full2012.pdf - page 1002

7
สรุปผลการวิจัย
การศึกษาในครัÊ งนีÊ ทําให้ได้กรอบแนวคิ ดการวิ จัยในขัÊนต้นโดยเขียนในรู ปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ (Causal
Model) ทีÉ แสดงถึ งปั จจัยการมีส่ วนร่ วมของผู ้มีส่ วนได้เสี ยมีอิ ทธิพลต่ อความรับผิ ดชอบต่อสั งคมของบริ ษัทโดย
องค์ประกอบของการมี ส่วนร่วมของผู ้มีส่วนได้เสีย ประกอบด้วย รูปแบบของการสนทนา ระดับของการมีส่วนร่ วมในการ
ตัดสิ นใจ และองค์ประกอบของความรั บผิดชอบต่อสังคมของบริ ษัทประกอบด้วย ความรั บผิ ดชอบด้านเศรษฐกิ จ ด้าน
กฎหมาย ด้านจริยธรรม และด้านการกุศล การศึ กษาในครัÊ งนีÊ คาดว่าจะเป็ นประโยชน์ทางด้านวิ ชาการในการเพิÉมองค์ความรู ้
ทางด้านการจัดการ และสามารถเป็ นประโยชน์ในการนําไปประยุกต์ใช้ในองค์กรเพืÉอพัฒนาแนวคิ ดในการดําเนิ นการด้าน
ความรับผิดชอบต่อสังคมของบริ ษัท อย่างไรก็ตามยังคงต้องดําเนิ นการศึ กษาในเชิงประจักษ์เพืÉอทดสอบความสัมพันธ์ของ
ตัวแปรดังกล่าวสําหรับงานวิจัยในอนาคต
คําขอบคุณ
ขอขอบคุ ณรศ.ดร.อาคม ใจแก้ว สําหรับคําแนะนําในการพัฒนาผลงาน และขอบคุณสํานักงานคณะกรรมการการ
อุดมศึกษาสําหรั บทุนการศึ กษาต่อในระดับปริ ญญาเอก
เอกสารอ้างอิง
Andriof, J. & Waddock, S.A. (2002). “Unfolding stakeholder engagement,” In J. Andriof et al. (Eds.) Unfolding
Stakeholder Thinking: Theory, responsibility and engagement. (pp. 19-42).Sheffield, UK: Greenleaf Publishing.
Arnstein, S. R. (1969). “A ladder of citizen participation.”Journal of the American planning association.35(4), 216-224.
Barnard, C. I.(1938). The Functions of theExecutiveCambridge. MA:HarvardUniversity Press.
Carroll, A. B. (1991). “The pyramid of corporate social responsibility: Toward the moral management of
organizational stakeholders,” Business horizons.34(4), 39-48.
Carroll, A. B. (2008). “A History of corporate social Responsibility concept and practices.” In Crane, A. (Eds.), The
Oxford handbook of corporate social responsibility, (19–46.). New York, NY: Oxford University Press.
Carroll,A.B.,&Buchholtz,A.K.(2006). Business&society:EthicsandstakeholderManagement.(6thed.).Mason,OH:Thomson/South-Western.
Cheng, W. L., & Ahmad, J. ( 2010). “Incorporating stakeholder approach in corporate social responsibility (CSR): A
case study at multinational corporations (MNCs) in Penang,” Social Responsibility Journal. 6 (4), 593-610.
Clarkson, M. B. E. (1995). “A stakeholder framework for analyzing and evaluating corporate social performance,”
Academy of Management Review.92-117.
Crane, A. & Matten, D. (2004). Business Ethics. Oxford: Oxford University Press.
Davis, K. (1960). “Can business afford to ignore social responsibilities?,” California Management Review. 2(3), 70-77.
(The) European Commission. (2001). Corporate Social Responsibility (CSR). Retrieved January 11,2012 from
http://ec.europa.eu/ enterprise/policies/sustainable-business/corporate-social-responsibility/index_en.htm
Foster, D., & Jonker, J. (2005). “Stakeholder relationships: the dialogue of engagement,” Corporate Governance .
5(5), 51-57.
Freeman, R.E. (1984). Strategic Management: A Stakeholder Approach. MA.: Pitman.
Friedman, M. (1970). The social responsibility of business is to increase its profits. NewYork TimesMagazine, 13, 32–33.
1002
การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิ ทยาลัยทักษิณ ครั้งที่ 22 ประจำปี 2555