เผาที่
อุ
ณหภู
มิ
1,200
o
ซ. กํ
าลั
งดั
ดได้
สู
งสุ
ดประมาณ 8.42 เมกะพาสคั
ล
(ภาพที่
6 ข) ค่
านี
้
สู
งกว่
าที่
เกณฑ์
ตํ
่
าสุ
ดกํ
าหนดไว้
สํ
าหรั
บกระเบื
้
องมุ
งหลั
งคาของ มอก. 158-2518 (7 เมกะพาสคั
ล) ปริ
มาณเถ้
า
ลอยไม้
ยางพารามี
อิ
ทธิ
พลต่
อกํ
าลั
งดั
ดลดลงทุ
กอุ
ณหภู
มิ
เผา สอดคล้
องกั
บค่
าความแข็
งกระดอน
100
150
200
250
300
350
400
25
35
45
55
¦·
¤µÁo
µ¨°¥Å¤o
¥µ¡µ¦µÂ¸
É
(%)
ªµ¤Â
È
¦³°
1100 C
1150 C
1200 C
0
2
4
6
8
10
25
35
45
55
¦·
¤µÁo
µ¨°¥Å¤o
¥µ¡µ¦µÂ¸
É
(%)
Î
µ¨´
´
(Á¤³¡µ´
¨)
1100C
1150C
1200C
ก)
ข)
ภาพที่
6 กระเบื
้
องมวลเบาที่
อุ
ณหภู
มิ
เผาต่
างกั
น ก) ความแข็
งกระดอน และ ข) กํ
าลั
งดั
ด
ªµ¤n
°µ¦Á¤¸
แผ่
นกระเบื
้
องหั
กแช่
ในกรดสารละลายโซเดี
ยมไฮดรอกไซด์
เข้
มข้
นร้
อยละ 3 และไฮโดรคลอริ
กเข้
มข้
นร้
อยละ 3
เป็
นเวลา 7 วั
น เมื่
อตรวจพิ
นิ
จด้
วยสายตาแล้
ว ไม่
พบรอยเสี
ยหายจากสารละลายด่
างทุ
กอั
ตราส่
วนทุ
กอุ
ณหภู
มิ
ในขณะที่
พบ
รอยเสี
ยหายจากกรดที่
กระเบื
้
องผสมเถ้
าไม้
ยางพาราร้
อยละ 55 ในทุ
กอุ
ณหภู
มิ
เผา เกิ
ดการกร่
อนที่
ผิ
วกระเบื
้
อง
ª·
Á¦µ³®r
¦n
¦³°Â¨³Ã¦¦o
µ»
¨£µ
ผลวิ
เคราะห์
XRD แก่
ตั
วอย่
างผสมร้
อยละ 35 ทั
้
งสามอุ
ณหภู
มิ
เผา (ภาพที่
7) วั
สดุ
ศึ
กษาครั
้
งนี
้
ส่
วนใหญ่
ประกอบด้
วย
ระบบ SiO
2
–Al
2
O
3
–CaO–MgO ดั
งนั
้
นวั
ฎภาคชนิ
ดแร่
และปริ
มาณร้
อยละที่
เกิ
ดขึ
้
นในแผ่
นตั
วอย่
างที่
เผาผนึ
กคื
อ แร่
กี
ลี
ไนต์
(gehlenite; 50.8) แร่
อะนอร์
ไทต์
(anorthite; 42.1-43.49) อะเคอร์
มาไนต์
(akermanite; 28.26-37.44) คอรั
นดั
ม (19.17) อะลู
มิ
นั
มออกไซด์
(17.85) และควอตซ์
(quartz; SiO
2
) ซึ
่
งแร่
กี
ลี
ไนต์
อะนอร์
ไทต์
และอะเคอร์
มาไนต์
ล้
วนเป็
นแร่
วั
ฎภาคหลั
ก
271
การประชุ
มวิ
ชาการระดั
บชาติ
มหาวิ
ทยาลั
ยทั
กษิ
ณ ครั้
งที่
22 ประจำปี
2555