การประชุมวิชาการและผลงานวิจัย มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 17 2550 - page 436

ชั
กของกระบอกสู
บนั้
นสามารถสู
บน้ํ
าได
สู
ง 70 m ปริ
มาณน้ํ
าที่
สู
บได
21 m
3
/d (ธํ
ารง 2534 และวิ
บู
ลย
2529) และ
ขนาดของป
มน้ํ
าที่
นํ
ามาเปรี
ยบเที
ยบกั
น คื
อ 150 W 158 W และ 492 W
2. การวิ
เคราะห
ค
าพลั
งงานลม
1. รวบรวมข
อมู
ลลมของกรมอุ
ตุ
นิ
ยมวิ
ทยาจํ
านวน 10 ป
ตั้
งแต
ป
พ.ศ. 2538 ถึ
งป
พ.ศ. 2547 จากสถานี
อากาศเกษตรในจั
งหวั
ดพั
ทลุ
2. วิ
เคราะห
ข
อมู
ลเพื่
อหาค
าเฉลี่
3. วิ
เคราะห
ค
าอั
ตราเร็
วลมเฉลี่
ยรวมช
วงลมสงบ (Wind Speed Including Calm) ที่
ความสู
งของแอนิ
มอ
มิ
เตอร
(
0
H
) โดยอาศั
ยสมการที่
1
=
=
N
i
i
avg
V
N
V
1
1
( 1 )
3. วิ
เคราะห
ค
าอั
ตราเร็
วลมรวมช
วงลมสงบที่
ความสู
ง 30 เมตร โดยอาศั
ยสมการที่
2
1/7
30
10
0
30
avg
avg
V V
H
⎡ ⎤
= ⎢ ⎥
⎣ ⎦
( 2 )
เมื่
avg
V
คื
อ อั
ตราเร็
วลมเฉลี่
ย (m/s)
i
V
คื
อ อั
ตราเร็
วลมรวมช
วงลมสงบ (m/s)
N
คื
อ จํ
านวนครั้
งของการตรวจวั
ด (เท
ากั
บจํ
านวน
0
1
N N
+
)
0
H
คื
อ ความสู
งของแอนิ
มอมิ
เตอร
(m)
3. การวิ
เคราะห
ค
าพลั
งงานแสงอาทิ
ตย
1. รวบรวมข
อมู
ลจํ
านวนชั่
วโมงที่
มี
แดดของกรมอุ
ตุ
นิ
ยมวิ
ทยาจํ
านวน 10 ป
ตั้
งแต
ป
พ.ศ. 2538 ถึ
งป
พ.ศ.
2547 จากสถานี
อากาศเกษตรในจั
งหวั
ดพั
ทลุ
2. วิ
เคราะห
ข
อมู
ลจํ
านวนชั่
วโมงที่
มี
แดดเพื่
อหาค
าเฉลี่
3. หาค
าเฉลี่
ยรายเดื
อนของรั
งสี
อาทิ
ตย
รวมรายวั
น โดยอาศั
ยสมการที่
3 (Duffie and Backman 1974)
o
H
S a b
H
N
= +
( 3 )
เมื่
H
คื
อ ค
าเฉลี่
ยรายเดื
อนของรั
งสี
อาทิ
ตย
รวมรายวั
นบนพื้
นราบ (
2
/
MJ m d
)
0
H
คื
อ ค
าเฉลี่
ยรายเดื
อนของความเข
มรั
งสี
อาทิ
ตย
นอกบรรยากาศโลก (
2
/
MJ m d
)
S
คื
อ ค
าเฉลี่
ยรายเดื
อนของจํ
านวนชั่
วโมงที่
มี
แดด (h)
N
คื
อ ค
าเฉลี่
ยรายเดื
อนของความยาวนานวั
น (h)
,
a b
คื
อ สั
มประสิ
ทธิ์
การถดถอย
1...,426,427,428,429,430,431,432,433,434,435 437,438,439,440,441,442,443,444,445,446,...702
Powered by FlippingBook