full2012.pdf - page 1517

4
ผลการวิจัยและอภิปรายผลการวิจัย
มีผูสนใจเขารวมการศึกษา 73 ราย ผานเกณฑการคัดเลือกและยินยอมเขารวมการศึกษา 67 ราย เปนกลุมศึกษา
34 ราย และกลุมควบคุ ม 33 ราย กลุมศึ กษามีอาสาสมัครสูญหายระหวางการศึกษา 5 รายและขอถอนตัวกอนสิ้นสุด
การศึกษาเนื่องจากเกิ ดเหตุการณไมพึ งประสงค 1 ราย กลุมควบคุมมีอาสาสมัครสูญหายระหวางการศึกษา 7 ราย ขอถอน
ตัวกอนสิ้นสุดการศึกษาเนื่องจากทนตออาการถอนนิโคตินไมได 1 รายและเกิดเหตุการณไมพึ งประสงค 1 ราย
ขอมูลพื้ นฐานของอาสาสมัครกลุมศึกษาและกลุมควบคุม
อาสาสมัครรอยละ 91 เปนเพศชาย อายุเฉลี่ย 40.66 ± 13.18 ป สวนใหญมีการศึกษาระดับประถมศึ กษา ซึ่ง
สอดคล องกับขอมูลการสรุปสถานการณการควบคุมการบริโภคยาสูบของประเทศไทย พ.ศ. 2554 โดยศูนยวิจัยและ
จัดการความรูเพื่อการควบคุมยาสูบ (ศจย.) (ศิริวรรณและประภาพรรณ, 2554) ที่พบวาอั ตราการสูบบุหรี่ ของเพศชายเปน
รอยละ 40.47 ซึ่งมากกว าเพศหญิง (รอยละ 2.01) โดยกลุมที่มีการศึกษาระดับประถมศึกษามีอัตราการสูบบุหรี่ป จจุบันสูง
ที่สุ ด นอกจากนี้พบวากลุมอายุที่มีอัตราการลดการสูบบุหรี่อยางตอเนื่ องในรอบ 18 ป (พ.ศ. 2534-2552) คือกลุมที่มีอายุ
41-59 ป และอายุ 60 ปขึ้นไป ซึ่งเปนชวงอายุที่ใกลเคียงกับอายุเฉลี่ยของอาสาสมัครในการศึกษาครั้งนี้ สําหรับประวั ติ
การสูบบุหรี่ พบวาสูบบุหรี่เฉลี่ย 13.55 ± 9.01 มวน/วัน โดยมีระดับการติดนิ โคตินจากแบบประเมิน FTND ระดับปาน
กลาง (4.22 ± 1.93) รอยละ 74.6 เคยมีประวัติเลิกบุหรี่ โดยรอยละ 90 เคยเลิกบุหรี่ไมเกิน 3 ครั้งสวนใหญรอยละ 76 ใช
วิธีหักดิบและเลิกไดไมเกิน 1 สัปดาห เมื่อทดสอบความแตกตางทางสถิติของขอมูลพื้นฐานของกลุมศึกษาและกลุม
ควบคุ มพบวาไมแตกตางกันอยางมีนัยสําคัญทางสถิติ ดังตารางที่ 1
ประสิทธิภาพของยาอมเม็ดแข็งหญาดอกขาว
อั ตราการเลิกบุหรี่ ในชวง 7 วันกอนวันประเมินผล (7 day point prevalence abstinence rate, PAR) พบวาใน
สัปดาห ที่ 2 กลุมศึกษาและกลุมควบคุมสามารถเลิ กบุหรี่ ไดสําเร็จตั้งแตวันกําหนดเลิ กบุหรี่เปนรอยละ 41.2 และ 24.2
ตามลําดับ (P=0.140, OR=2.188, 95% CI: 0.766-6.245) เมื่อสิ้นสุดระยะของการใชยาอมในสัปดาหที่ 4 พบวา
อาสาสมัครที่เลิกบุหรี่ สําเร็จในสัปดาหที่ 2 กลับมาสูบบุหรี่ใหมในกลุมศึกษา 3 ราย และในกลุมควบคุ ม 1 ราย มี
อาสาสมัครที่สามารถเลิ กบุหรี่ ไดสําเร็จเพิ่มกลุมละ 2 ราย ทําให PAR ในกลุมศึกษาลดลงเปนรอยละ 38.2 และ PAR ใน
กลุมควบคุ มเพิ่มขึ้นเปนรอยละ 27.3 (P=0.339, OR=1.651, 95% CI: 0.588-4.634) สํ าหรับสั ปดาหที่ 8 พบวา กลุ มศึกษา
ที่เลิกบุหรี่ ไดสําเร็จตั้งแตวันกําหนดเลิ กบุหรี่กลับมาสูบบุหรี่ใหม 1 รายและมีอาสาสมัครที่เลิกบุหรี่ สําเร็จเพิ่มขึ้น 2 ราย
สําหรั บกลุมควบคุมมีอาสาสมัครที่เลิกบุหรี่ สําเร็จเพิ่มขึ้น 2 ราย เปนรายใหม 1 รายและอี ก 1 รายเปนผูที่กลับไปสูบบุหรี่
ในสัปดาหที่ 4 และสามารถเลิกบุหรี่ ไดอีกครั้งในสัปดาหนี้ จนสิ้นสุดการศึ กษา ทําให PAR ในสัปดาห ที่ 8 เปนร อยละ
41.2 และ 33.3 ในกลุมศึกษาและกลุมควบคุ มตามลําดับ (P=0.507, OR=1.400, 95% CI: 0.518-3.787) สําหรั บในสัปดาห
ที่ 12 กลุมศึกษาสามารถเลิกบุหรี่ได สําเร็จเพิ่มขึ้น 1 รายและอาสาสมัคร 1 รายที่เลิกบุหรี่ ไดสําเร็ จตั้งแต วันกําหนดเลิก
บุหรี่ แตกลับมาสูบบุหรี่ใหมในสัปดาหที่ 8 สามารถเลิกบุหรี่ไดอีกครั้งในสัปดาห ที่ 12 ต างจากอาสาสมัครในกลุม
ควบคุ มที่พบวา 2 รายที่เลิกบุหรี่ ไดสําเร็ จตั้งแต วันกําหนดเลิ กบุหรี่กลับมาสู บบุหรี่ ใหมอีกครั้งทําให PAR ในกลุมศึ กษา
และกลุมควบคุมเปนรอยละ 47.1 และ 27.3 (P= 0.094, OR= 2.370, 95% CI: 0.855-6.573) จากขอมู ลดังกลาวแสดงให
เห็นวาอัตราการเลิกบุหรี่ ในชวง 7 วัน กอนวันประเมินผลของกลุมศึ กษาสูงกวากลุมควบคุม เมื่อทดสอบความแตกตาง
ทางสถิติพบวามีความแตกตางกันอยางไมมีนัยสําคัญทางสถิติในทุกสัปดาหที่ ติดตาม ดังรูปที่ 1
1517
การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิ ทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 22 ประจำปี 2555