full2012.pdf - page 516

5
ตารางทีÉ 4 ฟันบนและล่ างทีÉนักเรียนตรวจฟันด้วยตนเองผิด
กลุ่มของฟัน ค่ าเฉลีÉย ส่ วนเบีÉยงเบนมาตรฐาน ค่ าสู งสุด ค่าตํÉาสุ ด
ฟั นบน 2.5* 3.0 11 0
ฟันล่าง 1.7 2.3 10 0
*แตกต่างอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ( p < 0.05)
อภิปรายผลการวิจัย
โรคฟั นผุเป็ นปัญหาสาธารณสุ ขของประเทศไทยทีÉสามารถป้ องกันได้ โดยกระทรวงศึกษาธิการได้จัดสาระการ
เรี ยนรู ้เรืÉ องโรคฟั นผุและการป้ องกันไว้ในกลุ่มสาระการเรี ยนรู ้สุขศึกษาและพลศึกษาของหลักสู ตรการศึกษาขัÊ นพืÊนฐาน
อี กทัÊงกระทรวงสาธารณสุ ขได้จัดโครงการส่ งเสริ มสุ ขภาพในโรงเรี ยนโดยให้ครูตรวจสุ ขภาพฟันของนักเรี ยน อย่างไรก็
ดี พบว่าการดําเนิ นโครงการไม่ค่อยประสบผลสําเร็ จเนืÉ องจากขาดแคลนทันตบุคลากร และครูไม่มีเวลา ดังนัÊ นจึงจัดให้
นักเรี ยนตรวจฟันด้วยตนเอง ในการศึกษานีÊ เป็ นการทดสอบความรู้ เรืÉ องฟันและความสามารถในการตรวจฟั นด้วยตนเอง
ในนักเรี ยนชัÊ นประถมศึกษาปี ทีÉ 6 การทดสอบความรู ้ทําโดยใช้แบบทดสอบความรู ้เป็ นรู ปฟันทีÉเห็นในช่ องปากจํานวน
10 ภาพ ซึÉ งประกอบด้วยฟันผุและฟันไม่ผุ พบว่านักเรี ยนมีความรู้เรืÉ องฟันในระดับตํÉ ากว่าเกณฑ์โดยตอบแบบทดสอบได้
คะแนนเฉลีÉ ยร้อยละ 43.6 ซึÉงใกล้เคียงกับการศึกษาของอนุรดี ศิ ริพานิ ชกรและพรพรรณ อัศวาณิชย์ ซึÉ งทําในนักเรี ยนชัÊ น
ประถมศึกษาปี ทีÉ 5 และ 6 กลุ่มหนึÉ งในจังหวัดสระบุรี (Siripanichkorn and Asvanit, 2011) โดยลักษณะฟันผุทีÉ นักเรี ยน
ไม่สามารถจําแนกเป็ นฟันผุ คือ รอยผุลักษณะรอยผุขุ่นขาว (white lesion) ซึÉ งเป็ นรอยผุในระยะเริÉ มแรก ทีÉนักเรี ยนควร
รี บไปพบทันตแพทย์เพืÉอการรักษาให้เกิดการคื นกลับของแร่ ธาตุ ก่อนผุ ลุกลามเป็ นโพรงฟั นผุ (Featherstone, 2008) เดิม
ฟันผุคื อฟันทีÉมีรู ต่อมาในปี ค.ศ. 1994 ได้เริÉ มจําแนกฟันทีÉมีรอยผุ ขุ่นขาวแต่ไม่มีรู เป็ นลักษณะของฟั นผุด้วย (Thylstrup
and Fejerskov, 1994) ดังนัÊ นความรู้ใหม่ในทางวิชาชีพทีÉไม่ได้เผยแพร่ สู่สาธารณชน ทําให้ประชาชนไม่มีความรู ้ในการ
ป้ องกันโรคทีÉทันสมัย นอกจากนีÊ การขาดแคลนสืÉ อการเรี ยนการสอนก็เป็ นปัจจัยสําคัญในการเรี ยนรู้ (จันทร์ ทิพย์ คนซืÉ อ,
2539)
ภายหลังจากการทดสอบความรู้ นักเรี ยนทําการตรวจฟันตนเองโดยใช้ กระจกในห้องเรี ยนทีÉมีแสงสว่างจาก
ธรรมชาติ และไฟจากเพดาน พบว่านักเรี ยนสามารถตรวจฟั นได้ถูกต้องเฉลีÉ ย 19.4 ซีÉ จากทัÊ งหมด 24 ซีÉ (ร้ อยละ 80.9)
แสดงว่ามีความสามสามารถในการตรวจฟั นด้วยตนเองดี เยีÉยม ใกล้เคียงกับการศึกษาของสุพรรณี ศรี วิริ ยกุล และพวง
ทอง เล็กเฟืÉ องฟู ซึÉงให้ นักเรี ยนชัÊ นมัธยมศึกษาปี ทีÉ 1 เรี ยนทั นตสุขศึ กษาจากการอ่านหนังสื อคู่ มือแล้วตรวจฟั นตนเอง
โดยจําแนกการตรวจฟั นทัÊงปากออกเป็ น 16 ตําแหน่ง แต่ละตําแหน่งจะประกอบด้วยฟันหลายซีÉ พบว่านักเรี ยนตรวจฟั น
ได้ถูกต้องร้อยละ 78.2 การทีÉนักเรี ยนชัÊ นประถมศึกษาปี ทีÉ 6 สามารถตรวจฟั นได้ถูกต้องในระดับดีเยีÉยม น่าจะมี มีผลจาก
ฟันในช่ องปากเด็กส่วนใหญ่ เป็ นฟันแท้ทีÉ เพิÉงขึÊ นจึ งยังไม่มีรอยผุ จากการตรวจฟันโดยทันตแพทย์พบว่าในฟันทัÊ งหมด 24
ซีÉนักเรียนมีอัตราการผุของฟันเฉลีÉ ย 1.7 ซีÉต่ อคน ทําให้ฟั นทีÉตรวจส่วนใหญ่ ไม่มีรอยผุ นักเรี ยนจึ งสามารถตรวจฟันได้
ถูกต้อง เมืÉอวิเคราะห์เฉพาะการตรวจฟันผุพบว่า นักเรี ยนสามารถตรวจฟันผุได้ถูกต้องเฉลีÉ ยเพียงร้ อยละ 19.4 ซึÉ งอยู่ใน
ระดับตํÉากว่าเกณฑ์ ดังนัÊนนักเรี ยนจึงไม่สามารถตรวจฟันผุได้ถูกต้องด้วยตนเอง
516
การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิ ทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 22 ประจำปี 2555