การประชุมวิชาการและผลงานวิจัย มหาวิทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 17 2550 - page 103

(Ceriops tagal )
ถั่วขาว
(Bruguiera cylindrical )
1.74 10.64 1.42 13.8
ถั่วดํา
(Bruguiera parviflora)
1.63 11.70 1.41 14.74
ตะบูนขาว
(Xylocarpus granatum )
0.35 3.19 0.38 3.92
ตะบูนดํา
(Xylocarpus moluccensis)
0.12 3.19 0.15 3.46
แสมขาว
(Avicennia alba)
0.46 2.13 0.80 3.39
แสมดํา
(Avicennia officinalis )
0.46 4.26 0.59 5.31
พั งกาหัวสุมดอกแดง
(Bruguiera gymnorrhiza)
0.23 2.13 0.30 2.66
ลําแพน
(Sonneratia ovata )
0.69 3.19 0.79 4.67
รวม 100 100 100 300
จากการสํารวจโดยใชวิธีวางแปลงตั วอยางในพื้นที่ศึกษา พบวามีพั นธุไมปาชายเลนจํานวน 12 ชนิด
ประกอบดวยไม ยืนตน 11 ชนิด ได แก โกงกางใบเล็ก โกงกางใบใหญ โปรงแดง ถั่วขาว ถั่วดํ า ตะบูนขาว ตะบูน
ดํา แสมขาว แสมดํา พั งกาหัวสุมดอกแดง ลําแพน และไมพื้นลาง 1 ชนิด คื อ เหงือกปลาหมอดอกมวง
(Acanthus ilicifolius) เมื่อพิจารณาคาดัชนีความสําคัญ (Important Value Index:IVI) ซึ่งเปนผลรวมของ ความ
หนาแนนสัมพั ทธ ความถี่สัมพั ทธ และความเดนสัมพัทธของพันธุไมชนิดต าง ๆ ที่พบในพื้นที่ศึกษา เพื่อเปนตัว
บ งชี้วาการขึ้นอยูของพันธุไมมีลักษณะอย างไรในบริเวณศึ กษา จากการศึกษาพบว าพันธุไมปาชายเลนที่มีคาดัชนี
ความสํ าคัญมากที่สุ ด คือ โกงกางใบเล็กซึ่งมีคาดัชนีความสําคัญเทากับ 196.02 รองลงมาไดแก โปรงแดง โกงกาง
ใบใหญ และถั่ วดํา ซึ่งมีคาดัชนีความสํ าคัญเท ากับ 34.78, 17.25 และ 14.74 ตามลําดับ และพันธุไมที่มีคาดัชนี
ความสํ าคัญนอยคือ พังกาหัวสุมดอกแดง แสมขาว ซึ่ งมีคาดัชนีความสําคัญเทากับ 2.66 และ 3.39 ตามลําดับ แสดง
ใหเห็นวาพั นธุไมเดนที่ประกอบเปนโครงสรางปาชายเลนในบริเวณนี้ คือ โกงกางใบเล็ก โปรงแดง โกงกางใบใหญ
ถั่วดํา และถั่วขาว ซึ่งชนิดพันธุไมที่พบในแปลงศึ กษาครั้งนี้ แตกตางจากปาชายเลนที่จังหวัดระนองซึ่งพบวามีพั นธุ
ไมที่สําคัญ 24 ชนิด ไดแก โกงกางใบเล็ก โกงกางใบใหญ ถั่วดํา ถั่ วขาว โปรงแดง และตะบูนขาว เปนตน
(โสภณ หะวานนทและคณะ, 2540) จะเห็นว าแมมีจํานวนชนิดพันธุไมแตกตางกัน แตพบวามีโกงกางใบเล็กเปน
พั นธุไมเดนเหมือนกัน ซึ่งการที่จํานวนพั นธุไมแตกตางกัน ทั้งนี้อาจเนื่องมาจากสภาพภู มิประเทศ ภูมิอากาศ น้ํา