full2012.pdf - page 1134

4
การดูดซับสี คริสตัลไวโอเลตและสีมาลาไคธกรี นของเซลล (แบคทีเรีย) ตาย
นํ าเชื้อแบคที เรียที่ มีความขุนเทียบเทา McFarland No. 0.5 ไปทําให ตายดวยการนํ าไปต มที่อุณหภู มิ 80 องศา-
เซลเซียส เปนเวลา 10 นาที แลวแชในน้ํ าแข็งทันที นาน 5 นาที จากนั้นนําเชื้อตายดังกลาวไปทําการทดลองแบบเดียวกับ
ขางตนเพื่อทดสอบการดูดซับสี ยอม
ศึกษาสเปกตรัมของสีคริสตัลไวโอเลตและมาลาไคธกรีนที่ความยาวคลื่น 305-680 นาโนเมตร
นํ าตัวอยางอาหารเลี้ยงเชื้อเหลวที่ผานการเลี้ยงเชื้อไปศึกษาสเปกตรัมของสีคริ สตัลไวโอเลตและมาลาไคธกรีน ที่
ความยาวคลื่น 305–680 นาโนเมตร ด วยเครื่องวั ดคาการดู ดกลืนแสงสเปคโตรโฟโตมิ เตอรแบบไมโครเพลท
เปรียบเทียบกับสเปกตรัมของสีคริสตัลไวโอเลตและสีมาลาไคธกรีนในชุดควบคุ ม (ไมใส แบคทีเรี ย)
การจําแนกชนิดของแบคทีเรี ยที่มีประสิทธิภาพสูงในการยอยสลายสีคริสตัลไวโอเลตและมาลาไคธกรี น
นํ าแบคทีเรี ยที่มีความสามารถในการย อยสลายและทนตอสีคริสตั ลไวโอเลตและสีมาลาไคธ กรีนไดดีที่ สุดไป
วินิจฉัยชนิดเชื้อโดยการศึ กษาการติดสีแกรม รูปร าง และทดสอบคุณสมบัติทางชี วเคมี
การวิเคราะห ผลการทดสอบการการยอยสลายและการดูดซั บสีคริสตัลไวโอเลตหรือมาลาไคธกรีน
ใชสถิติทดสอบ One-way ANOVA เปรียบเทียบการยอยสลายและการดูดซับสีคริ สตัลไวโอเลตหรื อสีมาลาไคธ -
กรีน ระหวางโคโลนีแบคทีเรียแตละแบบในอาหารเลี้ยงเชื้อเหลว LB และ NB
ใชสถิติทดสอบ Paired-sample-T test เปรียบเทียบการยอยสลายและการดูดซับสีคริสตัลไวโอเลตหรื อสีมาลาไคธ-
กรีนระหวางอาหารเลื้ยงเชื้ อเหลว LB และ NB
ผลการวิจัยและอภิปรายผลการวิจัย
สีคริ สตัลไวโอเลตและสีมาลาไคธกรี น เปนสียอมในกลุมไตรฟนิ ลมีเทน ที่ มีองคประกอบเปนวงแหวนอะโรมาติก
สามวงเชื่อมตอกั น นิยมใชกันอยางแพร หลายในอุตสาหกรรมสิ่งทอ เครื่องสํ าอาง หมึกพิมพ การผลิตยา อุตสาหกรรม
แปรรูปอาหาร สียอมแกรมในการศึกษาดานแบคทีเรี ยวิทยา รวมถึงใชฆาเชื้อที่ผิวหนัง แตพบวาสี ยอมทั้ง 2 ชนิดมีความ
เปนพิษสู งหากกํ าจัดทิ้งอยางไม ถูกวิ ธีและเกิ ดการปนเปอนอยูในสิ่ งแวดลอมเป นเวลานานรวมทั้งสามารถสะสมอยูใน
สิ่งมีชีวิตไดนาน ทําใหเกิดความเปนพิษตอมนุษย สําหรั บการแกปญหาการกําจัดสียอมนี้มีทั้ งวิธีทางกายภาพและทางเคมี
เชน การดูดซับ การตกตะกอน การยอยสลายโดยใชแสงหรือการแลกเปลี่ ยนประจุ แตเปนวิธีที่ มีคาใช จายสูง พบตะกอน
ตกค างจํานวนมากและเปนวิธี ที่มีประสิ ทธิภาพต่ําซึ่ งทํ าไดในปริมาณน้ําเสี ยจํากัด จึงได มีการคิดคนวิธีการฟนฟูทาง
ชีวภาพซึ่งสามารถทําไดในแหล งน้ําทิ้ งขนาดใหญที่มีปริมาณน้ํามาก เสียค าใชจายนอย ผลิตภัณฑจากการยอยไมเปนพิษ
ตอสิ่งแวดลอม ดังที่ได มีรายงานการศึกษาประสิทธิภาพในการยอยสลายสียอมของจุลินทรียที่แยกจากดินบริเวณโรงงาน
ยอมสีโดยใช สียอมเป นสารตั้งตน แลวติ ดตามผลการเปลี่ยนแปลงด วยการวัดคาการดูดกลืนแสงพบวากลุมจุลินทรียตางๆ
มีประสิทธิภาพในการยอยสลายสียอมแตกตางกันออกไปขึ้นอยูกับชนิดและจํานวนของจุลินทรีย ชนิดและความเขมขน
ของสียอม และระยะเวลาในการยอยสลาย (Azmi et al., 1988) และมีรายงานวาแบคทีเรี ย Sphingomonas paucimobilis
ที่แยกไดบ อน้ําทิ้งของโรงงานอุ ตสาหกรรมสิ่งทอ ประเทศตูนิ เซียสามารถยอยสลายสีคริ สตัลไวโอเลตและสีมาลาไคธ-
กรี นที่ระดับความเขมขน 2.5 มิลลิกรั มตอลิตร ได 100% ภายในเวลา 1 ชั่วโมง เมื่อเติม yeast extract ผสมลงไปใน
อาหารเลี้ยงเชื้อชนิด mineral salts medium (MSM) (Jihane, 2009)
แบคทีเรีย Mycobacterium sp. สามารถยอยสลายสีมาลาไคธกรีนในน้ําเสี ยและดินที่มีการปนเปอนสี ยอมดั งกลาวได
อย างสมบูรณที่ เวลา 22 ชั่วโมง อุณหภูมิ 32 องศาเซลเซียส (Akad, 1991) ในปเดี ยวกันได มีการศึกษาเกี่ยวกับการยอย
1134
การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิ ทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 22 ประจำปี 2555