การประชุมวิชาการและผลงานวิจัย มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 17 2550 - page 509

5
ดังนั้นจึงเพิ่ มปริมาณดีเอ็นเอของสายพันธุโทะแหลงละ 1 ตัวอย างกับไพรเมอร 9 ไพรเมอรดังกลาวขางต น ให
แถบดีเอ็นเอทั้งหมด 67 แถบ โดยมีแถบดีเอ็นเอที่แตกต างกัน (polymorphic bands) 54 แถบ (80.6%) และเปนแถบ
ดีเอ็นเอที่เหมือนกัน (monomorphic) 13 แถบ (19.4%) ไพรเมอรที่ ใหแถบดีเอ็นเอมากที่ สุดคือ AA17 และไพรเมอร
ที่ใหแถบดี เอ็นเอนอยที่ สุดคือ AA11 โดยที่ไพรเมอร OPE11 ใหแถบดีเอ็นเอเหมือนกันมากที่สุดในทุกตั วอยาง
คือ 5 แถบจากแถบดีเอ็นเอทั้งหมด 8 แถบ (ภาพที่ 3 ก) สวนไพรเมอร AA03 ใหแถบดีเอ็นเอที่แตกต างในตัวอยาง
จากอําเภอตะโหมดและปากพยูน (ภาพที่ 3 ข)
ภาพที่ 2 ก. แถบดีเอ็นเอจากการเพิ่มปริมาณดีเอ็นเอดวยไพรเมอร AA17 กั บโทะในอําเภอหาดใหญ 3 ตั วอยาง
ข. แถบดีเอ็นเอจากการเพิ่มปริมาณดีเอ็นเอดวยไพรเมอร AA03 กับโทะในอําเภอบางกล่ํา 3 ตัวอยาง
ภาพที่ 3 ก. แถบดีเอ็นเอจากการเพิ่มปริมาณดีเอ็นเอดวยไพรเมอร OPE11
ข. แถบดีเอ็นเอจากการเพิ่มปริมาณดีเอ็นเอดวยไพรเมอร AA03
ก ข
M SK SB SR SS SHPK PT PU PB PY
ก
3 kb
1 kb
M SK SB SR SS SHPK PT PU PB PY
ข
3 kb
1 kb